خاطرات فوتبالی با توماس روسیچکی؛ موتزارت کوچک جمهوری چک و چینی شکستنی آرسنال

طرفداری | توماس روسیچکی (Tomáš Rosický) زاده چهار اکتبر ۱۹۸۰ در شهر پراگ جمهوری چک است. او در پست‌ هافبک نفوذی بازی می‌کرد. پدر توماس، جیری روسیچکی، فوتبالیست بود و در باشگاه اسپارتا پراگ بازی می‌کرد؛ از این رو، ژن فوتبالی در این خانواده باعث شد تا توماس، خیلی زود به فوتبال روی آورد و از سه سالگی در کوچه‌های پراگ به این ورزش مشغول شود. دریبل بین ۱۰ مخروط در ۱۲ ثانیه، نخستین رکورد توماس در تمرینات فوتبال بود. او در هفت سالگی خود، پس از درخشش در یک تورنمنت فوتبالی در پراگ، جایزه توپ تانگوی آدیداس را دریافت کرد. روسیچکی در سال ۱۹۸۶ به تیم‌های پایه کمپرسوری پراگ پیوست و پس از دو سال به تیم‌های پایه اسپارتا پراگ منتقل شد. او در سال ۱۹۹۸ به تیم اصلی اسپارتا رسید و در مرحله یک‌چهارم نهایی جام حذفی جمهوری چک، نخستین بازی خود را برابر بوبی برنو انجام داد. حضور در پنج بازی و قهرمانی در لیگ برتر چک، ثمره نخستین فصل روسیچکی در اسپارتا بود. 

نخستین بارقه‌های پیشرفت فوتبالی روسیچکی در فصل ۰۰-۱۹۹۹ رقم خورد، جایی که توماس برای نخستین بار در لیگ قهرمانان اروپا برابر تیم‌هایی مثل بارسلونا، هرتابرلین و پورتو به میدان رفت و موفق به گلزنی برابر اسپارتاک مسکو و ویلم تیلبورگ هلند شد. ۳۶ بازی، هفت گل و هفت پاس گل در این فصل برای روسیچکی به ثبت رسید و او به دومین قهرمانی پیاپی در چک رسید. در لیگ قهرمانان اروپای فصل ۰۱-۲۰۰۰، این بازیکن دروازه آرسنال و شاختار دونتسک را باز کرد و توانایی‌های خودش را به همگان نشان داد. او تا نیمه این فصل، ۲۲ بازی، پنج گل و چهار پاس گل را به ثبت رساند. روسیچکی که در سال ۱۹۹۹، استعداد برتر سال فوتبال جمهوری چک شده بود، در نقل و انتقالات ژانویه ۲۰۰۱، خریدارهای بسیاری را داشت. ۲۵ میلیون مارک آلمان، مبلغی بود که باشگاه دورتموند برای جذب روسیچکی به طرف مقابل، ارائه کرد؛ پیشنهادی که پس از پذیرفته‌شدن توسط اسپارتا پراگ، گران‌ترین فروش تاریخ فوتبال جمهوری چک شد. 

