احمدرضا عابدزاده و لبخندهای منحصر بفرد

در نیمه دوم دهه ۶۰ علاوه بر رقابت های فوتبال باشگاهی در استانها با تصمیم مسئولین وقت فدراسیون فوتبال با رویکرد گسترش فوتبال در سرتاسر کشور مسابقاتی با نام لیگ قدس در فوتبال ایران و با حضور تیم های استانی در چهار دوره برگزار شد. در آن سالها دو بار تهران الف به مقام قهرمانی رسید و دو بار هم اصفهان این مقام را به خود اختصاص داد. ظهور دروازه بانی بی همتا و جوان در تیم اصفهان به نام احمدرضا عابدزاده در آن سالها که اخبار ورزشی کمتر از این روزها قابل پیگیری بود دهان به دهان می چرخید. ستاره ای که خیلی زود در سال ۶۵عضو تیم ملی شد و نیمه دوم دهه ۶۰و دهه ۷۰ را محل بلند پروازی های خود در فوتبال ایران و آسیا کرد و با تیم ملی ایران، استقلال و پرسپولیس به همه قله ها در فوتبال ایران رسید. از قهرمانی در آسیا و رسیدن به جام جهانی گرفته تا قهرمانی باشگاهی در آسیا و قهرمانی با استقلال و پرسپولیس درکشور که این دومی به دفعات اتفاق افتاد.

احمدرضا البته اهل آبادان بود و با خانواده جنگزده به اصفهان مهاجرت کرده بود پس با پیراهن اصفهان و تیم تام در فوتبال ایران شکوفا شد. او که اول بار در زمستان ۱۳۶۴ برای تیم ب به تیم ملی دعوت شد در اصفهان تشکیل خانواده داد و در مهاجرت دوم اینبار به تهران خانواده را بزرگتر کرد.

او که صاحب یک پسر به نام امیر و یک دختر شده بود در زمان حضورش در پرسپولیس پسربچه‌ای را به تمرینات می‌آورد که پای تمرینات سنگین و طاقت فرسای پدربود. بااراده‌ای به ارث رسیده از سوی پدر و شخصیتی بسیار محکم راهش را در فوتبال ایران باز کرد. امیر با تصمیم مهم انتقال به پرتغال عضوی از بازیکنان تیم ملی در جام جهانی روسیه شد و این روزها یکی از بهترین های این لیگ است.ماریتیمو که در این سالها با دروازه بانی امیر به دفعات از شکست در لیگ پرتغال گریخته است ، با تکیه بر توانایی های او در این چند هفته اخیر از انتهای جدول لیگ پرتغال جدا شده است و این روزها گزینه سقوط نیست.

در تصویری ماندگار از دوران جوانی احمدرضا ، امیرعابدزاده در آغوش پدر دیده می شود که این عکس مربوط به دوران سوم عابدزاده درفوتبال ایران و در پرسپولیس بعد از تام و استقلال است. شاید در آن سالها کسی باور نمی کرد امیر راه پدر را برود و به این جایگاه برسد.هرچند مصاحبه های متعددی از احمدرضا به یاد است که این روزها را به اهالی فوتبال در دوران نوجوانی امیر نوید داده بود و البته استیل امیر کوچک بی شباهت با گلرها و مدل موهای شورشی آن روزهایشان نیست!

البته مشخص بود که آن روزها کسی حرفهای احمدرضای بزرگ را جدی نمی‌گیرد اما حالا همه منتظرند انتقال امیر به بنفیکا صورت بگیرد تا بزرگترین انتقال گلری تاریخ فوتبال ایران انجام بشود. باوری که ریشه‌اش در سختگیری بی‌پایان پدری است که در روزهای اوج (تصویر) و جذابیت جوانی هرگز دست از سختگیری بر امیر برنداشت.

در این عکس احمدرضا، در سن و سال امیر این روزها رو به دوربین ها لبخند زده.عکسی در حاشیه یک تمرین که بعدها روی کاغذ چاپ و در اقصی نقاط ایران فروخته می‌شد.این یکی را دوستی از سنندج از لای یک آلبوم قدیمی پیدا کرده. وقتی که حال و آینده و گذشته همه با هم می‌درخشند!