شجاع خلیل‌زاده و خنده از ته دل در تمرین تیم ملی

نقطه عطف دیدار ایران و امارات در هفته سوم مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی بی‌شک اخراج شجاع خلیل‌زاده بود که ابتدا ایرانی‌ها را به شوک فرو برد، ولی در حالی که خیلی‌ها بدون توجه به نتیجه بازی‌ای که در جریان بود، احتمالات خط دفاعی تیم ملی را در دوران مصدومیت مرتضی پورعلی‌گنجی برای بازی سرنوشت‌‎ساز مقابل کره جنوبی در ذهنشان مرور می‌کردند، به یکباره خطایی که پشت محوطه جریمه در موقعیتی بسیار مناسب برای امارات گرفته شده بود، برگشت و داور در اقدام بعدی دنبال شجاع خلیل‌زاده می‌گشت که او را پیدا کند و دستور بازگشت او را به زمین بدهد.

شجاع بازگشت و چند دقیقه بعد مهدی طارمی روی کار ترکیبی دیدنی با سردار آزمون گل برتری تیم ملی را به ثمر رساند و تیم اسکوچیچ علاوه بر حفظ رکورد صد در صدی پیروزی، به سومین پیروزی خود در مرحله نهایی هم دست یافت.

شجاع خلیل‌‌زاده در دوران کی‌روش تلاش زیادی برای رسیدن به ترکیب تیم ملی داشت، ولی هیچ گاه مورد توجه این سرمربی پرتغالی قرار نگرفت، اما پس از زوج‌سازی با محمدحسین کنعانی‌زادگان و پشت سر گذاشتن یک تورنمنت بسیار موفق آسیایی که با راهیابی پرسپولیس به فینال همراه شد، به الریان پیوست و با حضور اسکوچیچ در سال‌های ابتدایی چهارمین دهه زندگی‌اش تبدیل به دفاع ثابت تیم ملی در خط دفاعی شد؛ اتفاقی که تصورش برای کارشناسان هم چندان ساده نبود.

خلیل‌زاده در دوران حضورش در پرسپولیس مدافعی بود که خیلی زود از کوره در می‌رفت و معمولا با داوران در بازی‌های مختلف دچار چالش می‌شد، اما رفته رفته با تجربیاتی که به ویژه دوران حضور در پرسپولیس به او اضافه کرد، سعی کرده این عادت خود را کنار بگذارد و پس از کارت مستقیم داور استرالیایی در دیدار برابر امارات هم اگرچه ابتدا سعی کرد با او وارد بحث شود، اما خیلی زود تصمیم داور را پذیرفت و از زمین خارج شد.

شاید اگر شجاع همان رفتار سابقش را داشت، پس از کارت قرمز مستقیم داور از کوره در می‌رفت و رفتاری انجام می‌داد که حتی در صورت برگشت بازی به جریان طبیعی پیش از آفساید نیز امکان بازگشتش به زمین وجود نداشت.