برای بوفون يك حسرت هنوز مانده است؛ قهرمانی در ليگ قهرمانان اروپا

به سبک تئاتر زیبای ” ضیافت پنالتی ها ” کار زیبایی پوریا کاکاوند با اجرای بی نظیر امیر جعفری، در مورد بوفون در شب فینال لیگ قهرمانان ۲۰۱۷ سخن می گویم. امشب برای من بوفون یادآور روزهای تلخ عاشقانه فوتبالم است. بوفون امشب حکایت کرایوف در مونیخ ۱۹۷۴ و زیکو و سوکراتس سالهای ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ و ویالی و زنگا و بارزی و اسکیلاچی و مالدینی ۱۹۹۰ و باجو ۱۹۹۴ و رونالدو ۱۹۹۸ و کان ۲۰۰۲ و زیدان ۲۰۰۶ و اوورماس ۲۰۱۰ و مسی ۲۰۱۴ است. او حسرت را به دل ها می اندازد مردی که می توانی بی طرفداری از تیمش طرفدارش باشی و برایش قهرمانی بخواهی اما گاهی میان خواسته ات و واقعیت فقط سرنوشت می ایستد و نمی شود  و خیال ندارد که بشود به همین سادگی پر از مسخرگی.

امشب شاید زیدان یاد فینال جهنمی سال ۲۰۰۶  جام جهانی بیافتد. که چگونه جلوی ایتالیایی ها اخراج شد و همین بوفون قهرمان جام جهانی شد. فوتبال به برخی باز هم شانس می دهد و خیلی ها مثل کرایوف و زیکو و پلاتینی حسرت قهرمانی در جام جهانی نصیبشان می شود. یک عده مثل جرج بست حسرت حضور در جام جهانی را و این حسرت تا آن سوی ابدیت می ماند چون حکایت کرایوف و سوکراتس و بست و…

حالا برای بوفون یک حسرت هنوز مانده است، قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا اتفاقی که خیلی ها حتی آنهایی که از سبک تدافعی در ذات فوتبال ایتالیا خوششان نمی آید. آن را برای ایتالیا بخاطر یوونتوس و  برای یوونتوس بخاطر بوفون می خواهند. فوتبال صحنه های تلخ زیادی در فینال دیده است و امشب این صحنه برای جان لوئجی بوفون دوست داشتنی رخ داد اما هنوز یک چیز باقی است؛ امید و البته واقعیتی دیگر که در زندگی همیشه  حسرتی باقی می ماند و فوتبال هم حکایتی واضح از زندگی را همیشه بیان می کند. باید باز هم به انتظار بنشینیم ببینیم جوان سالهای دور پارما و اسطوره امروز قفس توری فوتبال باز هم شانسی خواهد داشت و یا این که او سهمش از دنیای فوتبال قهرمانی در لیگ قهرمانان هیچگاه نبود.

تورج عاطف- اختصاصی خبرگزاری پارس فوتبال