روایت مسعود اسماعیلپور از سالهای درد و بیمهری/ نایب قهرمان جهان: با ۴ عمل جراحی و بدون هیچ حمایتی دوام آوردم
منبع : خبرگزاری میزان
نایبقهرمان جهان، از مسیر دشوار درمان، چهار عمل جراحی، هزینههای سنگین و بی تفاوتی مجموعههای حمایتی قهرمانان سخن گفت.
مسعود اسماعیل پور دارنده مدالهای نقره و برنز جهان، قهرمان بازیهای آسیایی و دارنده ۳ مدال طلا، یک نقره و یک برنز کشتی آزاد آسیا، با گلایه از بیتوجهی نهادهای ورزشی نسبت به وضعیت درمانی و معیشتی خود گفت: در روزهای سخت بیماری، هیچ کمکی از صندوق حمایت از قهرمانان و یا مسئولان مربوطه دریافت نکردم، و تنها یک پیشکسوت و هنرمند کشتی ایران، بدون هیچ چشمداشتی مرا یاری کرد.
مسعود اسماعیلپور درباره اینکه در این مدت که از کشتی فاصله داشته چه اتفاقاتی را پشت سر گذاشته است، گفت: خیلیها از من میپرسیدند چرا دیگر در کشتی نیستم یا خبری از من نمیشود. واقعیت این است که مدتی درگیر درمان بودم. چند سال قبل دچار بیماری شدم و مراحل درمانی طولانی و سنگینی را گذراندم. هزینههای درمان بسیار زیاد بود و هیچ نهادی در این مسیر حمایتی نکرد. برای همین مجبور بودم با کار شخصی خودم هزینهها را تأمین کنم. تا امروز چهار بار تحت عمل جراحی قرار گرفتهام، پرتودرمانی و آزمایشهای متعددی انجام دادهام که برخی از آنها باید به خارج از کشور ارسال میشد.
در این مدت، تمام تمرکزم روی درمان بود و به همین دلیل نتوانستم آنطور که دوست داشتم در کنار ورزش و کشتی بمانم.
– آیا تلاشی برای دریافت حمایت رسمی داشتید؟
بله، چندین مرتبه با صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان مکاتبه کردم تا شاید در مسیر درمان کمکهزینهای بگیرم، اما هیچ پاسخ و حمایتی دریافت نکردم. شاید فدراسیون وظیفه مستقیم نداشته باشد، اما انتظار میرفت دستکم احوالی بپرسند یا پیگیر باشند. وقتی یک ملیپوش در اردوها و مسابقات برای کشور تلاش کرده و بعد دچار بیماری شده، نباید او را تنها گذاشت.
– آیا کسی از جامعه کشتی به شما کمک کرد؟
تنها کسی که در این مسیر به من کمک کرد، یکی از پیشکسوتان قدیمی کشتی بود که بدون هیچ چشمداشتی، مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان برای کمک به هزینههای جراحی و آزمایشهای من پرداختند. حتی گفتند این مبلغ را بهعنوان پاداش سالها حضور من در تیم ملی در نظر بگیرید.
او همیشه نسبت به کشتیگیران کشور محبت دارند؛ پیشتر هم به قهرمانان دیگر در قالب پاداش نقدی کمک کرده بودند. واقعاً جای قدردانی دارد. امیدوارم خداوند به ایشان سلامتی بدهد، چون این روحیه حمایتگر، میتواند الگویی برای دیگر بزرگان باشد.
– در حال حاضر با کشتی ارتباطی دارید؟
بله، مدتی کنار حاج محمود در باشگاه کار میکردم و به نونهالان و نوجوانان آموزش میدادم. الان هم گاهی اگر حالم خوب باشد و شرایط جسمیام اجازه بدهد، به باشگاه میروم و در کنار بچهها تمرین میکنم. آموزش دادن به نسل جدید همیشه برایم لذتبخش است، هرچند دیگر مثل گذشته توان و انرژی ندارم.
– از سوی هیأت کشتی مازندران یا فدراسیون، برای همکاری در بخش مربیگری دعوتی داشتید؟
نه، متأسفانه هیچ دعوتی از من صورت نگرفت. نه در رده نونهالان، نه نوجوانان، نه بزرگسالان. در حالیکه مراد محمدی، مدیر تیمهای مازندران، من را بهخوبی میشناسد، اما ظاهراً تشخیص دادهاند که حضور من ضرورتی ندارد. شاید نظرشان این بوده که نفرات بهتری وجود دارند و این تصمیم کاملاً محترم است، اما وقتی میبینم از منِ اسماعیلپور، حتی بهعنوان کمکمربی، مشاور و … تیم هم دعوتی نمیشود، طبیعی است که انگیزهام برای فعالیت کمتر شود.
– شما از ردههای پایه تا تیم ملی در کنار چهرههای بزرگی بودید. این تجربه برایتان چه معنایی دارد؟
من از رده نونهالان تا بزرگسالان کشتی گرفتم. سالها در اردوهای تیم ملی کنار قهرمانانی مثل مهدی تقوی بودم و همیشه با عشق برای پرچم کشور تلاش کردم. شاید مدال المپیک را از دست دادم، که بخشی از آن تقصیر خودم بود و بخشی هم به خاطر اشتباه داور در مسابقات المپیک. اما در مجموع از نتایجم راضیام. دوست داشتم این تجربه سالها را در اختیار نسل جدید بگذارم، اما وقتی فرصت حضور در هیچ سطحی فراهم نشود، طبیعتاً انگیزه آدم کم میشود.
– نظر شما درباره وضعیت فعلی کشتی ایران چیست؟
بهنظرم نتایج تیم ملی در مجموع خوب بوده است. با این حال بعد از هر المپیک، سطح مسابقات جهانی پایینتر میآید، چون خیلی از مدعیان خداحافظی میکنند و میدان برای جوانترها باز میشود. این جوانان، چون هنوز تجربه بینالمللی ندارند، گاهی نتیجه دلخواه را نمیگیرند، اما آینده روشنی دارند.
من مطمئنم در مسابقات بعدی شاهد بازگشت درخشان حسن یزدانی خواهیم بود؛ با انرژی و نسخه جدید که همه را غافلگیر خواهد کرد.
– سخن پایانی؟
امیدوارم جامعه کشتی قدر قهرمانان و پیشکسوتان خود را بداند. این احترام و حمایت، باعث دلگرمی میشود.
