بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

خاطرات فوتبالی با روبرتو آبوندانزیری؛ دروازه‌بان بوکاجونیورز و ختافه، از تغییر نام خانوادگی تا درخشش برابر میلان

نویسنده : خبرگزاری فوتبال ایران ؛ پارس فوتبال
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : چهارشنبه 7 آبان 1404 | 20:18


روبرتو آبوندانزیری، دروازه‌بان مطرح بوکاجونیورز، روزاریو سنترال، ختافه و اینترناسیونال برزیل بود که با تیم ملی آرژانتین به دو نایب قهرمانی در کوپا آمریکا و حضور در جام جهانی ۲۰۰۶ رسید. این دروازه‌بان، یکی از بهترین سنگربان‌های تاریخ آرژانتین از دیدگاه وبسایت‌های مختلف فوتبالی بوده است. 

روبرتو آبوندانزیری، دروازه‌بان مطرح بوکاجونیورز، روزاریو سنترال، ختافه و اینترناسیونال برزیل بود که با تیم ملی آرژانتین به دو نایب قهرمانی در کوپا آمریکا و حضور در جام جهانی ۲۰۰۶ رسید. این دروازه‌بان، یکی از بهترین سنگربان‌های تاریخ آرژانتین از دیدگاه وبسایت‌های مختلف فوتبالی بوده است. 

طرفداری | روبرتو آبوندانزیری (Roberto Abbondanzieri) زاده ۱۹ اوت ۱۹۷۲ در شهر بوکت آرژانتین است. او با ۱۸۶ سانتی‌متر قد در پست دروازه‌بان بازی می‌کرد. نام خانوادگی روبرتو، «آبوندانچیری یا Abbondancieri» بود که در ادامه به شکل فعلی‌اش درآمد زیرا نام ثبت‌شده پدربزرگ ایتالیایی او به جای «C»، از کلمه «Z» بهره می‌برد و این بازیکن برای گرفتن گذرنامه اروپایی، نیاز به بازگرداندن نام خانوادگی اروپایی‌اش داشت. پدر روبرتو یک پیمان‌کار روستایی بود که برای برداشت محصول به سراسر آرژانتین سفر می‌کرد. او فوتبال را از باشگاه روزاریو سنترال آرژانتین شروع کرد و در سال ۱۹۹۴ به تیم بزرگسالان آن منتقل شد. او در فصل نخست حضورش در این باشگاه، موفق به حضور در دو بازی شد. در ادامه، آمارهای ۳۱ بازی و ۱۱ کلین‌شیت در فصل ۱۹۹۵ و ۲۹ بازی و شش کلین‌شیت در فصل ۱۹۹۶، برای این سنگربان به ثبت رسید. قهرمانی در کوپا کانمبول، پس از برتری برابر اتلتیکو مینیرو، تنها افتخار آبوندانزیری در روزاریو بود.

