داستان ایلکای گوندوعان؛ از احتمال خداحافظی از فوتبال تا کاپیتانی در منچسترسیتی
منبع : طرفداری
طرفداری | وقتی ایلکای گوندوعان در سال 2016 از دورتموند راهی منچسترسیتی شد، کم‌تر کسی فکر می‌کرد هافبک آلمانی تا این حد در منچسترسیتیِ گواردیولا موفق عمل کند. گوندوعان که برای مدت‌ها با مصدومیت دست و پنجه نرم می‌کرد، اکنون به عنوان کایپتان سیتیزن‌ها، ضمن نمایش‌های تحسین‌برانگیز، جام‌های قهرمانی را بالای سر می‌برد.
ایلکای گوندوعان پس از قهرمانی اخیر در لیگ برتر، در صفحه لینکدین خود از پشت‌صحنه دوران ورزشی‌اش نوشته است:
10 سال پیش تقریبا باید فوتبال را کنار می‌گذاشتم اما اکنون به عنوان کاپیتان منچسترسیتی، برای سومین فصل پیاپی، جام قهرمانی سخت‌ترین لیگ دنیا را بالا می‌برم.
چگونه به نقطه الان رسیدم؟
خب، من هرگز پا پس نمی‌کشم. همیشه حمایتِ طبیعت ذاتی خودم و ایمانی که به توانایی‌هام دارم در کنارم هستند و باعث می‌شوند در مورد تصمیمات زندگی شخصی و فوتبال بیشتر فکر کنم. در اولین فصل حضورم در فوتبال حرفه‌ای، نورنبرگ در سال 2009، هرگز دچار مصدومیت‌های بلند مدت نشده بودم. در فصل‌های اولم، خوش‌شانس بودم و بازی‌های زیادی را به خاطر مصدومیت از دست ندادم. اما دنیا تغییر می‌کند!
دوران پر چالش من شروع شد
در فصل 2012/13، به خاطر مصدومیت‌های کوچک یا مریضی، در بازی‌های زیادی حضور نداشتم. دچار مصدومیت بزرگی نشده بودم اما به هر حال نمی‌توانستم به صورت سالم و مداوم در کنار تیم باشم. اما آگست 2013، چالشی‌ترین روزهای زندگی من رسید. از ناحیه ستون فقرات دچار مصدومیت شدم، مصدومیتی که 14 ماه من را از زندگی خودم دور کرد. به خاطر این مصدومیت حتی فرصت حضور در جام جهانی 2014 و قهرمانی با آلمان را از دست دادم.
هیچ‌کس شدت مصدومیت و مدت دوری از میادین را نمی‌دانست. نظراتی مختلفی وجود داشتند. یکی از پزشکان می‌گفت بدون نیاز به عمل خوب خواهم شد، دیگری می‌گفت بهتر است فوتبال حرفه‌ای را کنار بگذارم. شوکه کننده بود. یکی از جراحان حتی به دنبال این بود که پیچی در کمر من قرار دهد که فوتبال را عملا برای من بسیار دشوار می‌کرد.
ایلکای گوندوعان در بخش بزرگی از دوران ورزشی خود مشغول مبارزه با مصدومیت‌های کوچک و بزرگ بود
در آن زمان باید با افکار پایان رسیدن دوران ورزشی‌ام مبارزه می‌کردم
مبارزه کردم و خوش‌شانس بودم که با پزشکانی آشنا شدم که برای بازگشت به فوتبال به من کمک کردند. وقتی در اکتبر 2014 به میادین بازگشتم با خود فکر می‌کردم که روزهای بد را پشت سر گذاشته‌ام، اما اینطور نبود. در همان فصل چندین مصدومیت کوچک به سراغم آمدند. در فصل 2016 با شوکی دیگر مواجه شدم. کاسه زانویم در رفت و به مدت 133 روز دوباره از فوتبال دور ماندم. پس از بهبودی و بازگشت به زمین، 3 ماه بعد با مانعی دیگری مواجه شدم: پارگی رباط ACL.
