دربی ارزش ندارد، دعوا نکنید !

پس ازسال ها، دوباره سرخابی با مربیان خارجی و این بار اروپایی خود وارد دربی می شوند. یک سو پرسپولیس با برانکو و طرف دیگر شفر با لشکر آبی ها. بازی آن قدر هیجان و حساسیت دارد که نمی توانیم چشم های مان را ببنیدیم و بی خیال باشیم.

حتما این هیجانات برای طرفداران یکی از این دو تیم بیشتر است. استقلالی ها منتظر تکرار برد فصل قبل هستند و پرسپولیسی ها می خواهند ببینند برانکو پای حرفش می ایستد و شکست در بازی قبلی را جبران می کند یا نه. همین وضعیت، بازار کری خوانی را داغ می کند و چه چیزی لذتبخش تر از همین کری خوانی ها. همین حرف های ریز و درشتی و طعنه های فوتبالی که طرفداران به یکدیگر می زنند و اتفاقا پر از سوژه های بانمک برای خندیدن و خوشگذرانی است.

البته برخی، تاب و توان شنیدن کری را ندارند و فکر می کنند اگر یک نفر به آنها گفت «شش تایی» یا «چهارتایی»، زمین به آسمان رسیده و باید آن فرد را تا جان دارد، کتک بزند(!) در حالی که کری خوانی در فوتبال این معنا و مفهوم را القا نمی کند. یک زمانی در انگلیس، طرفداران افراطی تیم ها اهل دعوا و درگیری بودند اما حالا وضعیت کاملا متفاوت شده و حتی در همان کشور نیز، تماشاگران به فاصله دو متری از زمین می نشینند و فقط بازی را می بینند تا از فوتبال و شرایط آن لذت ببرند.

در ایران اما این لذت ها معمولا به دعوا کشیده شده و به درگیری های فیزیکی می انجامد. کافی است یکبار به همه اتفاقات دربی نگاه کنید؛ آیا واقعا این بازی که سالی دو بار تکرار می شود و هر بار، نتیجه اش با دفعه قبلی متفاوت است، ارزش دعوا و جار و جنجال را دارد؟ آیا می ارزد که بابت این بازی، با وجود تمام حساسیت ها و هیجاناتی که دارد، دیگران را برنجانیم و به آنها آسیب جسمی و لطمه روحی وارد کنیم؟ چه رفقای نزدیکی که به خاطر دربی، سال هاست با هم قهر کرده اند. چه درگیری ها و مشاجرات فامیلی که به خاطر این دربی به راه نیفتاد و چه اتفاقات تلخی که شاهدش نبودیم.

این بار، این راه را هم انتخاب کنید؛ در عین آرامش و بدون اینکه به درگیری و کتک کاری فکر کنید، برای یکدیگر کری بخوانید. سعی کنید از شرایط یک بازی لذت ببرید نه اینکه به خاطرش، همه چیز را از دست بدهید. این بازی هرگز ارزش دعوا و درگیری را ندارد چون هر بار، نتایج آن تکرار می شود و کری های جدیدتری از راه می رسد.