روبرتو آبوندانزیری در بوکاجونیورز

او در سال ۱۹۹۶ راهی باشگاه معروف آرژانتین یعنی بوکاجونیورز شد تا بزرگترین چالش خود را در این باشگاه تجربه کند. اسکار کوردوبا، دروازه‌بان نخست بوکاجونیورز، عملکرد بسیار مطلوبی را درون دروازه این باشگاه داشت و همین، کار روبرتو برای رقابت با او را بسیار سخت می‌کرد. او تا سال ۲۰۰۱، دروازه‌بان اصلی بوکا نبود و به آمارهای ۱۲ بازی و صفر کلین‌شیت در فصل ۱۹۹۷، ۱۷ بازی و شش کلین‌شیت در فصل ۱۹۹۸، هشت بازی و شش کلین‌شیت در فصل ۱۹۹۹ و ۱۵ بازی و پنج کلین‌شیت در فصل ۲۰۰۰ رسید. در این میان، این سنگربان در سال ۱۹۹۹، دچار مصدومیتی از ناحیه شانه شد و به مدت یک سال نتوانست تا برای تیمش به میدان برود. او پس از بهبودی شانه، دوره موفقی را در بوکاجونیورز شروع کرد و به آمارهای ۲۷ بازی و هشت کلین‌شیت در فصل ۲۰۰۱، ۴۸ بازی و ۲۳ کلین‌شیت در فصل ۲۰۰۲، ۴۸ بازی و ۲۲ کلین‌شیت در فصل ۲۰۰۳، ۵۳ بازی و ۲۲ کلین‌شیت در فصل ۲۰۰۴، ۵۰ بازی و ۱۷ کلین‌شیت در فصل ۲۰۰۵ و ۱۶ بازی و هفت کلین‌شیت در فصل ۲۰۰۶ را به ثبت رساند. او در سال ۲۰۰۳، یکی از ستاره‌های بوکا در قهرمانی جام میان‌قاره‌ای برابر میلان بود و در ضیافت پنالتی‌ها، ضربات پنالتی آندره آ پیرلو و الساندرو کاستاکورتا را مهار کرد. شش قهرمانی در لیگ برتر آرژانتین، سه قهرمانی لیبرتادورس، دو قهرمانی کوپا سودامریکانو و جام میان‌قاره‌ای و یک قهرمانی ریکوپا سودامریکانو، از جمله افتخارات این سنگربان در بوکاجونیورز بود.

روبرتو آبوندانزیری در ختافه

در سال ۲۰۰۶، این دروازه‌بان تصمیم گرفت تا بالاخره راهی قاره اروپا شده و فوتبال را در سطح متفاوتی ادامه دهد. ختافه برای جذب آبوندانزیری، مبلغ ۱.۵ میلیون یورو را به بوکاجونیورز پرداخت کرد. نخستین بازی روبرتو برای تیم جدیدش، دیدار برابر اوساسونا در هفته نخست لالیگا بود که با کلین‌شیت او نیز همراه بود. او در ادامه موفق به کلین‌شیت برابر رئال مادرید شد و تا پایان فصل، تنها ۳۰ گل دریافت کرد. تعداد گل دریافتی روبرتو از سایر دروازه‌بان‌های لالیگا کمتر بود تا او در نخستین فصل حضور در ختافه، جایزه ریکاردو زامورا را دریافت کند؛ او در ۳۷ بازی، ۱۶ کلین‌شیت را به ثبت رساند. در فصل ۰۸-۲۰۰۷، این دروازه‌بان عملکرد خوبی را درون دروازه تیمش داشت و توانست برای نخستین بار در جام یوفا حضور داشته باشد. آبوندانزیری تا مرحله یک‌چهارم نهایی این تورنمنت پیش‌روی کرد و در هشت بازی، سه کلین‌شیت را به ثبت رساند؛ او در دیدار یک‌چهارم نهایی برابر بایرن مونیخ، اشتباه عجیبی را مرتکب شد که منجر به حذف ختافه شد. توپی که از زیر پای روبرتو سُر خورد به لوکا تونی رسید تا به همین راحتی، ختافه از رسیدن به مرحله نیمه نهایی محروم شود. او در این فصل، آمار ۴۳ بازی و ۱۴ کلین‌شیت را به ثبت رساند. پس از ثبت دو کلین‌شیت در ۱۳ بازی نیمه نخست فصل ۰۹-۲۰۰۸، بوکاجونیورز برای شروع لیگ آرژانتین، تصمیم گرفت تا دروازه‌بان سابقش را هدف‌گذاری کند. آبوندانزیری در ژانویه ۲۰۰۹ به بوکا بازگشت و آمارهای ۲۹ بازی و شش کلین‌شیت در فصل ۲۰۰۹ و ۲۲ بازی و پنج کلین‌شیت در فصل ۲۰۱۰ را به ثبت رساند. در سال ۲۰۱۰، این دروازه‌بان با ۱۰۰ هزار یورو راهی اینترناسیونال برزیل شد و در یک فصل بازی برای این باشگاه، آمار ۲۹ بازی و ۱۲ کلین‌شیت را ثبت کرد. قهرمانی در لیبرتادورس و متعاقباً حضور در جام باشگاه‌های جهان، از تجارب مهم روبرتو در اینترناسیونال بود. او پس از ۱۷ دقیقه بازی در دیدار رده‌بندی جام باشگاه‌های جهان برابر سئونگنام کره جنوبی، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

