آشنایی با دمیتری فومین، ستاره لیگ جهانی والیبال در سال ۱۹۹۵؛ از درخشش در ایتالیا تا ژاپن
دمیتری فومین، یکی از ولیبالیستهای سرشناس روسیه است که در دهه ۹۰، برای دو تیم ملی شوروی و روسیه در دو المپیک متوالی بازی کرده است. او در رده باشگاهی برای تیمهای لوکوموتیو کیف، زسکا مسکو، راونا، سیسلی ترویسو، تورای آروز ژاپن و زنیت کازان روسیه بازی کرده است.
طرفداری | دمیتری فومین (Dmitry Fomin) زاده ۲۱ ژانویه ۱۹۶۸ در شهر سواستوپول در شبه جزیره کریمه، منطقه مورد مناقشه روسیه و اوکراین است. او با قد دو متری خود در پست پشتخطزن والیبال بازی میکند. فومین در خانوادهای با پیشینه ملوانی و دریانوردی بزرگ شد و در جوانی به ورزشهای متفاوتی مشغول بود اما از میان آنها، والیبال را برگزید. او والیبال را زیرنظر آناتولی پودولسکی، فرا گرفت و سپس راهی باشگاه والیبال لوکوموتیو کیف شد. او سه سال عضویت این باشگاه را داشت و به یک قهرمانی در فصل ۸۸-۱۹۸۷ جام حذفی شوروی رسید. عملکرد خوب فومین که مورد توجه مربیان تیم ملی والیبال شوروی قرار گرفته بود، او را در سال ۱۹۸۹، راهی زسکا مسکو کرد. دو قهرمانی لیگ شوروی، نایب قهرمانی جام جهانی باشگاهها، یک سوپرکاپ اروپا و یک قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، از افتخارات فومین به همراه باشگاه زسکا بود.

همزمان با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این والیبالیست، میهن خود را ترک کرد و در سال ۱۹۹۲، راهی راونای ایتالیا شد. او در ایتالیا به دستمزدی بالاتر از دوران خود در روسیه رسید و توانست به افتخاراتی چون دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و دو سوپرکاپ اروپا برسد. فومین در سال ۱۹۹۶ به باشگاه بزرگ سیسلی ترویسوی ایتالیا منتقل شد تا سطح متفاوتی از رقابت والیبالی را تجربه کند. دمیتری در این باشگاه، افتخارات بیشتری همچون سه قهرمانی لیگ والیبال ایتالیا، یک جام حذفی این کشور و یک لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. او در دو دوره مسابقات لیگ قهرمانان اروپا، برترین بازیکن جام شد. پس از پایان ماجراجویی در ترویسو در سال ۲۰۰۲، این والیبالیست روس، با وجود پیشنهادات مختلف از سوی تیمهای ایتالیایی، تصمیم گرفت تا ماجراجویی جدیدی را در قاره آسیا امتحان کند. او با قراردادی راهی تورای آروز ژاپن شد تا به کارنامه ورزشی خود، رنگ و بوی جدیدی ببخشد. فومین در ژاپن، مدتی مصدوم بود و به همراه تیم ژاپنی به رتبه پنجم لیگ والیبال این کشور رسید. پس از یک سال حضور در جمع ساموراییها، فومین به کشورش بازگشت و به مدت سه فصل در زنیت کازان بازی کرد. ماحصل بازگشت فومین به دیار خود، یک قهرمانی جام حذفی روسیه بود. او در سال ۲۰۰۶، از دنیای والیبال خداحافظی کرد.

او در سال ۱۹۸۹، پس از درخشش در لیگ والیبال اتحاد جماهیر شوروی، برای نخستین بار به تیم ملی والیبال این کشور دعوت شد. نخستین تورنمنت ملی او، جام جهانی ۱۹۸۹ بود که با رتبه سوم والیبال شوروی همراه بود. در ادامه ماجراجوییهای ملی، این بازیکن در تورنمنتهای ملی مختلفی شرکت کرد و به همراه تیم ملی والیبال شوروی، دو طلا در قهرمانی ۱۹۹۱ اروپا و جام جهانی ۱۹۹۱، یک نقره در مسابقات گودویل ۱۹۹۰ سیاتل و یک برنز مسابقات قهرمانی ۱۹۹۰ جهان را به دست آورد. از جمله عناوین فردی او به همراه تیم ملی شوروی، بهترین اسپکر و ارزشمندترین بازیکن جام جهانی ۱۹۹۱ بود. او در سال ۱۹۹۲، برای نخستین بار به مسابقات المپیک اعزام شد و با رتبه هفتم، بارسلون را ترک کرد. پس از فروپاشی شوروی، این بازیکن به تیم ملی والیبال روسیه دعوت شد و برای این کشور به میدان رفت. او به همراه روسها به مدال برنز مسابقات قهرمانی ۱۹۹۳ اروپا رسید و عناوین بهترین زننده سرویس و اسپکر این مسابقات را به دست آورد.

او در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا، این بار کاروان والیبال روسیه را همراهی کرد و در نخستین دوره حضور مستقل روسها در والیبال المپیک، رتبه چهارم را تجربه کرد تا دستش از مدال المپیک، کوتاه بماند. بزرگترین ناامیدی فومین در رده ملی والیبال، عدم دعوت به مسابقات المپیک ۲۰۰۰ سیدنی بود؛ او در حالی که قول مدیران والیبال روسیه را برای دعوت به این المپیک گرفته بود، از رسیدن به این آوردگاه در لحظات پایانی بازماند زیرا مدیران روس به او اطلاع دادند که در لیست سرمربیشان قرار ندارد. به همین دلیل بود که فومین، پس از سال ۱۹۹۸، دیگر در تیم ملی والیبال روسیه دیده نشد. یکی از تورنمنتهای مهم فومین در والیبال ملی روسیه، لیگ جهانی ۱۹۹۵ بود که با نایب قهرمانی تیمی و کسب ارزشمندترین بازیکن و بیشترین امتیازآور آن توسط این والیبالیست، همراه بود. فومین پس از بازنشستگی به مربیگری در باشگاههای مختلف آقایان و بانوان روسیه مشغول شد.

از سری خاطرات ورزشی
- دان هاورث، پادشاه دلتوئید بدنسازی؛ از قهرمانی آقای آمریکا تا غرب وحشی وحشی
- راجر گریسی، اسطوره جوجیتسوی برزیلی و گراپلینگ؛ از کمربند مشکی تا MMA
- تونی پیرسون، «مایکل جکسون» مستر المپیا؛ از آسیبدیدگی در کشتی تا توصیه آرنولد