سومین مصدومیت بزرگ در مدتی کوتاه، برایم سخت بود. نه تنها از نظر جسمی، بلکه از لحاظ روحی نیز دچار چالش شده بودم. در آن مدت احساس می‌کردم که باعث ناامیدی هم‌تیمی‌هایم شده‌ام. احساس تنهایی می‌کردم و از لحاظ روحی شرایط سختی را می‌گذراندم. بسیار سخت بود ولی اگر به گذشته نگاه کنم، از این لحظات به عنوان لحظات کاتالیزوری نام می‌برم. می‌دانستم که حاضرم برای بازگشت دست به هر کاری بزنم. دوره ریکاوری بعد جراحی و تمرین برای بازگشت، داستان جدیدی برای من محسوب نمی‌شد. اما این‌بار متوجه شدم که قرار نیست فقط به دنبال بهبود یافتن باشم بلکه برای اتفاقاتی که بعدها خواهند آمد هم باید آماده شوم، برای آینده.
همیشه به ندای درون بدنتان گوش دهید
متوجه شدم اگر به دنبال حضور مداوم در کنار تیم هستم باید تغییراتی ایجاد کرده و به بدنم بیشتر اهمیت بدهم. از آن روز، حتی جزئیات کوچک زندگی‌ام را تغییر دادم و در بسیاری از زمینه‌ها، هوشیارانه رفتار می‌کنم. برای مثال؛ به رژیم غذایی‌ام بیشتر اهمیت می‌دهم. به سختی کربوهیدرات مصرف می‌کنم و سعی می‌کنم بیشتر از سبزیحات و گوشت بخارپز استفاده کنم. به طور کامل شکر را کنار گذاشته‌ام و حواسم به تعداد وعده‌های غذایی‌ام است. نه باید زیاد بخورم و نه کم
توجه ویژه‌ای هم نسبت به خوابم دارم. برای این که بهترین عملکرد را داشته باشید، باید بدنتان استراحت کند. یکی از نکاتی که در این راه به من کمک کرد، استفاده کم از تلفن همراه بود، به خصوص در شب‌ها. البته خواب کافی و استراحت مناسب با توجه به چالش‌هایی که می‌گذرانیم خیلی سخت است، به همین خاطر تلاش می‌کنم یک ساعت قبل از خواب از تمامی وسایل الکترونیکی، به خصوص گوشی‌ام، به دور باشم.
به عنوان فوتبالیست حرفه‌ای، بدن شما هر روز به با تلاش زیاد به دنبال ارائه حداکثر عملکرد خود است. هر روز تحت فشار شدیدی قرار دارید، هم از لحاظ جسمی و هم روحی. به همین دلیل است که باید از بدن خودتان مراقبت کنید و به آن برای تحمل چالش‌های روزانه، کمک کنید. با وجود این که همیشه سعی کرده‌ام حرفه‌ای باشم، غذای سالم بخورم و از بدنم مراقبت کنم، اما متوجه شده‌ام که کافی نیست. برای من و بدنم، نهایت تلاشی که باید انجام بدهم کافی نیست.
در خانه گوندوعان خبری از کربوهیدرات و شکر نیست
باید راز حضور مداوم در بالاترین سطح را پیدا می‌کردم. مصدومیت‌های بلندمدت و تماشای هم‌تیمی‌هایم از سکوها باعث شد برای این مورد خیلی فکر کنم. متوجه هستم که روی خیلی از چیزها کنترلی ندارید، به همین خاطر باید برای چیزهایی که «می‌توانید» آن را کنترل کنید، اهمیت قائل شوید.
در چند سال اخیر نقش مهمی در تیمم دارم. حتی کاپیتان تیم محسوب می‌شوم، امتیازی که آن را در نتیجه تلاش‌های داخل و خارج زمین به‌دست آورده‌ام. 10 سال پیش به من گفتند دیگر نمی‌توانی فوتبال بازی کنی اما هفته قبل افتخار بالا بردن جام لیگ برتر را برای منچسترسیتی داشتم. سومین قهرمانی پیاپی ما در لیگ برتر و یک فینال اف‌ای کاپ و لیگ قهرمانان اروپا نیز پیش روی من است. هیجان زده‌ام، خوشحالم و به ماجراجویی‌ام تا به اینجا افتخار می‌کنم.
