مهم ترین تزهای مطرح شده در مورد پپ گواردیولا

نویسنده : مهدی فتح اله زاده

تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر

تاریخ انتشار : جمعه 24 اردیبهشت 1395 | 21:59

چرا فتح لیگ قهرمانان با بایرن مونیخ برای گواردیولا چندان اهمیت نداشته است؟ آیا این سرمربی اسپانیایی بایرن مونیخ را دوست دارد؟ کار در مونیخ تا چه حد دشوار بوده است؟

خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام :

در آخرین روزهای حضور پپ گواردیولا در مونیخ پرسش های فراوانی در ذهن دوستداران فوتبال در مورد دستاوردهای حضور این سرمربی در آلیانس آره نا شکل گرفته است و بی تردید خویلن بالاگ نویسنده کتاب بیوگرافی پپ گواردیولا با توجه به شناختی که از وی دارد، بهتر از هر کسی می تواند پاسخ گوی چنین پرسش هایی باشد، در این یادداشت این نویسنده اسپانیایی در زمینه مهم ترین تزهای مطرح شده در مورد پپ گواردیولا و دوران حضور او در بایرن مونیخ اظهار نظر می نماید.
تز اول- گواردیولا تنها در صورت فتح لیگ قهرمانان اروپا، دوران حضور خود در مونیخ را موفقیت آمیز ارزیابی می نمود:

پرسش هایی در مورد فتح سه گانه و موفقیت در لیگ قهرمانان اروپا همواره وی را آزرده خاطر ساخته اند، اما در حقیقت می توان ادعا نمود که وی موفقیت آمیز بودن حضور خود در مونیخ را هرگز به فتح لیگ قهرمانان اروپا محدود نکرده است. برای وی بیشتر ارتقا سطح بازی بایرن مونیخ حائز اهمیت بوده و بیشتر مایل است به عنوان به وجود آورنده سبکی خاص و انقلابی جدید در مونیخ و حتی فوتبال آلمان شناخته شود.

البته طرفداران و رسانه ها از گواردیولا انتظار داشتند که وی می توانست برای بایرن مونیخ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را به ارمغان بیاورد، اما به نظر من این سرمربی اسپانیایی موفق شده سطح بازی بایرن مونیخ را افزایش دهد و فکر می کنم که سران باشگاه نیز چنین نظری دارند و دوران حضور گواردیولا در مونیخ را مثبت را ارزیابی می کنند که این موضوع را می توان موفقیت حقیقی پپ گواردیولا در بایرن مونیخ دانست.
تز دوم- دوران حضور در مونیخ برای گواردیولا بسیار دشوارتر از آنچه اعتراف می کند، بوده است:

در مقایسه با دوران حضور گواردیولا در بارسلونا طبیعتا وی در مونیخ با دشواری سخت تری روبرو بوده است، من فکر می کنم که باشگاه بایرن مونیخ و پپ گواردیولا با هم به این تشخیص و نتیجه رسیده اند که ایده کاری این سرمربی با سنت های فوتبالی و فلسفه موجود در مونیخ چندان همخوانی و تطابق ندارد و به همین دلیل تصمیم به همکاری سه ساله خود در پایان این فصل گرفته اند.

با وجود این اختلافات، همکاری خوبی در سه فصل گذشته میان آنها وجود داشته و گواردیولا نیز تمام تلاش خود را برای موفقیت بایرن مونیخ به کار بسته است. این سرمربی اسپانیایی همچنین تشخیص داده که نیاز به محرک و انگیزه ای جدید در فوتبال دارد و او این موضوع را در لیگ برتر جزیره که برای او بسیار هیجان انگیز می باشد، یافته است.
تز سوم- پپ گواردیولا هرگز بایرن مونیخ و بوندسلیگا را به اندازه بارسلونا و لالیگا دوست نداشته است:

