کلیپی از برترین گل های استیون جرارد ، هافبک لیورپول به مناسبت خداحافظی وی از دنیای فوتبال

استیون جرارد در حال حاضر محبوبترین بازیکن تاریخ باشگاه لیورپول است. او بر خلاف بسیاری از اسطوره‌های تیم لیورپول همچون رابی فاولر، مایکل اوون و جیمی کاراگر، از زمان کودکی طرفدار لیورپول بود. تصادفاً یکی از اقوام کم‌سن و سال‌تر او به نام آنتونی جرارد فوتبالیستی حرفه‌ای است که کار را با بازی در اورتون (رقیب سنتی لیورپول) آغاز کرد و اکنون در لیگ دستهٔ دوم انگلستان برای والسال بازی می‌کند.
جرارد معمولاً به عنوان هافبک میانی بازی می‌کند گرچه در فصل ۲۰۰۵–۲۰۰۶ بیشتر به عنوان هافبک راست به میدان آمد. او گاهی به عنوان دفاع راست نیز بازی کرده‌است که معروف‌ترین مثال آن وقت‌های اضافهٔ فینال جام باشگاه‌های اروپای ۲۰۰۵ است.
جرارد تمام عمر ورزشی خود را تا سال ۲۰۱۵ در لیورپول گذراند. او در ردهٔ زیرسن از سال ۱۹۸۹ (۹ سالگی) تا سال ۹۸ برای تیم‌های پایهٔ لیورپول بازی می‌کرد و از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۵ (۱۷ سال) نیز برای تیم بزرگسالان لیورپول بازی کرد. او پس بروز مشکل با مدیران باشگاه لیورپول در پایان فصل ۲۰۱۴-۱۵ از لیورپول جدا شد و به تیم لس‌آنجلس گلکسی آمریکا پیوست و در حال حاضر همانند دواران بازیگریش در لیورپول شمارهٔ ۸ این تیم را نیز به تن دارد از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۵ میلادی مجموعاً در ۵۰۴ بازی لیورپول حاضر بوده و ۱۲۰ گل به ثمر رساند.
جرارد برای اولین بار در ۳۰ نوامبر ۱۹۹۸ برای لیورپول به میدان آمد. او در نیمهٔ دوم بازی مقابل بلک‌برن با وگارد هگم تعویض شد. اولین ۹۰ دقیقهٔ او در جام یوفا و بازی مقابل سلتاویگو بود و با این‌که لیورپول در آن شب شکست خورد، جرارد ۱۸ ساله نام خود را مطرح کرد. او در ۵ دسامبر ۱۹۹۹ در بازی مقابل شفیلد ونزدی اولین گل خود را بری لیورپول به ثمر رساند.
در سال ۲۰۰۱ او به عنوان بازیکن جوان سال در انگلستان از سوی «انجمن بازیکنان حرفه‌ای» انتخاب شد. در همان فصل او به همراه لیورپول به فینال سه جام راه یافت و در همهٔ آن‌ها بازی کرد. در فینال جام یوفا مقابل آلاوس گل دوم را به ثمر رساند که در آن بازی لیورپول برای سومین بار قهرمان جام یوفا شد.
در تابستان ۲۰۰۴ چلسی وارد مذاکره برای خرید او شد اما نهایتاً جرارد ماندن در لیورپول را ترجیح داد. دلایل این ماندن متفاوت و قابل بحث هستند. بعضی می‌گویند او می‌خواست پیش دوستان و خانواده‌اش بماند، بعضی می‌گویند مربی جدید لیورپولی‌ها، رافائل بنیتز، علت این انتخاب بود و بعضی می‌گویند طرفداران لیورپول او را به مرگ تهدید کرده بودند.
او در ۲۰ سپتامبر ۲۰۰۴ مقابل منچستر یونایتد مصدوم شد و این مصدومیت تا نوامبر آن سال او را از بازی محروم کرد. در آخرین بازی مرحلهٔ گروهی جام باشگاه‌های اروپای همان سال جرارد از فاصلهٔ بیست و پنج یاردی گلی حیاتی مقابل المپیاکوس یونان به ثمر رساند که آن گل از سوی هواداران به عنوان مهم‌ترین گل تاریخ باشگاه لیورپول در بازی‌های انجام شده در آنفیلد برگزیده شد. لیورپول در آن بازی برای صعود نیاز به پیروزی با دو گل داشت و جرارد با به ثمر رساندن گل سوم صعود را تضمین کرد. خود جرارد آن گل را بهترین گلش برای لیورپول می‌داند.
از دیگر گل‌های معروف می‌توان به گل اول او در فینال معروف استانبول در ۲۵ می ۲۰۰۵ در همان سال مقابل آث میلان دانست. در آن هنگام آث میلان ۳ بر ۰ از لیورپول جلو بود و گل جرارد که با ضربهٔ سر به ثمر رسید آغاز بازی طوفانی لیورپولی‌ها بود که لیورل پس از این گل در ظرف کمتر از ۴ دقیقه بازی ۳–۰ باخته را مساوی کرد. فینال آن جام را کلاً می‌توان اوج دورهٔ ورزشی جرارد دانست، خود او در مورد آن بازی گفته‌است: «چگونه می‌توانم پس از شبی مثل این، (لیورپول را) ترک کنم؟» او در آن مسابقات به عنوان باارزش‌ترین بازیکن فصل نیز انتخاب شد.
جرارد در فینال جام حذفی مقابل وست‌هام نیز به عنوان کاپیتان به میدان آمد و دو گل به ثمر رساند. گل دوم او در وقت‌های تلف‌شدهٔ نیمهٔ دوم به ثمر رسید و باعث به تساوی رسیدن بازی شد. جرارد از ۳۵ یاردی دروازهٔ شاکا هیسلوپ را باز کرد. گل او از طرف برنامهٔ مشهور «بازی روز» به عنوان گل فصل انتخاب شد و از بهترین گل‌های تاریخ جام حذفی انگلستان است. طبق محاسبات توپ او در یک ثانیه ۳۵ یارد را طی کرد و این بدین معنی است که حدود ۶۸ مایل در ساعت سرعت داشته‌است. در ضمن با این گل جرارد به افتخار بزرگی نایل آمد. او به عنوان یک هافبک در فینال چهار جام بزرگ گل زده بود. یعنی جام حذفی (۲۰۰۶ مقابل وستهام)، جام اتحادیه (۲۰۰۳ مقابل منچستر یونایتد)، جام یوفا (۲۰۰۱ مقابل آلاوز)، و جام باشگاه‌های اروپا (۲۰۰۵ مثابل آث میلان).
در ۸ ژوئیه ۲۰۰۵ پس از ماجراهایی جرارد نهایتاً پیشنهاد چلسی را کنار زد و به همراه جیمی کاراگر قراردادش را به مدت چهار سال تمدید کرد. در پایان فصل ۲۰۰۵–۲۰۰۶ استیون جرارد از طرف «انجمن بازیکنان حرفه‌ای» به عنوان بازیکن سال انگلستان انتخاب شد. از زمان جان بارنس در ۱۹۸۸ هیچ‌کس از لیورپول به چنین افتخاری نایل نیامده بود. بعدها بنیتو فلورو، مدیر رئال مادرید، نیز برای خرید او وارد مذاکره شد اما استیون جرارد با رد هرگونه پیشنهاد اعلام کرد: «تا وقتی که کسی بگوید مرا نمی‌خواهد، این‌جا می‌مانم!»

شما کلیپی از برترین گل های استیون جرارد ، هافبک لیورپول به مناسبت خداحافظی وی از دنیای فوتبال را مشاهده می کنید.

خبر خوش برای کاربران پارس فوتبال: مشاهده هرگونه محتوایی اعم از خبر ، عکس و ویدئو برای کاربران پارس فوتبال نیم بها خواهد بود.

در اینجا در این باره بیشتر بخوانید