به بهانه اصرار فردوسی پور به طارمی؛ بقیه که رفتند چقدر بهتر شدند؟

مصاحبه مهدی طارمی با برنامه نود، مطابق انتظار به بحث در مورد آینده او کشید و اینکه آقای گل لیگ پانزدهم قصد دارد فصل بعد را در چه تیمی توپ بزند؟ طارمی در حال توضیح دادن در این مورد بود که عادل وسط حرف‌هایش پرید و با اصرار از او خواست فکر ادامه حضور در لیگ ایران را از سرش بیرون کند و فقط به اروپا بیندیشد. فردوسی‌پور آنقدر در این زمینه پافشاری به خرج داد که همان جا لحن طارمی عوض شد و او از میلش به رفتن سخن گفت. این اولین بار نیست که عادل چنین مواضعی اتخاذ می‌کند. او پیش‌تر هم در مواجهه با سایر بازیکنان جوان چنین مطالبی بیان کرده بود و حتی در مصاحبه قبلی‌اش با خود طارمی هم مصرانه از وی خواسته بود فوتبالش را در اروپا پی بگیرد. البته که حسن نیت مجری نود را می‌توان فهمید و هیچ شکی هم در رهنمودهای دلسوزانه او نیست، اما کاش عادل به ملت می‌گفت منظورش از اروپا، دقیقا کجاست؛ لیگ‌های آلمان و اسپانیا و انگلستان یا لیگ روسیه و یونان و دسته دوم هلند؟!

واقعیت آن است که فوتبال ایران در زمینه ساختن لژیونر و صدور فوتبالیست به کشورهای دیگر حسابی از گذشته‌اش عقب مانده و این روزها به دستاوردهایی افتخار می‌کند که در گذشته توجه هیچکس را جلب نمی‌کرد. روزگاری فوتبال ما آنقدر ستاره طراز اول در بوندس‌لیگا داشت که هواداران فوتبال یکی مثل مهرداد میناوند را در لیگ اتریش به کلی رها کرده بودند و اصلا کاری به این نداشتند که آن بنده خدا مدام در چمپیونزلیگ در حال فیکس بازی کردن است. امروز اما اوج خوشبختی ما این است که کریم انصاری‌فر را در لیگ یونان به هم نشان بدهیم و از پیشرفتش سخن بگوییم! واقعا کدام پیشرفت؟ یعنی اگر کریم همین حالا در پرسپولیس یا تراکتورسازی توپ می‌زد، سطح کیفی‌اش پایین‌تر از الان بود؟ اصلا کدام سنجه به ما نشان می‌دهد که باشگاهی مثل پانینیوس چه وضعی دارد و چه کمکی می‌تواند به یک فوتبالیست ایرانی بکند؟ همنیطور است داستان لیگ روسیه که اصلا معلوم نیست کجای جغرافیای فوتبال جهان قرار گرفته و چکار قرار است برای ما بکند. حکایت یکی مثل سردار آزمون با آن استعداد بی‌بدیلش جداست، اما انصافا میلاد محمدی در روسیه چقدر رشد می‌کند؟ اصلا علیرضا جهانبخش کجاست و تا کی قرار است با خوشحالی از موفقیت‌هایش در برابر تیم‌های گمنام هلندی، انتظار آینده‌ای درخشان را بکشیم؟ این «آینده» بالاخره کی از راه می‌رسد و با انتقال به یک باشگاه بزرگ معنی پیدا می‌کند؟

مسلم است که بازی در اروپا برای فوتبالیست‌های ما مفید است، اما این شرایط باید در تیم‌های مهم لیگ‌های درجه یک به وجود بیاید. الان همه عجله دارند که مهدی طارمی به یک تیم تازه صعود کرده لیگ اسپانیا ملحق شود تا مثلا برابر رونالدو و مسی بازی کند. خب جواد نکونام و مسعود شجاعی که این همه سال در تیم سطح پایین اوساسونا توپ زدند، چقدر بهتر از قبل شدند و به فوتبال ما کمک کردند؟ اینکه شش تا و پنج تا از رئال و بارسا بخوری، مایه افتخار است؟ تشویق به لژیونر شدن بازیکنان ایرانی نباید به این معنی تلقی شود که ماندن در لیگ ایران، حتما فوتبالیست را تباه می‌کند. احسان حاج‌صفی ۲۸ساله در همین لیگ رشد کرد و بیشتر از ۸۰بازی ملی خیلی خوب در کارنامه‌اش به ثبت رساند. آیا الان که تیم دسته دویی احسان در آلمان با نمایش‌های ضعیف وی به دسته پایین‌تر سقوط کرده، وضع او بهتر شده؟ ستاره‌ها بروند، حرفی نیست، اما نه با این فلسفه که همه جا بهتر از لیگ ایران است.