انسان همیشه وارد چالشی می گردد که اندکی علاقه و اشتیاق نسبت به آن داشته باشد، به نظر من گواردیولا هم به بایرن مونیخ و هم به بوندسلیگا علاقه داشته است، در غیر این صورت هرگز وارد فوتبال آلمان نمی شد و می توانست بعد از اتمام همکاری خود با بارسلونا بلافاصله به فوتبال انگلیس ملحق گردد. اما بی تردید عشق و احساسی که انسان نسبت به شهر و باشگاه محل تولدش دارد، باشگاهی که عمری در آن حضور داشته، هرگز قابل مقایسه با احساسی که نسبت به باشگاهی که تنها سه سال در آن کار کرده، نمی باشد.
تز چهارم: پپ گواردیولا افسرده و ناراحت است، چون احساس می کند آلمان ها چندان ارزش بالایی برای ایده های فوتبالی او برخوردار نیستند:

گواردیولا شاید چنین احساسی داشته باشد که در آلمان چندان احترامی برای استایل بازی و ایده های فوتبالی او برخوردار نیستند، اما وی به توماس توخل سرمربی دورتموند و برخی دیگر از سرمربیان جوان به عنوان شاگردان مکتب خود در فوتبال آلمان می نگرد. من اطمینان دارم که دیگر سرمربیان فوتبال آلمان نیز از ایده های گواردیولا کپی برداری خواهند کرد و این مسئله بزرگترین تمجید برای گواردیولا محسوب می شود. این سرمربی اسپانیایی در واقع خود را یک سرمربی آنتی فرهنگی و ضد سنتی می داند و در حقیقت وی تغییراتی در فوتبال آلمان به وجود آورده که آلمان ها خود هرگز حاضر به انجام آن نبوده اند.

بی تردید برخی نیز در آلمان وجود دارند که از توافق و تفاهم چندانی با ایده های فوتبالی گواردیولا برخوردار نیستند و اعتقاد دارند که فوتبال مورد نظر این سرمربی اسپانیایی هیچ تطابقی با ریشه های فوتبال آلمانی ندارد. برخی از طرفداران محافظه کارتر فوتبال هیچ تغییر و نوآوری خاصی را در فوتبال نمی پسندند و به همین دلیل با حضور گواردیولا در مونیخ چندان موافق نبوده اند. به نظر من دلیل اصلی ناراحتی و افسردگی گواردیولا را می توان در این موضوع که کمتر کسی تلاش های او برای تغییر در فوتبال آلمان را درک کرده، جستجو نمود.
تز پنجم- گواردیولا تلاش خواهد نمود که بازیکنان بایرن مونیخ را به منچسترسیتی ببرد:

من فکر می کنم که در باشگاه های دیگر به جزء بایرن مونیخ نیز بازیکنان خوب زیادی وجود دارند، گواردیولا خود گفته است که بازیکنان بایرن مونیخ در این باشگاه خواهد ماند و وی هیچ شانسی برای بردن آنها به منچسترسیتی نخواهد داشت.
تز ششم- گواردیولا هرگز لحظه فوق العاده ای را در فوتبال احساس نخواهد کرد، به خاطر همین وی هرگز خوشحال و راضی نخواهد بود:

گواردیولا هرگز به طور کامل و صد در صدی احساس خوشحالی و رضایت نکرده و این موضوعی است که من را به شدت به خود مشغول کرده است. گواردیولا پیش از نیز لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرده، اما در زمان جشن گرفتن چنین موفقیت هایی، وی تنها به این موضوع فکر می کرده که در بازی چه تصمیمات بهتری می توانست اتخاذ نماید تا تیمش بازی بهتری به نمایش گذارد.

در حقیقت گواردیولا از دسته انسان هایی نظیر کریس رونالدو و لیونل مسی است که هرگز به احساس رضایت کامل و واقعی دست نمی یابد و این واقعیت گواردیولا را به انسانی غمگین و ناراحت بدل کرده است. این سرمربی اسپانیایی هم اکنون احساس خوبی دارد، اما فکر می کند در شهر و تیمی دیگر می تواند به احساس رضایت بیشتری دست یابد، اما در آنجا نیز وی به این احساس مورد انتظار دست نخواهد یافت و این موضوع ادامه دار خواهد بود. به نظر من پپ گواردیولا به عنوان انسانی غمگین، شهر مونیخ را ترک خواهد نمود و فتح لیگ قهرمانان نیز در این مسئله نمی توانست تغییری ایجاد نماید.