عادل فردوسی پور خطاب به مهدی پاشا :‌ فارسی حرف بزن !

عادل فردوسی‌پور، مشغول خداحافظی با وینفرد شفر روی آنتن تلویزیون است که ناگهان مهدی پاشازاده یک گام به جلو برمی‌دارد تا درست روبروی دوربین، سرمربی حریف را با عبارت‌های گل‌درشت آلمانی‌اش بدرقه کند. همه می‌دانند که مهدی پاشازاده روی زبان آلمانی تسلط دارد اما اصرار او برای یادآوری دوباره این موضوع، متوقف نمی‌شود. البته که آشنایی با زبان آلمانی، یک مزیت به شمار می‌رود اما نه برای کسی که سال‌ها در این کشور زندگی کرده و چاره‌ای به جز یادگیری این زبان نداشته است.

سرمربی جوان نیمکت نساجی، ویژکی‌های مثبت فراوانی دارد. به خاطر اهمیت فراوانی که برای تحلیل و آنالیز قائل است، ستایش می‌شود. به خاطر تبحرش در مدیریت بازیکنان، مورد تمجید قرار می‌گیرد و به خاطر تلاش برای برداشتن قدم‌های تدریجی به جای گام‌های بلند ناگهانی، با تحسین روبرو می‌شود اما همه این ویژکی‌ها برای ساخته‌شدن یک مربی بزرگ کافی نیستند. در ذهن مهدی‌پاشا، آرزوهای بزرگی پیچ و تاب می‌خورند. او می‌خواهد سرمربی استقلال باشد و جاه‌طلبی‌اش را حتی در همین نقطه متوقف نمی‌سازد اما قبل از هر چیز، مهدی باید به امضای خودش در مربیگری برسد.

اطوارهای اغراق‌شده کنار زمین، در قامت یک مربی هیچ چیز به او اضافه نمی‌کنند. درست مثل زبان آلمانی که زبان صعود نساجی به لیگ برتر نیست. همه، باید جملات فارسی این مربی را بشنوند. دقیق و شفاف. به جز این راه، فقط یک راه دیگر وجود دارد و آن، منصوریان‌شدن است. با معجونی از اصطلاحات موردعلاقه کی‌روش و قطبی و یک مشت عبارت نامفهوم انگلیسی که استقلال را بیراهه کشاندند.

پاشازاده، باید ثابت کند که با علیمنصور تفاوت دارد. باید نشان بدهد که کار کردن را به هر روز دیده‌شدن ترجیح می‌دهد. که دست‌هایش در کنار زمین، برای هیچ دوربینی تکان نمی‌خورند. که در انتخاب کلمات‌اش، نیتی به جز جلو بردن تیم وجود ندارد. او می‌تواند آینده استقلال باشد. او باید آینده استقلال باشد اگر در زمان حال، خودش را به اسارت نمایش درنیاورد. اگر میل به دیده‌شدن، به افکار و دست‌هایش زنجیر نبافد.