بررسی فسخ قرارداد استراماچونی با استقلال

استراماچونی به طرز خیلی عجیبی از استقلال جدا شد در گذشته ای نه چندان دور، وقتی یک مربی خارجی از حق و حقوقش صحبت می کرد و درباره قراردادی که با فدراسیون فوتبال امضا کرده بود سخن می گفت متهم به گروکشی، پول پرستی و هزار ماجرا می شد.

منتقدان رقم قرارداد او را به رخ می کشیدند و با بزرگنمایی وقایع، سعی می کردند مربی یا مربیان مورد نظر را نزد افکار عمومی تخریب کنند. با این همه سابقه نداشت که مربیان خارجی مثل این روزها که پشت سر هم قراردادهای خود را فسخ می کنند از ایران بروند.

ویلموتس که کمترین بهایی به کشور ما و تیم ملی ایران نداد و از همان ابتدا با بی محلی و بی خیالی، تیم را به طور پروازی اداره کرد. در حالی که پیش از او اگر سرمربی تیم ملی چند روز فقط به سفر کاری می رفت، همان منتقدان همیشه در صحنه چنان دل و روده این اتفاق را به هم میبافتند تا طرف نرسیده به کشور مقصد، یک سکته ناقص بزند!

با این همه، ما هرگز نفهمیدیم در قراردادهای حرفه ای فوتبال، معرفت و رفاقت جواب نمی دهد. این قراردادها با عرض معذرت، مرامی نیستند.
مربیان خارجی کاری به تحریم ها ندارند و ظالمانه بودن آنها هم برایشان کوچک ترین اهمیتی ندارد. مربیان خارجی قرارداد خود را می بندند و طبق قوانین فیفا پولشان را می خواهند. ما اگر می توانیم باید آنها را مدیریت و پولشان را طبق آنچه در قرارداد آمده پرداخت کنیم تا کمترین گزک و بهانه ای به آنها ندهیم. اگر هم نمی توانیم باید از اول قید حضور مربیان خارجی را بزنیم.

فسخ قرارداد استراماچونی دلایل دیگری هم دارد که باید منتظر گذشت زمان باشیم اما همین قدر بدانیم این مشکلات پیش از این هم وجود داشت؛ با این حال مردانی بودند که پای کار ایستادند و به خاطر ایران و هواداران فوتبال، تا لحظه آخر به قرارداد خود وفادار بودند؛ اگرچه این دلیلی بر آن نیست که همه مربیان، به قراردادهای حرفه ای خود به صورت مرامی و معرفتی نگاه کنند.

در فوتبال حرفه ای، این واژه ها در قراردادهای کاری تعریف نشده است.