نخستین بازی این بازیکن برای دورتموند، دیدار هفته ۲۰ بوندسلیگا برابر مونیخ ۱۸۶۰ بود. او پس از این مسابقه تا پایان فصل، عضوی ثابت از ترکیب دورتموند بود و در ۱۵ بازی برای این باشگاه، شش پاس گل داد. او در فصل ۰۲-۲۰۰۱، نخستین گلش با پیراهن دورتموند را در هفته سوم بوندسلیگا برابر وولفسبورگ تجربه کرد. ادامه ماجراجویی روسیچکی در این فصل با گلزنی برابر هانزاروستوک، انرژی کوتبوس، کلن و هامبورگ در لیگ و دیناموکیف در لیگ قهرمانان اروپا همراه بود. ۴۹ بازی، شش گل و ۱۹ پاس گل در این فصل، نقش پررنگ روسیچکی در قهرمانی دورتموند در بوندسلیگا را نشان می‌دهد. او در پایان فصل، عنوان برترین بازیکن تیم را به دلیل تلاش‌هایش در راه کسب این قهرمانی، دریافت کرد. از دیگر اتفاقات مهم این فصل، صعود دورتموند به فینال جام یوفا و ۹۰ دقیقه بازی این بازیکن در دیدار برابر فاینورد که منجر به نایب قهرمانی تیمش شد، بود. این بازیکن در فصل ۰۳-۲۰۰۲، هم‌چنان در لیگ قهرمانان اروپا و بالاخص دیدار برابر آرسنال درخشید و بار دیگر دروازه این باشگاه را باز کرد. او در این فصل، علاوه بر گلزنی برابر آرسنال، دروازه آیندهوون در لیگ قهرمانان و هامبورگ، کایزرسلاترن، وولفسبورگ و انرژی کوتبوس را در بوندسلیگا باز کرد و به آمار کلی ۳۹ بازی، شش گل و ۱۰ پاس گل رسید. او سه فصل دیگر در دورتموند باقی ماند و به آمارهای ۲۶ بازی و سه گل در فصل ۰۴-۲۰۰۳، ۲۹ بازی، چهار گل و چهار پاس گل در فصل ۰۵-۲۰۰۴ و ۳۰ بازی، پنج گل و شش پاس گل در فصل ۰۶-۲۰۰۵ رسید. 

خرید بزرگ آرسنال در نقل و انتقالات تابستانی ۲۰۰۶، توماس روسیچکی بود که با ۱۰ میلیون یورو راهی لندن شد. نخستین بازی این بازیکن برای تیم جدیدش در مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا برابر دینامو زاگرب رقم خورد. گلزنی برابر ویگان، بولتون و منچستر سیتی در لیگ برتر، هامبورگ در لیگ قهرمانان و بریس برابر لیورپول در جام حذفی، از مهم‌ترین لحظات این هافبک اهل جمهوری چک در نخستین فصل همکاری با آرسنال بود. در پایان همین فصل، روسیچکی جایزه برترین بازیکن فصل تیمش را دریافت کرد. فصل ۰۸-۲۰۰۷ با گلزنی این بازیکن برابر تیم سابقش یعنی اسپارتا پراگ شروع شد و با مصدومیت زانو و از دست دادن مسابقات قابل توجهی از فصل، به پایان رسید. ۲۴ بازی و هفت گل در کارنامه این فصل روسیچکی به ثبت رسید. ادامه مصدومیت روسیچکی، فصل ۰۹-۲۰۰۸ را از این بازیکن گرفت تا او بدون حتی یک بازی، فصل را به پایان برساند. آرسن ونگر، سرمربی وقت آرسنال، نبود روسیچکی را همانند «از دست دادن تابلوی لبخند مونالیزا» می‌دانست. او در فصل ۱۰-۲۰۰۹ به فوتبال بازگشت و توانست تا با گلزنی برابر منچستر سیتی، اورتون و بولتون، آمار خود را به ۳۳ بازی، سه گل و پنج پاس گل برساند.

این بازیکن، شش فصل دیگر در آرسنال حضور داشت و به آمارهای ۳۴ بازی، یک گل و پنج پاس گل در فصل ۱۱-۲۰۱۰، ۳۸ بازی، دو گل و چهار پاس گل در فصل ۱۲-۲۰۱۱، ۱۶ بازی، سه گل و یک پاس گل در فصل ۱۳-۲۰۱۲، ۳۹ بازی، سه گل و یک پاس گل در فصل ۱۴-۲۰۱۳، ۲۴ بازی، سه گل و دو پاس گل در فصل ۱۵-۲۰۱۴ و یک بازی در فصل ۱۷-۲۰۱۶ رسید. روسیچکی که بیش از ۱۰۰ بازی این فصول را به دلایل مصدومیت‌های مختلف، از دست داده بود، در سال ۲۰۱۶، تصمیم گرفت تا بعد از سال‌ها حضور در جمع توپچی‌ها به تیم سابقش یعنی اسپارتا پراگ بازگردد. او پس از بازگشت به تیم نخستین خود، در یک مسابقه فصل برابر ملادا بولساف به میدان رفت و پس از مصدومیت در این بازی، کل فصل را از دست داد. او در فصل ۱۸-۲۰۱۷ نیز فقط در ۱۲ بازی با پیراهن تیمش به میدان رفت و به یک گل برابر کاروینا رسید. مصدومیت‌های متعدد، عملکرد فنی روسیچکی را مختل کرده بود تا این بازیکن در سال ۲۰۱۸، تصمیم سخت خود را برای خداحافظی از دنیای فوتبال، بگیرد. یک بازیساز قهار، کوتاه‌ترین توضیح برای توصیف سبک بازی روسیچکی است؛ او تکنیک و پابه‌توپ درجه یک خود که شامل پاس‌های بیرون پای بی‌نقصش می‌شد، لقب «موتزارت کوچک» را از اهالی فوتبال دریافت کرد. 

روسیچکی در رده‌های پایه جمهوری چک، حضور کاملاً فعالی داشت و در تمامی رده‌های سنی، از زیر ۱۵ سال تا زیر ۲۱ سال، بازی کرد. نخستین بازی این بازیکن برای تیم ملی بزرگسالان جمهوری چک، دیدار برابر جمهوری ایرلند در سال ۲۰۰۰ بود. او خیلی زود خود را به تیم ملی کشورش تحمیل کرد و در یورو ۲۰۰۰، دو بازی کرد. این بازیکن در یورو ۲۰۰۴، حضور موثرتری را تجربه کرد و با چهار بازی تا مرحله نیمه نهایی آن پیش‌روی کرد. در سال ۲۰۰۶، روسیچکی به نخستین حضورش در تاریخ جام‌های جهانی رسید و در دیدار نخست خود برابر تیم ملی آمریکا، بریس کرد. او در دو بازی دیگر جام جهانی، موفق به ثبت گل یا پاس گلی نشد. پس از عدم حضور در یورو ۲۰۰۸ به دلیل مصدومیت، او در یورو ۲۰۱۲ حضور داشت و با بازوبند کاپیتانی کشورش، در دو بازی از چهار بازی ممکن به میدان رفت. آخرین قاب‌های روسیچکی در تیم ملی چک به یورو ۲۰۱۶ بازمی‌گردد که این بازیکن در دو بازی به میدان رفت و یک پاس گل را به ثبت رساند؛ دیدار برابر کرواسی در این تورنمنت، آخرین بازی ملی این بازیکن بود. ۱۰۶ بازی ملی، ۲۳ گل و ۱۰ پاس گل، حاصل این ماجراجویی روسیچکی در دنیای فوتبال بود. مصدومیت‌های روسیچکی باعث شد تا این بازیکن به موسیقی روی آورد و در گروه راک «تری سستری»، نوازنده گیتار الکتریک شود. او در ۱۲ سالگی و در مصدومیت‌های نخستین ورزشی خود، آهنگ «We Are The Champion» را با گیتار زد. 

از سری خاطرات فوتبالی روز

• دیدیه سیکس، شماره «۶» که به «۱۳» تعبیر شد؛ از دو سقوط متوالی تا درخشش در تیم ملی فرانسه
• مارکوس سنا؛ قیصر زرد ویارئال، از گلزنی از دایره میانی زمین تا درخشش در یورو ۲۰۰۸
• روبرتو آبوندانزیری؛ دروازه‌بان بوکاجونیورز و ختافه، از تغییر نام خانوادگی تا درخشش برابر میلان
• آرشیو مطالب مرتبط