جدایی برانکو به سود قلعه نویی و رکوردش ؟!

باید مجسمه او را ساخت و در کنج ورزشگاه شهید کاظمی قرارداد برای همیشه.تا بعدها بچه ای آمد و این مجسمه را دید و با پرس و جو پرسید برانکو که بود و چه کرد، داستان این ۷ جام و ۴ سال را برایش گفت.این مجسمه ساختش الزام آور است چرا که درس های زیادی در بطن خواهد داشت که به مرور زمان، خیلی از لایه های پنهانش هویدا می شود.با اینکه اعتقاد قلبی دارم برانکو به صورت غیر اخلاقی پروژه خروج بدون غرامتش از ایران را کلید زد اما این خروج زشت، باز هم هیچ خدشه ای به خدمات بی مثالش وارد نمی کند.

بت پرستی ممنوع!

برانکو خیر مطلق نبود که اگر بود می ماند که اگر بود، مردانه بعد از فتح جام حذفی با هواداران خداحافطی می کرد و دست کم در آن برهه پرسپولیس به راحتی می توانست یحیی گل محمدی را بیاورد. اما عامدانه سکوت کرد تا زمان بخرد و برنامه خروجش از پرسپولیس و فعالسازی بند فسخ مو به مو پیاده شود. همین ابتدا در مورد شخص برانکو ، تاثیرش در فوتبال ایران و نوع خروج زشتش نظرم را صریح گفتم. بهار ۹۴ که وارد تهران شد از آخرین باری که قرمزها مهمترین جام داخلی را لمس کرده بودند هفت سالی می گذشت. اما حیرت آور اینکه بهار ۹۸ وقتی مرموزانه رفت ۷ جام را جارو کرد. چه چیزی از این جالب تر؟ با برد یک بر صفر داربی مقابل قلعه نویی آغاز کرد و باز طعنه آمیز آنجا که در پایان هم داربی را باز یک بر صفر برد و هم امیر قلعه نویی را با همین نتیجه شکست داد تا نشان دهد مادامی که مربیانی با سطح فکر و اندیشه او در اینجا هستند موفق ترین مربی ایرانی لیگ برتر ۴ سال تمام حتی یک جام حذفی هم نمی تواند صید کند.

صفر جام برای امیر

چهار سال تمام قلعه نویی با تراکتور، ذوب و سپاهان، پا به پای برانکو و تیمش جنگید اما هرگز پیروز این رقابت نشد. تنها امیدش همان جام حذفی بود که به صورت باور نکردنی و عجیب، برانکو در اصفهان او را برد تا در این ۴ سالی که او در این فوتبال حضور داشت سهم صیاد ایرانی جام ها، دقیقا صفر جام باشد.

این اعداد، این ارقام به هیچ وجه اتفاقی ثبت نشده. بحث کری خوانی و این مسائل پیش پا افتاده هم هرگز مطرح نیست.فقط یادآور این نکته مهم و کلیدی است که اگر به مربی کاربلد خارجی به اندازه کافی، زمان و امکانات بدهیم ( اگر چه با توجه به محرومیت پرسپولیس از دو پنجره نقل و انتقالاتی ، آنچنان هم امکانات منابع انسانی نداشت ) آن وقت می بینیم که موفق ترین مربیان داخلی در هر لباسی پیش او شکست می خورند.
امیر قلعه نویی نماد مربی موفق ایرانی است که در طول این چند سال با سد محکمی به نام برانکو برخورد کرد. تصور کنید برانکو نبود. بدون شک قلعه نویی دو سه جام با تیم های مختلف کسب می کرد با همان روش همیشگی؛ نیروی هوایی قوی و ارسال های پرتعداد توپ برای امثال کی روش استنلی ها.

قلعه نویی که پیشتر جام درو می کرد وقتی مقابل مربی با دانش خارجی قرار گرفت جز دوم ، سومی هیچ ارمغان قابل ذکری نداشت. آخرین مرتبه علی قربانی با همین روش برای سپاهان مقابل پرسپولیس گل زد اما برانکو با ترفند آفساید گیری کارشان را خراب کرد.همین جزئیاتی که خیلی ها به شانس و اقبال مرتبط می کنند تفاوت برانکو را با سایر رقبا رقم زد.
چه کسی تصور می کرد تیم برانکو در نیمه نهایی حذفی تازه در وقت های اضافه شروع به حمله کند؟ حتی قبل از دو اخراج سپاهان. برانکو رفت و حالا خوشحال ترین فرد ایران کسی نیست جز همین امیر قلعه نویی. او حالا با سپاهان این فرصت را دارد تا بعد از سال ها مجددا قهرمان شود.
پیشبینی سخت است. اینکه تراکتور با دنیزلی چه تیمی می شود یا استراماچونی از استقلال چه می سازد و مهمتر از همه گابریل کالدرون مربی جدید پرسپولیس با میراث برانکو چه می کند، همه و همه یک راز است که احدی جز خداوند ، پاسخش را نمی داند اما اگر روال عادی چهار سال قبل را ملاک قرار دهیم، قلعه نویی بدون برانکو شانس اول تصاحب جام است.

