بازگشت امیر قلعه نویی به روزهای با شکوه گذشته با تراکتورسازی

شاید اواخر نیم فصل اول لیگ پانزدهم که تونی اولیویرا تراکتورسازی را ترک کرد، کمتر کسی به نتیجه همکاری مجدد قلعه نویی و این تیم خوشبین بود.

پرافتخارترین سرمربی لیگ برتر دو فصل کابوس وار را در استقلال پشت سر گذاشته بود و شاید برای اولین بار در طول دوران مربیگری‌اش، از یک مجموعه کنار گذاشته شده بود و تصور عموم بر این بود که دوران باشکوه قلعه نویی در فوتبال ایران به پایان رسیده است و دیگر سپردن پروژه‌هایی با هدف قهرمانی در لیگ به این مربی کار عاقلانه‌ای نیست.

از طرفی، تراکتورسازی به دلیل اتفاقات هفته‌های پایانی لیگ چهاردهم و از دست رفتن قهرمانی در روز آخر، دیگر نتوانسته بود کمر راست کند و فصل پانزدهم با تونی اولیویرا دوران ضعیفی را پشت‌سر گذاشت.

با این تفاسیر قلعه نویی و تراکتورسازی ریسک همکاری مجدد را با وجود مخالفت پرشورها پذیرفتند و این تیم با نتایج نسبتاً خوب در ادامه راه توانست به رتبه چهارم جدول برسد و در بازی‌های آسیایی هم با وجود اینکه حذف شدند، ولی نماینده خوبی برای فوتبال ایران بودند و عملکرد آبرومندانه‌ای داشتند.

فصل شانزدهم برای تراکتورسازی و امیر قلعه نویی از پنجره نقل و انتقالات شروع شد. تراکتوری‌ها که دیگر به نایب قهرمانی راضی نبودند عزم خود را جزم کرده تا با جذب مهره‌های توانمند و البته محبوب روی سکوها مثل ادینیو، کرار، ابراهیمی و عشوری و البته بازیکنان با تجربه‌ای مثل بنگر و نوری نشان دادند مدعی بودن در لیگ شانزدهم را حسابی جدی گرفته‌اند.

تراکتورسازی در نیم فصل اول درگیر حاشیه‌ها و مشکلات زیادی از جمله اختلاف در هیئت‌مدیره و استعفای ۲ نفر از جمع آنها، آماده نشدن ورزشگاه یادگار امام و انجام بازی‌های خانگی در ورزشگاه اختصاصی غیر استاندارد، مسائل موجود به جذب سرباز، مصدومیت مداوم بازیکنان کلیدی و… دست و پنجه نرم می‌کرد ولی با این وجود به عنوان جدی‌ترین رقیب پرسپولیس به عنوان مدعی قهرمانی تا روز پایانی جایگاه خود را در بین دو تیم بالای جدول حفظ کرد.

تراکتورسازی در جام حذفی هم موفق شده به جمع ۴ تیم پایانی راه پیدا کند و در صورتی که موفق شود دیدار روز شنبه ۱۱ دی مقابل ذوب‌آهن را با پیروزی پشت سر بگذارد، راهی فینال این رقابت‌ها خواهد شد و به نوعی مدعی هر دو جام است.

ظاهراً تراکتوری‌ها قصد دارند در نقل و انتقالات نیم فصل هم تیم خود را تقویت کنند و تا کنون کار پیوستن نواللهی و عالیشاه از پرسپولیس به این تیم به عنوان سرباز تمام شده است و برای حفظ سروش رفیعی هم مشغول مذاکره هستند تا نیم فصل دوم را با قدرت ادامه دهند.

تراکتورسازی فصل شانزدهم را می‌توان به نوعی بازگشت امیر قلعه نویی به روزهای اوج مربیگری‌ و البته یک فرصت خوب برای سرخپوشان تبریزی دانست که دیگر نایب قهرمانی برایشان جذابیتی ندارد و می‌خواهند اولین قهرمانی خود را در لیگ برتر جشن بگیرند.

تراکتورسازی با ۸ برد ۶ تساوی و تنها یک شکست از ۱۵ بازی خود در نیم فصل اول با ۳۰ امتیاز نزدیک‌ترین تعقیب کننده پرسپولیس ۳۲ امتیازی است و چشم به لغزش این تیم برای رسیدن به صدر جدول دارد.

باید دید در نیم فصل دوم نتایج به چه شکلی رقم می‌خورد و اینکه آیا فصل شانزدهم در تاریخ باشگاه تراکتورسازی به عنوان یک سال ویژه ثبت خواهد شد یا خیر.