ذبیح‌الله پورشیب  : با وجود مشغله کاری و ورزشی وقت خیلی کمی را در فضای مجازی صرف می‌کنم

بی‌شک یکی از ورزش‌هایی که در چند سال اخیر توانسته افتخارات زیادی را برای کشورمان به دست آورد کاراته است که با وجود استعدادهای ناب در بین نوجوانان و جوانان توانستیم پله‌های رشد و ترقی را خیلی زود طی کنیم و در بین کشورهای صاحب سبک و قدرتمند در این رشته حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشیم. ایران در حال حاضر به عنوان یکی از قدرت‌های اصلی در رشته کاراته در همه جهان به شمار می‌رود و ورزشکاران خوب ما با عملکرد موفق خود در میادین بین‌المللی و جهانی توانستند بارها افتخارآفرینی کنند. حالا با المپیکی شدن کاراته فرصت بسیار مطلوبی برای ورزشکاران ما فراهم شده که بتوانیم در بزرگ‌ترین میدان ورزشی جهان شایستگی‌ها و توانایی‌های خود را بازهم به رخ جهانیان بکشیم.ذبیح‌الله پورشیب یکی از ورزشکاران موفق ما در این رشته است که با پشتکار و تلاشی که از سنین پایین داشت توانست در همه رده‌های سنی این رشته موفق باشد و حالا با کوله‌بازی از تجربه و افتخارات به عنوان کاپیتان تیم ملی در مسابقات می‌درخشد. برای اطلاع بیشتر از وضعیت تیم ملی و شرایط کاراته ایران گفتگویی را با این کاراته‌کای خوب کشورمان انجام دادیم که متن آن را در زیر می‌خوانید.

رشته کاراته به عنوان یکی از محبوب‌ترین رشته‌های رزمی در کشور شناخته می‌شود و توانسته مخاطبین زیادی را جذب کند. به نظر شما دلیل این استقبال و محبوبیت در جامعه چیست؟

ذبیح‌الله پورشیب  :

کاراته یکی از رشته‌های رزمی است که هم آقایان و هم بانوان استقبال زیادی از آن می‌کنند. بعد از فوتبال فکر می‌کنم یکی از محبوب‌ترین رشته‌ها بین ورزش‌دوستان است. این ورزش بیش از یک میلیون جمعیت را در کشور در بر گرفته است. از آنجا که در کاراته از فنون دست و پا استفاده می‌شود و چندین سبک دارد باعث شده مخاطبین زیادی داشته باشد. مسابقات کاراته در سطح اول دنیا برگزار می‌شود مانند مسابقات جهانی، آسیایی و قهرمانی قاره‌های مختلف و همین امر تاثیر زیادی بر استقبال نوجوانان و جوانان داشته است. این محبوبیت نه تنها در ایران بلکه در همه جهان به وجود آمده و در مسابقات بین‌المللی شاهد هستیم که خیلی از کشورها دارای کاراته‌کاهای شاخص هستند. کاراته دیگر مختص ژاپن، ایران و چند کشور نیست و در همه جهان فراگیر شده است.

به نظر می‌رسد یکی از دلایل موفقیت رشته‌های رزمی در کشور ما استایل و فیزیک بدنی خوبی است که ورزشکاران ما دارند. نظر شما در این خصوص چیست؟

ذبیح‌الله پورشیب  :

ایران کشوری است که علاقه‌مندان زیادی به رشته‌های رزمی و انفرادی دارد. این موضوع در استان‌های غربی و شمالی کشور بیشتر به چشم می‌خورد و علاقه زیادی به رشته‌های رزمی بخصوص کاراته دارند. البته در سال‌های اخیر خیلی از استان‌ها درخصوص قهرمان پروری موفق بودند و می‌توان گفت مدال‌آوران ما در مسابقات آسیایی و جهانی الان از همه شهرها هستند.

کاراته ایران چه جایگاهی را در جهان دارد؟

ذبیح‌الله پورشیب  :

ایران جزو معدود کشورهایی است که در دو دوره متوالی توانست قهرمان جهان شود. کاراته ایران از سال ۲۰۱۲ راه پیشرفت را آغاز کرد و موفقیت‌های چشم‌گیری را توانستیم به دست آوریم. در سال ۲۰۱۲ توانستیم در جایگاه سوم قرار بگیریم و در سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ توانستیم در دو سال قهرمانی جهان را کسب کنیم. در حال حاضر جایگاهی داریم که همه دنیا به ما احترام می‌گذارند. در مسابقات وقتی حضور پیدا می‌کنیم کشورهای دیگر دوربین به دست پشت بچه‌های ما هستند و از تمرینات ما الگوبرداری می‌کنند و تک‌تک رفتار ما را زیرنظر دارند.