روبرتو آبوندانزیری در اینترناسیونال

نخستین تجارب روبرتو در فوتبال ملی با حضورش در تیم ملی زیر ۱۷ سال آرژانتین در جام جهانی نوجوانان ۱۹۸۹ و آمار چهار بازی و دو کلین‌شیت، شکل گرفت. او در سال ۲۰۰۴، نخستین بازی ملی خود برای تیم ملی بزرگسالان کشورش را برابر پاراگوئه تجربه کرد. او در کوپا آمریکای ۲۰۰۴، دروازه‌بان شماره یک آرژانتینی‌ها بود و توانست تا به همراه این کشور به نایب قهرمانی تورنمنت برسد. آبوندانزیری در دو بازی این تورنمنت در مراحل یک‌چهارم نهایی و نیمه نهایی برابر پرو و کلمبیا، دروازه تیمش را بسته نگاه داشت اما در فینال و ضیافت پنالتی‌ها برابر برزیل، نتوانست تا قهرمان کشورش لقب بگیرد. او در جام جهانی ۲۰۰۶ هم دروازه‌بان شماره یک کشورش بود و توانست تا در مهم‌ترین آوردگاه فوتبالی جهان حاضر شود. با دو کلین‌شیت روبرتو در چهار بازی، آرژانتین راهی مرحله یک‌چهارم نهایی این جام شد. برخورد پای میروسلاو کلوزه به سینه روبرتو در دقیقه ۷۱ دیدار مرحله یک‌چهارم نهایی، باعث شد تا او جایش را به گلر دوم آرژانتین داده و در نهایت شاهد حذف کشورش باشد. او در کوپا آمریکای ۲۰۰۷، نایب قهرمانی دیگری را در این تورنمنت تجربه کرد و به سه کلین‌شیت در شش بازی آن رسید. آخرین بازی ملی روبرتو در سال ۲۰۰۸ برابر پاراگوئه بود و این دروازه‌بان با آمار ۴۹ بازی و ۲۲ کلین‌شیت، ماجراجویی ملی خود را به اتمام رساند. او پس از بازنشستگی در مسابقات اتومبیل‌رانی شرکت کرد تا علاقه‌اش به سرعت و رقابت با چاشنی رانندگی را بدین‌گونه، ارضا کند. روبرتو، علاوه بر اتومبیل‌رانی، کار به عنوان مربی را نیز جدی گرفت و توانست تا در چند باشگاه کشورش کار کند. لقب همیشگی آبوندانزیری، «ال پاتو» به معنای «اردک» بود؛ عده‌ای اعتقاد داشتند که این لقب از دروازه‌بان سابق آرژانتین یعنی اوبالدو فیلول به او رسیده اما عده دیگری نقل کرده‌اند که این لقب توسط هواداران ریورپلاته به دلیل نوع راه رفتن این بازیکن به او داده شده است. 

روبرتو آبوندانزیری در تیم ملی آرژانتین


از سری خاطرات فوتبالی روز

  • مانوئل آموروس؛ از قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا با مارسی تا قهرمانی یورو با فرانسه
  • رافائل مارتین وازکز؛ هافبک گلزن رئال مادرید و بمب نقل و انتقالات تورینو
  • فرانچسکو توتی؛ اسطوره رم، قهرمان جام جهانی ۲۰۰۶، خالق «کوچاچیو» و شماره ۱۰ افسانه‌ای
  • آرشیو مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *