
اینکه قلعهنویی از منافع باشگاه تراکتورسازی دفاع میکند، بدیهی است اما از او توقع داریم که منابع جمعی فوتبال را در نظر بگیرد و درباره مساله سربازها همان موضعی را بگیرد که آن را منطقی و حرفهای میداند. حرف قلعهنویی در فوتبال ایران خریدار دارد، به همین دلیل به حرفها و نگاه او حساس هستیم و دوست داریم حرف حساب از او بشنویم.
خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام : امیر قلعهنویی در هر تیمی که هست عادت دارد طوری صحبت کند که از حق و حقوق آن تیم دفاع کند. او چند روز قبل وقتی با سوالی درباره دلیل حضور بازیکنان سرباز در تراکتورسازی مواجه شد به تیمهای صنعتی تاخت و این را حق تراکتورسازی دانست که بازیکنان را بهعنوان سرباز در اختیار داشته باشد. به حرفهای قلعهنویی دقت کنید: «برخی تیمها میخواهند قانون را دور بزنند، در حالی که سربازی یک قانون است. بعضی تیمهای ما صنعتی هستند و بودجههای آنچنانی دارند و بازیکنان بزرگ جذب میکنند. معتقدم این بودجه باید بین همه تیمها تقسیم شود، آن وقت ما هم دیگر بازیکن سرباز جذب نمیکنیم.»
امیر قلعهنویی برای چند روز خودش را جای
مجتبی حسینی یا عبدا… ویسی بگذارد. فکر کند سرمربی سپاهان است یا ذوب آهن. این نکته را هم در نظر بگیرد که تراکتورسازی
ستارههای فوتبال ایران را بهعنوان سرباز در اختیار میگیرد و از آنها استفاده میکند. آیا او در قامت سرمربی ذوب آهن یا سپاهان، به حضور سربازها در تراکتورسازی انتقاد نخواهد کرد؟ آیا در مصاحبههای خود از ناعدالتی نمیگوید و اینکه چرا فقط یک باشگاه لیگ برتری مجوز جذب بازیکنان سرباز را دارد؟
امیر قلعهنویی سالها بهعنوان سرمربی سپاهان روی نیمکت این تیم نشست. همان سالهای طلایی که سپاهان به راحتی آب خوردن عنوان قهرمانی لیگ برتر را به دست میآورد. در آن دوران، سپاهان باشگاه متمولی بود. همه ستارههای ریز و درشت فوتبال ایران را جذب میکرد و به آنها دستمزدهای هنگفت میپرداخت. قلعهنویی هم سرمربیاش بود. آیا آن زمان امیر قلعهنویی به بودجه تیمهای صنعتی اعتراض میکرد؟ آیا او از حضور سربازها در
تراکتورسازی انتقاد نمیکرد؟
امیر قلعهنویی سری به سایت سازمان لیگ بزند و نگاهی به مبلغ قراردادهای بازیکنان بیندازد. ابتدا تراکتورسازی و سپس سپاهان و ذوب آهن که منظور او از تیمهای صنعتی هستند. تراکتورسازی بازیکنان خود را با این ارقام جذب کرده. البته به جز سربازها. لوسیانو ادینیو (۱.۴ میلیارد)، خالد شفیعی (۷۵۰ میلیون)،
سعید آقایی (۹۰۰ میلیون)، سینا عشوری (۹۰۰ میلیون)، شهرام گودرزی (۵۰۰ میلیون)، فرزاد حاتمی (۹۰۰ میلیون)، فرزین گروسیان (۳۰۰ میلیون)،
کرار جاسم (۱.۱۲۰ میلیارد)، محسن بنگر (۸۰۰ میلیون)، محمد ابراهیمی (۱.۱ میلیارد)، محمد ایرانپوریان (یک میلیارد)، محمد نوری (۱.۲ میلیارد)، مهدی کیانی (یک میلیارد)، علیرضا رمضانی (۵۰۰ میلیون).
تراکتورسازی بدون ۴ بازیکن سرباز که جملگی سرشناس هستند و میلیاردی، ۱۲ میلیارد و ۳۷۰ میلیون برای جذب بازیکنان خود هزینه کرده است. مبلغی هنگفت که مشخص نیست تراکتورسازی از پس پرداخت آن برمی آید یا نه؟
قلعهنویی بعد از تراکتورسازی، نگاهی به مبلغ قرارداد بازیکنان سپاهان بیندازد. احسان حاجیصفی (۱.۴ میلیارد)، جلال علیمحمدی (۷۰۰ میلیون)، حسین پاپی (۳۵۰ میلیون)،
حسین فاضلی (۲۵۰ میلیون)،
رسول نویدکیا (۷۰۰ میلیون)، شجاع خلیلزاده (۱.۲ میلیارد)، طالب ریکانی (۵۰۰ میلیون)، فرید کریمی (۷۰۰ میلیون)، مهدی امینی (۱۵۰ میلیون)، موسی کولی بالی (۸۰۰ میلیون)، میلاد سرلک (۳۰۰ میلیون)، آرمین سهرابیان (۱۰۰ میلیون)، محمد روشندل (۲۰۰ میلیون)، مهرداد محمدی (۵۰۰ میلیون)، علی هلیچی (۲۵۰ میلیون)، عماد میرجوان (۲۵۰ میلیون)، رضا میرزایی (۱۰۰ میلیون)، محمود قائد رحمتی (۲۵۰ میلیون)، حامد بحیرایی (۷۰ میلیون)، عارف غلامی (۷۰ میلیون)، لی اولیویرا (۱.۵ میلیارد)، علی احمدی (۱۰۰ میلیون)، پدرو هنریکه (۷۵۰ میلیون).
این ریز رقم قرارداد بازیکنان سپاهان است. سپاهان روی هم ۱۰ میلیارد و ۷۰۵ میلیون برای
دستمزد بازیکنان خود هزینه کرده، یعنی یک میلیارد و ۶۶۵ میلیون کمتر از تراکتورسازی. البته اگر چهار بازیکن سرشناس تراکتورسازی که جزو سهمیه سربازهای این تیم هستند را فاکتور بگیریم.
میرسیم به ذوبآهن. امیر قلعهنویی میتواند سری به سایت سازمان لیگ بزند، ماشین حساب به دست بگیرد و مبلغ قرارداد بازیکنان ذوب آهن را محاسبه کند. قرارداد بازیکنان این تیم روی هم ۱۰ میلیارد و ۸۸۱ میلیون تومان است. قاسم حدادیفر با یک میلیارد و ۴۳۰ میلیون بالاترین رقم را دریافت کرده و علی خدادادی با ۲۰ میلیون ارزانترین بازیکن
ذوبآهن محسوب میشود. اختلاف هزینه تراکتورسازی و ذوب آهن برای جذب بازیکن، یک میلیارد و ۴۸۹ میلیون است. یعنی تراکتورسازی حتی در شرایطی که از سهمیه جذب بازیکنان سرباز استفاده کرده، هزینهای بالاتر متحمل شده است.
باشگاه تراکتورسازی اگر بازیکنان سرباز را جذب نمیکرد، باید حداقل ۵ میلیارد برای سروش رفیعی، مهدی شریفی، محمدرضا اخباری و هادی محمدی کنار میگذاشت. آنوقت رقم هزینههای تراکتورسازی به طرز سرسام آوری بالا میرفت و به حدود ۱۸ میلیارد میرسید. حالا این تیم از یکسری قوانین عجیب استفاده و بازیکنان سرباز را با ارقامی پایین جذب میکند. امیر قلعهنویی هم این مساله را میداند اما باز هم به تیمهای صنعتی حمله میکند و هزینههای آنها را زیر سوال میبرد.