کرنرهای پاتوسی چگونه مهار شد؟

آنچه برانکو با پرسپولیس انجام داد نمونه کاملا و قابل تقلید برای همه تیم هاست. اگر مربی با دانش خارجی جذب شود آنگاه موفق ترین مربی ایرانی تاریخ لیگ برتر هم دیگر قادر به تکرار موفقیت هایش نیست. چون حریف علمش را دارد و می داند در مقابل با فوتبال مبتنی بر ارسال سانترهای پر تعداد و پرتاب های اوت دستی چگونه از دروازه اش محافظت کند و مهمتر از آن، چگونه بعد از خسته کردن چنین تیمی هایی به او ضربه نهایی را بزند.

اینکه بعد از شکست مقابل قلعه نویی با ریشخند بگویی حریف فقط توپ سانتر کرد و اوت انداخت،یعنی اعتراف به اینکه توی مربی برای همین تاکتیک نخ نما شده هیچ آنتی تزی نداری.برانکو راه مقابله با این نوع از فوتبال را می دانست و قهرمان دو جام شد. دو جامی که هر

کدام با یک لغزش از دست می رفت و جالب اینکه جفتش به زردهای اصفهان می رسید. کلید قهرمانی پرسپولیس در تمرینات برانکو بود نه اتاق وزیر و کارتابل تاج. برانکو موفق شد چون با شناسایی نقاط قوت حریف و برای از کار انداختنش ساعت ها تمرین و برنامه ریزی می کرد.به اعتراف یکی از بازیکنان پرسپولیس، برانکو یک هفته قبل از آخرین داربی، پشت درهای بسته ،ساعت ها با تیمش ارسال های پاتوسی را شبیه سازی می کرد.از آن نبرد همه پنالتی فرشید اسماعیلی که به آسمان رفت را به یاد دارند اما کسی یادش نمانده چگونه تیم شفر که با ضربات ایستگاهی و کرنر پاتوسی به بسیاری از تیم های داخلی و خارجی گل زده بود، ۱۲ کرنر بیحاصل را زد و مضاف بر آن کلی ضربه ایستگاهی از پشت ۱۸ قدم قرمزها.

همه چشم شان به پنالتی سوت شده فرشید اسماعیلی به بالای دروازه است اما کلید پیروزی در همان تمریناتی بود که ساعت ها مدافعان پرسپولیس و بیرانوند آن را تکرار می کردند. ۱۲ کرنر که اکثرا پاتوسی زد اما خروج های بیرانوند و بریدن توپ در تیر اول توسط شجاع و نادری باعث شد نه تنها شفر از سلاح اصلی اش بهره ای نبرد ،بلکه طعنه آمیزتر آنجا که پرسپولیس با اندک کرنر موفق شد گل حیاتی و سرنوشت ساز قهرمانی را بزند.

زمانی برای استراحت سنگ ها

اینها همان جزئیاتی است که برانکو به آن اهمیت می داد و جایزه اش را هم گرفت.اما آنهایی که از این حجم موفقیت پرسپولیس کلافه بودند پای وزیر ورزش و فدراسیون فوتبال را به جام های برانکو باز کردند تا اینگونه سعی در لوث کردن این موفقیت ها داشته باشند. اما نه تنها وزیر ورزش که افراد مورد اعتمادش که منتخب او در باشگاه پرسپولیس بودند ، دست روی دست گذاشتند تا به همین راحتی، موفق ترین مربی پرسپولیس در لیگ برتر برود. کجا؟ مستقیم در آغوش دشمن!

برانکو رفت تا هم امیر قلعه نویی نفس راحتی بکشد و هم دیگر رقبا.حالا سنگ ها هم کمی استراحت می کنند ؛ دیگر قطاری با سرعت در حال سبقت از رقبا نیست. چون حریف قرمزپوش دیگر به راحتی در اصفهان و تبریز امتیاز نمی گیرد.برانکو قواعد را برهم زده بود و به این جرم تیم و هوادارانش سنگسار می شدند.

تردید ندارم سال بعد یا یکی دو سال بعدتر باز هم گذر برانکو و پرسپولیس به یکدیگر می افتاد اما این جدایی لازم بود تا خیلی از حقایق و بهتان ها مشخص شود. احمد کاشانی معتقد بود که این قهرمانی ها محصول مشترک است و نباید تمام و کمال به نام برانکو نوشت. امسال همه تمام و کمال هستند و فقط برانکو نیست. حالا می بینیم که معمار این موفقیت های سریالی پرسپولیس، وزیر ورزش و مهدی تاج بودند یا دوستان میوه خور همچون احمد کاشانی در هیات مدیره نمادین پرسپولیس !

مهدی طاهرخانی – خبرگزاری پارس فوتبال