چه اتفاقی افتاد که توانستیم این جایگاه ویژه را در جهان کسب کنیم؟

ذبیح‌الله پورشیب  :

نسل‌های گذشته خیلی زحمت کشیدند تا کاراته ایران به جایگاه بالایی برسد. این نسل هم با همه توان و پشتکاری که داشت و حمایت‌هایی که انجام شد این را ثابت کرد که کاراته ایران این پتانسیل را دارد که سال‌ها در قله کاراته جهان بایستد. امیدوارم با حمایت بیشتر این روند روبه رشد همچنان ادامه داشته باشد چون رقابت‌های مهمی پیش روی ما قرار دارد. ما بازی‌های آسیایی، رقابت‌های جهانی و المپیک را در پیش داریم.

یکی از بهترین اتفاقاتی که امسال برای کاراته ایران افتاد این بود که با موافقت IOC این رشته به جمع رشته‌های المپیکی اضافه شد. به نظر شما تیم ملی ما در اولین حضور خود چه عملکردی از خود نشان خواهد داد؟

ذبیح‌الله پورشیب  :

کاراته ایران بارها در میادین مختلف جهانی عملکرد خوب خود را نشان داده و تنها میدان سخت المپیک است که باید با بهترین برنامه در المپیک ۲۰۲۰ حضور پیدا کنیم. کاراته ایران با نفراتی که دارد و تجریباتی که به دست آورده در این چند سال حرف‌های زیادی در المپیک خواهد داشت. ظرفیت و توان کاراته ایران بسیار بالاست. ما در بازی‌های آسیایی یکی از رشته‌هایی بودیم که در بحث مدال‌‌آوری کاروان ایران را کمک کردیم. اگر رشته کاراته نیز مانند دیگر رشته‌های المپیکی مورد حمایت قرار بگیرد قطعا نتایج درخشانی را به دست خواهیم آورد. هرچند که الان نیز دستاوردهای ما به اندازه رشته‌های المپیکی بوده است و چیزی کم نداریم. کاراته می‌تواند بعد از کشتی، وزنه برداری و تکواندو به عنوان پایه چهارم درخصوص مدال‌آوری کاروان ایران باشد.

اگر در المپیک ۲۰۲۰ حضور داشته باشید چه مدالی را کسب خواهید کرد؟

ذبیح‌الله پورشیب  :

الان تا زمان شروع المپیک توکیو دو سال و نیم وقت داریم و در این مدت باید در چند رویداد مهم شرکت کنیم که بتوانیم جواز حضور در المپیک را به دست آوریم. کار سختی را در پیش رو داریم. همه تلاشم را می‌کنم که جزو کسانی باشم که در المپیک حاضر هستند. قطعا کسی به المپیک خواهد رفت که از هر لحاظ شایستگی را داشته باشد. همه ملی‌پوشان تلاش می‌کنند که بتوانند سهمیه را به دست آورند. آرزوی هر ورزشکاری است که در المپیک برای کشورش افتخارآفرینی کند. می‌خواهم در توکیو کلکسیون افتخاراتم را تکمیل کنم و خوشرنگ‌ترین مدال را بگیرم.

یکی از معضلات فدراسیون کاراته در گذشته تغییرات زیادی بود که در راس این فدراسیون صورت می‌گرفت. از زمان حضور آقای طباطبایی روند فدراسیون به شکل مطلوب‌تری ادامه پیدا کرد تا اینکه آقای فرجی انتخاب شد. در حال حاضر شرایط فدراسیون کاراته به نظر شما چگونه است؟

ذبیح‌الله پورشیب  :

خداروشکر فدراسیون در آرامش قرار دارد و امیدوارم که این آرامش حفظ شود و ادامه‌دار باشد. روسای قبلی فدراسیون‌ها همه تلاش می‌کردند که یک فدراسیون آرام داشته باشند که همه جامعه کاراته بتوانند در آرامش به کار بپردازند. در همه فدراسیون‌ها و رشته‌ها خواه یا ناخواه حواشی وجود دارد و در رشته کاراته نیز به دلیل اینکه سبک‌های زیادی دارد و تعداد ورزشکاران آن زیاد است در مقاطعی حواشی به وجود آمد. در مسابقات مختلف همیشه همه انتظار داشتند که کاراته بهترین نتیجه را به ست آورد و اگر نتایج دلخواه نبود باعث می‌شد حواشی به وجود آید و ما از اهدافمان دور می‌شدیم. خداروشکر چند سالی است که آرامش به این فدراسیون برگشته و امیدواریم که همه خانواده بتوانند دست به دست هم دهند و این آرامش را حفظ کنند. ما باید نقاط ضعف را پوشش دهیم و به دنبال تخریب نباشیم. اگر می‌خواهیم در بازی‌های آسیایی، رقابت‌های جهانی و المپیک نتیجه دلخواه را کسب کنیم باید همه کمک کنند که این راه هموارتر شود. از کادر فنی و بازیکنان باید به شکل مطلوب حمایت کنیم.

پورشیب

شرایط تیم ملی برای حضور در مسابقات لیگ جهانی فرانسه به چه شکل است؟ تمرینات تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟

ذبیح‌الله پورشیب  :

کمتر از یک ما دیگر به مسابقات لیگ جهانی فرانسه اعزام خواهیم شد. اولین رویداد مهم ما در سال ۲۰۱۸ است و امتیاز آن در رنکینگ ملی‌پوشان تاثیر دارد و همه کشورها بهترین نفرات خود را به این مسابقات اعزام می‌کنند. ۶۴ کاراته‌کای بهترین رنکینگ دنیا در مسابقات حاضر هستند و سطح مسابقات سطح بالایی است و هیچ کس را نمی‌توان دست کم گرفت. همه کشورها برای حضور در فرانسه سرمایه‌گذاری کردند و امتیازات را برای کسب سهمیه المپیک جمع کنند. نزدیک به ده روز است که در اردو حضور داریم و با آمادگی کامل به این مسابقات اعزام شویم. سال ۲۰۱۸ سال بسیار سختی برا ی کاراته ایران خواهد بود که بتوانیم آینده خود را در دست بگیریم و کسب سهمیه را به روز آخر نیاندازیم.

چقدر وقت خود را در فضای مجازی سپری می‌کنید؟

ذبیح‌الله پورشیب  :

اگر بگویم که از فضای مجاری استفاده نمی‌کنم دروغ گفته‌ام. ولی با وجود مشغله کاری و ورزشی که دارم وقت خیلی کمی را در فضای مجازی صرف می‌کنم. من هیچ وقت گوشی خود را سر تمرین نمی‌برم حتی اگر ۱۰ ساعت مشغول تمرین باشم. سعی می‌کنم بیشتر وقت فراغت خود را با مطالعه سپری کنم. سعی می‌کنم خیلی کم فکر و وقت خود را صرف فضای مجازی کنم.

به نظر شما اثرات مثبت فضای مجازی بیشتر است یا اثرات مخرب آن؟

بستگی به خود شخص دارد که با چه دیدی به فضای مجازی نگاه کند و چه چیزی از آن بخواهد.

مهم‌ترین اتفاقی که در سال جاری برای شما افتاد چه اتفاقی بود؟

ذبیح‌الله پورشیب  :

امسال اتفاقات تلخ و شیرین زیادی برای من و جامعه ایران رخ داد. مهم‌ترین و تلخ‌ترین اتفاق زلزله استان کرمانشاه بود که متاسفانه تعدادی از هموطنان ما جان خود را از دست دادند و تعدادی نیز مصدوم شدند. امیدوارم که تلنگری باشد برای ما و مسئولین که در ساخت و سازهای شهری نظارت بیشتری داشته باشند.

با توجه به اینکه در آستانه اولین سالگرد عروج آیت‌الله هاشمی رفسنجانی قرار داریم نظر شما درخصوص این شخصیت ماندگار انقلاب چیست؟

ذبیح‌الله پورشیب  :

من آیت‌الله هاشمی رفسنجانی را ندیده بودم تا اینکه دو، سه هفته قبل از فوت ایشان همراه با تیم ملی کاراته و مسئولین فدراسیون به محضرشان رسیدیم و با ایشان ملاقات داشتیم. وقتی ایشان را دیدم حرف‌هایی که بزرگترها در خصوص شان گفته بودند در ذهنم مرور شد و اینکه چقدر برای این کشور زحمت کشیدند و سختی‌هایی را متحمل شدند. همه بچه های تیم ملی از دست ایشان یک انگشتر گرفتند و برای من یادگار مانده که هر وقت این انگشتر را می‌بینم یادشان می‌افتم.

صحبت پایانی

ذبیح‌الله پورشیب  :

تشکر می‌کنم که این وقت را برای من گذاشتید و امیدوارم که ورزش ایران همیشه در قله‌های موفقیت باشد.