بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

اسپالتی: در ییلدیز همان پتانسیلی را می‌بینم که در کواراتسخلیا دیدم؛ به بازیکنی که ۲ هفته خوب تمرین کند، ۱۰ دقیقه بازی می‌دهم

منبع : طرفداری
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : سه شنبه 18 آذر 1404 | 21:50

سرمربی یوونتوس، با این ادعا که بازیکن برای نشان دادن توانایی‌هایش به فرصت مداوم در ترکیب تیم نیاز دارد، موافق نیست.

سرمربی یوونتوس، با این ادعا که بازیکن برای نشان دادن توانایی‌هایش به فرصت مداوم در ترکیب تیم نیاز دارد، موافق نیست.

طرفداری | لوچانو اسپالتی در نشست خبری پیش از بازی یوونتوس مقابل پافوس اعتراف کرد با «انتخاب‌های اشتباه» مقابل ناپولی، به بازیکنان یوونتوس «آسیب» زده است. وی همچنین کنان ییلدیز را با خویچا کواراتسخلیا مقایسه کرد و همچنین به جاناتان دیوید هشدار داد.

به گزارش توتو مرکاتو وب، بانوی پیر از ساعت ۲۳:۳۰ چهارشنبه شب در ورزشگاه آلیانتس تورین به مصاف حریف قبرسی خود می‌رود.

بیانکونری‌ها که با اخراج ایگور تودور و آمدن اسپالتی وارد دوره‌ای تازه شده‌اند، نخستین شکست خود را در این دوره تجربه کردند و در سری آ با نتیجهٔ ۲ بر ۱ مغلوب ناپولی شدند.

یوونتوس در لیگ قهرمانان نیز تحت فشار است؛ تنها یک پیروزی، سه تساوی و یک شکست حاصل کار آن‌هاست.

اسپالتی در نشست خبری روز سه شنبه گفت:

پافوس تیم سرسختی است. آن‌ها بازیکنان برزیلی زیادی دارند که فوتبال خوبی بازی می‌کنند. تنها مقابل بایرن مونیخ شکست بدی داشتند و در این تورنمنت با حریفان قدرتمندی روبه‌رو شده‌اند.

از نظر فیزیکی تیمی خشن‌ هستند؛ برای نبردهای تن به تن اشتیاق دارند و زیاد از دست‌هایشان استفاده می‌کنند و فشار می‌آورند؛ بنابراین برای هر توپ باید جنگید.

سازماندهی‌شان در ضربات ایستگاهی مرا تحت تأثیر قرار داد؛ سه گل‌شان از همین موقعیت‌ها بود و بازیکنانی که پشت مهاجم بازی می‌کنند، بسیار خوب‌ هستند.

باید مراقب ضدحملاتشان باشیم. آن‌ها تلاش می‌کنند حریف را بترسانند اما اگر از آن فشار نخست عبور کنید، خیلی عقب می‌نشینند. نباید توپ‌ها را آسان از دست بدهیم و باید یارگیری پیشگیرانه را آماده داشته باشیم تا از موقعیت‌های خطرناک جلوگیری کنیم.

یوونتوس مدتی است زیر نظر چند مربی مختلف در گلزنی مشکل دارد و این وضعیت پس از مصدومیت دوشان ولاهوویچ وخیم‌تر شده است.

اسپالتی افزود:

آمارها در حال حاضر آن چیزی نیست که می‌خواهیم؛ چه از نظر نتایج و چه عملکرد فردی. اکنون شناخت بیشتری از بازیکنان دارم و این مسئله خیلی اهمیت دارد. بعضی چیزها بهتر شده، اما نمی‌توانیم این پیشرفت‌ها را در جریان بازی به‌ طور منظم حفظ کنیم. باید بیشتر تکرارشان کنیم. من از مهاجمانمان حرکات خوبی دیدم. گلی که آخر هفته زدیم فوق‌العاده بود و یعنی این توانایی در ذات ماست. مهم این است که باور کنیم می‌توانیم این کار را بیشتر انجام دهیم.

این پنجمین هفتهٔ حضور اسپالتی در یوونتوس است. آیا انتظار پیشرفت بیشتری داشت؟

همان نیت و اطمینانی را دارم که هنگام قبول این شغل داشتم. در تمرینات می‌بینم بچه‌ها پیشرفت می‌کنند و هرچه بیشتر آن‌ها را می‌بینم، هم عصبانی می‌شوم و هم آرام؛ واقعاً انگار مرا روی ترن هوایی گذاشته‌اند. چیزهایی می‌بینید و فکر می‌کنید سرانجام فهمیدند و تکرارش می‌کنند، اما ناگهان از بین می‌رود و دوباره از صفر شروع می‌کنیم. با این حال، بر اساس یک نتیجه مسیرم را عوض نمی‌کنم. به تلاش برای فهمیدن و توضیح‌ دادن ادامه می‌دهم.

کفرن تورام مدتی است با مشکلات بدنی روبه‌روست. آیا فردا بازی می‌کند؟

تورام را بازیکنی تراز اول می‌دانم که آخر هفته خوب کار کرد و با بهره‌گیری متفاوت از توان فیزیکی‌اش مؤثر بود. باید در دوندگی بدون توپ بهتر شود تا برای هم‌تیمی‌هایش فضا بسازد. لحظات خوب و بد دارد، اما مقابل ناپولی بد نبود.

آیا حضور دنیله روگانی و گلیسون برمر در تمرینات به معنای امکان استفاده از خط دفاعی چهار نفره است؟

با آغوش باز منتظرشان بودیم. فردا روی نیمکت خواهند بود، اما نمی‌دانم بازی می‌کنند یا نه؛ نهایتاً ۱۰ تا ۱۵ دقیقه توان حضور دارند و نباید به آن‌ها فشار بیاوریم. باید ببینیم بعداً چه می‌شود.

