استقلال درست مثل یک کشتی توفان‌زده

دقیقه ۷۰ ارسال دقیق حسین ابراهیمی با خروج اشتباه سیدحسین حسینی همراه شد و توپ روی سر نورمحمدی نشست و دروازه آبی‌پوشان استقلال فروریخت.

سؤال اول این است؛ ویژگی یک دروازه‌بان خوب چیست؟ و حالا سؤال دوم که مکمل سؤال اول است، چگونه یک دروازه‌بان می‌تواند مانع فروپاشی دروازه تیمش شود؟

سیدحسین حسینی، به عنوان دروازه‌بان استقلال می‌داند دروازه‌بان حساس‌ترین پست را در زمین دارد چراکه اگر بازیکنی اشتباهی را مرتکب شود قابل جبران است، اما اگر دروازه‌بان اشتباهی کند- حتی کوچک- دیگر قابل جبران نیست. در صحنه دریافت گل استقلال، حسینی در تنظیم خروج از دروازه و نیز وضعیت استقرار مدافعان «بد» عمل کرد.

دروازه‌بان خوب می‌تواند افراد تیم را به محافظت و مراقبت از حریف یا قطع هرگونه پاس تشویق کند. سرعت او در تصمیم‌گیری «کند» بود و همین درنگ و غفلت، باعث شد او و تیمش تنبیه شوند.

حسینی باید بداند وقتی قصد خارج شدن از دروازه را دارد، باید تمام مسیر راطی کند، توقف «بی‌جا» مانع باز شدن دروازه‌اش نمی‌شود.

۳ بازی، ۲ گل زده و ۳ گل خورده!
این آمار استقلال در ۳ بازی گذشته است! مسئله روشن است، خیلی هم روشن! وقتی تیمی گل خورده اش، از گل زده اش «سبقت» می‌گیرد، یعنی یک جای کارش می‌لنگد! بدون دم زدن، بعضی اوقات باید از خود پرسید که چرا این‌گونه شد؟ آخر چطور ممکن است تیمی- منظور استقلال- که عنوان بهترین خط دفاع لیگ را یدک می‌کشد، حالا دچار چنان خواب سنگینی شود، که بیدار شدنش ظاهراً محال است!

استراماچونی می‌داند برای گلزنی به یک خط هجومی قوی نیازمند است، اما تا خط دفاعی محکمی نداشته باشیم، در جلوگیری از گل خوردن موفق نیستیم. استقلال در عمق دفاع مشکل دارد. مدافعان وسط این تیم برای ایجاد پوشش و اشغال فضا‌های مناسب تأخیر دارند و این همان پاشنه آشیل تیم استراماچونی است. هر سه گل دریافتی استقلال از همین نقیصه سرچشمه می‌گیرد.

دفاع ۴ نفره استقلال باید محل قرارگیری در اطراف مناطق خطرناک را با تراکم بیشتری انجام دهند. یک تراکم دفاعی خوب، نیازمند یک شکل دفاعی خوب و پوشش در زوایای مناسب است.

انگار استقلال فراموش کرده، یک لحظه غفلت و بی‌توجهی مساوی است با سر به پایین افتادن و سقوط! استقلال درست مثل یک کشتی توفان‌زده است و حفظ کردنش سخت. برای استراماچونی زمان از میان پاهایش می‌لغزد و مشکلی بزرگ به وجود آمده است. ثانیه‌ها به شماره افتاده‌اند و با نگرانی هر ثانیه را می‌شمارد و هزاران سؤال که از خود می‌پرسد، چرا نباید ببریم؟