جنگ قدرت در بایرن مونیخ به کام توماس توخل
منبع : طرفداری
با برکناری اولیور کان و حسن صالح حمیدزیچ و مشخص نشدن مدیر ورزشی جدید بایرن مونیخ، اکنون به نظر می‌رسد توماس توخل قدرت و تاثیر زیادی در نقل و انتقالات تابستانی پیش روی این باشگاه دارد.
طرفداری | به گزارش رافائل هونگشتاین از اتلتیک، کارل هاینتس رومنیگه و اولی هونس با ورود دوباره به حلقه قدرت بایرن مونیخ، نشان دادند که هرگز واقعاً از آن دور نشده بودند. خلاص شدن از شر اولیور کان و حسن صالح حمیدزیچ نیز کار رومنیگه بود که تحت تاثیر نتایج ضعیف در فصلی که گذشت، هر دو برکنار شدند.
رومنیگه به عنوان مدیر عامل سابق بایرن مونیخ، از طرفداران پر و پا قرص توماس توخل بر شمرده میشود و در گذشته بارها برای آوردن او به این باشگاه تلاش کرده بود. این دو همچنین رویکرد بسیار تحلیلی دارند. در حالی که اولی هونس ترجیح می‌دهد بیش‌تر به غریزه خود اعتماد کند و به طرز بد نامی، عاشق جذب بازیکنانی است که عملکرد خوبی مقابل بایرن داشته‌اند.
توماس توخل نیز با اینکه فصل گذشته به خاطر آنکه مدیریت و مالکان جدید چلسی انتظار داشتند که هفت روز هفته و به صورت 24 ساعته برای جلو بردن برنامه‌های نقل و انتقالاتی به آن‌ها کمک کند، بسیار ناراضی و خشمگین بود اما اکنون از نقش بسیار محدودتر و البته موثر خود در بایرن مونیخ بسیار راضی است. او و کارل هاینتس رومنیگه که به تازگی وارد هیئت نظارت و حلقه قدرت بایرن مونیخ شده، به خوبی با یکدیگر کنار می‌آیند.
با این حال توماس توخل در نهایت بتواند منجر به خرید یک یا دو بازیکن کلیدی شود اما همین هم نشان‌دهنده نفوذ و تاثیرگذاری است که هیچ سرمربی در بایرن مونیخ از آن برخورددار نبوده. برای مثال در سال 2013 طبق خواسته پپ گواردیولا، تیاگو آلکانترا جذب شد اما بسیاری از خواسته‌های او نیز نادیده گرفته شدند. مانند زمانی که او درخواست جذب نیمار را کرد اما بایرن ماریو گوتسه را به خدمت گرفت. همچنین پس از جدایی تونی کروس، یکی از گزینه‌های مورد نظر بایرن سامی خدیرا بود که این نشان دهنده تفاوت نظر فاحش بین دو طرف در آن مقطع است.
با این حال جانشین گواردیولا یعنی کارلو آنچلوتی، از او هم قدرتش کمتر بود. وقتی که این مربی ایتالیایی در سال 2016 به مونیخ رفت، جذب متس هوملس و رناتو سانچز از مدت‌ها قبل نهایی شده بود. در ادامه نیکو کواچ و هانسی فلیک نیز هر دو به خاطر آنکه خواسته‌های‌شان نادیده گرفته می‌شد، ناراضی بودند.
سران بایرنی اعتقاد دارند که مدیران ورزشی، مدیران فنی و استعدادیابان در تشخیص گزینه مناسب برای تیم، صلاحیت بیشتری نسبت به مربی دارند. این واقعیت که خواسته‌های کواچ جذب بازیکنان متوسطی مانند کوین فوگت، آنته ربیچ، کوین فولاند و لوکا یوویچ بود و همچنین اینکه درخواست تیمو ورنر به جای لروی سانه و همچنین بازگرداندن گوتسه و امره جان به باشگاه را کرده بود، باعث شد تا مدیران بایرن بیش از پیش نسبت به درستی رویکرد خود، مطمئن شوند.
اما اکنون که رومنیگه و توخل در یک تیم هستند، نظرات سرمربی فعلی با مخالفت کم‌تری از سوی باشگاه مواجه خواهد شد. به بیان دقیق‌تر، رومنیگه قرار نیست دوباره صاحب یک نقش اجرایی در بایرن شود و قرار است تنها به عنوان یک مشاور عمل کند. همچنین مذاکرات با بازیکنان را هم یان کریستین دریسن مدیر عامل جدید بایرن به همراه نپه بر عهده خواهند داشت. اما هر خریدی با هزینه‌ای بیش از 25 میلیون یورو، نیاز به موافقت هیئت نظارت و جایی که هونس و رومنیگه در آن هستند، دارد.
در هر حال توخل تا زمان انتخاب مدیر ورزشی جدید، این فرصت طلایی را دارد و البته که او به اندازه کافی زیرک است که بتواند از آن بهره ببرد. توخل اولین مربی تاریخ بایرن پس از دهه 1970 میلادی است که بدون یک مدیر ورزشی می‌تواند تاثیر خود را روی نقل و انتقالات بگذارد. در آن مقطع نیز اولی هونس جوان که برای اولین بار هدایت بایرن را بر عهده گرفته بود، این شرایط را داشت. همچنین نباید این نکته را فراموش کرد که در صورت موفق بودن خریدهای توخل و رومنیگه، جایگاه این مربی بیش از پیش مستحکم خواهد شد.