اسپالتی دربارهٔ تصمیمش در استفاده از کنان ییلدیز به‌ عنوان مهاجم نوک و نیمکت‌نشین کردن جاناتان دیوید و لویی اوپندا نیز توضیح داد.

شاید حرف‌هایم اشتباه فهمیده شده باشد. من مطمئنم ییلدیز پتانسیل بزرگی دارد که هنوز آن را ندیده‌اید. او همه‌ چیزش را در زمین می‌گذارد و هر بازی رشد می‌کند و حاشیهٔ پیشرفت فوق‌العاده‌ای دارد. این‌ها همان چیزهایی است که اول کار دربارهٔ کواراتسخلیا هم گفتم؛ اینکه می‌تواند یک بازیکن درجه یک باشد. اگر در تمام تمرینات ما بودید، متوجه می‌شدید چه می‌گویم. فقط گلش در روز یکشنبه کافی‌ است؛ دویدن تا خط عرضی و آن ضربهٔ نرم از آن زاویه…

او دربارهٔ کنار گذاشتن مهاجمان اصلی افزود:

می‌خواستم بازی را ببرم! این‌طور نبود که با هدف ارسال یک پیام، شکست را به جان بخرم. آن سیستم را انتخاب کردم چون فکر می‌کردم برای آن مسابقه درست است، اما نتیجه‌ای که می‌خواستم نگرفتم و مسئولیتش با من است. اولین چیزی که بعد از تحلیل بازی گفتم این بود که تیم را در بهترین شرایط برای ارائهٔ عملکرد قرار ندادم. گفتم این انتخاب‌های من بود و با آن‌ها به شما آسیب زدم.

می‌دانستم ناپولی تهاجمی خواهد بود و فکر می‌کردم یک هافبک اضافه آن‌ها را از جایشان بیرون می‌کشد. ییلدیز روی رحمانی پرس می‌کرد اما اگر او را وینگر می‌گذاشتم، انرژی‌اش را در تعقیب دفاع حریف هدر می‌داد. هم‌زمان فکر می‌کردم کونته، بونجورنو را در سمت راست می‌گذارد که پست اصلی‌اش است و امیدوار بودم در آنجا اذیت شود. می‌خواستم آن‌ها را از هم باز کنم و با پاس‌های با کیفیت، فضاسازی کنم؛ این طرح من بود اما جواب نداد. ما تعداد مضحکی توپ از دست دادیم؛ آمار می‌گوید ۱۱۳ بار. ناپولی بازی را کنترل کرد. به ییلدیز و کونسیسائو آزادی داده بودم که کمتر عقب بیایند، اما جواب نداد.

این برای من درس دردناکی بود. چون باید پیش‌بینی می‌کردم که جواب نمی‌دهد. من کار را برای بازیکنانم سخت‌تر کردم. در نیمهٔ دوم که سیستم را عوض کردیم، انرژی و تعادل دیگری دیدم. بازی را برابر کردیم و روی ریل افتادیم، اما بعد گل خوردیم و همه‌ چیز سخت شد.

آیا اسپالتی که در ابتدای ورودش به یوونتوس خواستار پیاده کردن چینش ۳-۳-۴ بود، دوباره به آن برمی‌گردد؟

اکنون تیم را بهتر می‌شناسم، هرچند با این تقویم فشرده، داشتن ۲۲ بازیکن سالم در تمرین واقعاً کم پیش می‌آید. فوتبال از این عنوان‌گذاری‌های تاکتیکی دور شده است؛ سیستم‌ها در لحظات مختلف تغییر می‌کنند. تقریباً همهٔ تیم‌ها تهاجمی‌اند و دائماً جا به‌ جا می‌شوند و شکل قدیمی سیستم‌ها را تغییر می‌دهند. بنابراین این نام‌ها اهمیت چندانی ندارد. داشتن یک مدافع راست‌ پا می‌تواند برخی چیزها را عوض کند؛ یعنی برای نمونه لوید کلی، مجبور نباشد بیرون از محوطه با پای غیرتخصصی‌اش کار کند. ۳-۳-۴ یا ۱-۳-۲-۴ را امتحان می‌کنیم، اما تفاوت زیادی ندارد.

یوونتوس وقتی عقب می‌افتد، معمولاً به مشکل می‌خورد و این شاید نشانهٔ ضعف اعتماد به‌ نفس باشد؛ به‌ ویژه با چرخش مداوم بازیکنانی مثل دیوید. آیا این مهاجم کانادایی نیاز دارد چهار پنج بازی پیاپی انجام دهد؟

خب، من هم شاید اگر ۴-۵ بازی پیاپی هدایت رئال مادرید را داشته باشم، نشان بدهم چه مربی خوبی هستم! فکر می‌کنید اساس کار این‌طور است؟ نه. اگر دو هفته واقعاً قوی تمرین کنید، ده دقیقه به شما بازی می‌دهم. هرچه در تمرین و مسابقه با ثبات‌تر باشید، بیشتر بازی می‌کنید.

این‌طور نیست که بازیکن فکر کند برای اثبات خودش، ۴-۵ بازی لازم دارد. نمی‌شود یک روز خوب تمرین کنید و یک روز نه و بعد بگویید به چند بازی پشت‌ سر هم نیاز دارید. این‌طور نیست. پس اگر این حرف‌ها را یادداشت کنید و به بازیکنان توضیح دهید، لطف بزرگی به من کرده‌اید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *