مجیدی یکی از پاک‌ترین فوتبالیست‌های ایران بود | اگر «فرهاد» دوپینگی بود چرا به ما نگفتند؟!

عبدالصمد ابراهیمی، وکیل مهدی طارمی در جدیدترین پست اینستاگرامی خود مطلبی را منتشر کرده که واکنش‌های زیادی را به دنبال داشته است.

وی در صفحه شخصی خود در ایسنتاگرام نوشت: «عصر یک روز یکی از مسئولین رده بالای فدراسیون جلسه‌ای خارج از وقت اداری ترتیب داد تا در فضایی غیر رسمی بتواند راحت تر حرف بزند و حرف بشنود. یکی از متهمان پرونده روبه‌رویش نشست و آن مسئول شروع به صحبت کرد که بهترین کار بیان حقایق است و از این دست حرف‌ها.

بعد اسم یک فوتبالیست مطرح را آورد و گفت تو که از فلانی بزرگتر نیستی. ما حتی به او هم کمک کردیم که آبرویش حفظ شود. بازتاب رسانه‌ای اسم تو یک صدم فلانی هم نیست. ما از مدت ها قبل می‌فهمیدیم. او هر هفته به فلان کشور همسایه می‌رود و دوپینگ خون می‌کند. تزریق خون به فرد را با سطح طبیعی گلبول قرمز برای افزایش هموگلوبین را دوپینگ خونی می‌گویند که هدف از این کار، افزایش توانایی حمل اکسیژن در خون و در حمایت افزایش قدرت استقامتی آن شخص می‌شود.

تشخیص این نوع دوپینگ هم سخت‌تر از دوپینگ‌های دارویی است. آن مسئول می‌گفت ما برای او مراقب گذاشتیم و به اصطلاح طی تعقیب‌های نامحسوس ردش را زدیم. همه مستنداتمان که کامل شد او را دعوت کردیم و گفتیم این همه دلیل و مدرک علیه تو وجود دارد. تو الگوی جوانان هستی بهتر است بی سر و صدا از فوتبال کنار بروی. او که دید راه گریزی ندارد خواهش کرد شرایطی فراهم کنیم تا در یک دیدار بزرگ خداحافظی کند ولی گفتیم باید زودتر بروی و به ناچار در دیداری معمولی کنار رفت.»

این مسئله موج زیادی را در فضای مجازی به راه انداخته و هواداران تیم فوتبال پرسپولیس معتقدند که منظور وکیل طارمی، فرهاد مجیدی کاپیتان پیشین تیم فوتبال استقلال است و با توجه به کدهایی که ابراهیمی در مطلب خود داده، به نظر می‌رسد به خداحافظی فرهاد مجیدی در هفته دهم لیگ برتر سیزدهم اشاره کرده است.

علی فتح‌الله‌زاده، مدیرعامل وقت باشگاه استقلال در این باره گفت: فرهاد مجیدی یکی از پاک‌ترین فوتبالیست‌های ایران بود که بسیار سالم زندگی کرد. اگر او دوپینگ کرده بود، چرا مسئولان فدراسیون به ما، به عنوان مدیران باشگاه اطلاعی ندادند تا ضرر و زیان بگیریم.

وی ادامه داد: در یک فصل حتی ۸ بار از فرهاد مجیدی تست دوپینگ گرفتند و اگر چنین موضوعی وجود داشت، قطعاً مشخص می‌شد.