پرسپولیس کهکشانی خوش یمن نیست !
دو مربی آخری که پرسپولیس کهکشانی را از مدیران باشگاه تحویل گرفتند، تا آخر فصل روی نیمکت این تیم دوام نیاوردند.
فصل پیش، برانکو برای به اوج برگرداندن پرسپولیس تیم جوانی بست و زیاد دنبال ستارههای بزرگ لیگ برتر نبود. کمتر کسی انتظار داشت کامیابینیا، رضاییان، انصاری، مسلمان و احمدزاده در پرسپولیس اینطور بدرخشند و ستاره شوند. پرسپولیس موفق لیگ پانزدهم، حالا سراغ یک تیم کهکشانی رفته تا این بار بدون حرف و حدیث جام را بالای سر ببرد. برانکو با امیری، بیرانوند، سیدجلال، ساسان انصاری و دو نفر از بین ترابی، نانگ، مهرداد محمدی یا کاوه رضایی فصل بعد یک تیم بزرگ و کهکشانی در اختیار خواهد داشت. کهکشانی که معمولا برای سرخها خوش یمن نبوده است.
پرسپولیس در ۱۵ دوره قبلی لیگ برتر، سه بار پروژه بستن یک تیم کهکشانی را امتحان کرده است. بار اول، آنها با استخدام دایی و کاظمیان و کاویانپور تیمی رویایی ساختند اما در نهایت، به ردهای بهتر از پنجم نرسیدند. لیگ هشتم، این بار پرسپولیس قهرمان قطبی ستارههایی مثل علی کریمی، توره، پتروویچ و زارع را استخدام کرد اما آخر فصل در رده پنجم قرار گرفت. پرسپولیس کهکشانی رویانیان در لیگ دوازدهم هم با انصاریفرد، سیدجلال، بنگر، ماهینی، گردان، نیلسون و قاضی نهایتا هفتم شد.
دو رده پنجمی و یک رده هفتم، بدترین کارنامه ممکن برای سه پرسپولیس کهکشانی در دوره مدیریت غمخوار، مصطفوی و رویانیان است. به خصوص لیگ هشتم، که پرسپولیس مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر بود اما با ستارههای جدیدش سهمیه آسیایی هم نگرفت. موضوع نگران کنندهتر برای برانکو، اینکه دو مربی آخری که پرسپولیس کهکشانی را از مدیران باشگاه تحویل گرفتند، تا آخر فصل روی نیمکت تیم دوام نیاوردند. قطبی وسط فصل تیم را رها کرد و ژوزه نیم فصل از تیم اخراج شد. البته تفاوت بزرگ برانکو با نمونههای قبلی، بستن شدن تیم توسط اوست. بگوویچ، قطبی و ژوزه، همگی زمانی تیم را تحویل گرفتند که بازیکنان خریداری شده بودند اما برانکو حداقل بر اساس ادعایی که کرده، نقش مستقیمی در انتخاب بازیکنان جدید داشته است.
تفاوت امروز و آن روزها حمایت هواداران از برانکو، مدیریت بی حاشیه آقای طاهری و از همه مهمتر کاریزمای خود برانکو میباشد. بنابراین ما روزهای خوشی را خواهیم دید.