بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

شیرین ترین خاطره یکی از پرافتخار ترین جودوکاران ایران

میران: تمرکزم به هم ریخت و برنز پرید

نویسنده : مهدی فتح اله زاده
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : چهارشنبه 6 مرداد 1395 | 15:13
محمود میران

دهکده خاطرات المپیکی ها ستونی است که به رزمی کاران رشته های بوکس ، تکواندو، جودواختصاص دادیم . دراین ستون ورزشکاران ، مربیان و داوران این سه رشته یادآور خاطرات تلخ و شیرین خود در طول ادوار بازیهای المپیک ، خواهند بود . خاطراتی به یادماندنی ‌ که می تواند برای نسل جدید ورزشکاران المپیکی جالب باشد . پس خواندن خاطرات تلخ و شیرین این قهرمانان را در آستانه سی و یکمین دوره بازیهای المپیک از دست ندهید .

خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام :

محمود میران یکی از پرافتخار ترین جودوکاران ایران به شمار می رود که در طول ۱۸ سال حضورش در تیم ملی علاوه بر مدالهای متعدد رنگارنگ میادین بین المللی ، دو دوره المپیک ۲۰۰۰ سیدنی و ۲۰۰۴ آتن را تجربه کرد و حاصل آن دو دوره به ترتیب رتبه های بیستم سیدنی و پنجمی آتن بود .

محمود میران  کاپیتان جودو پس از سال‌ها دوری از تیم ملی در سن ۴۱ سالگی بار دیگر هوای جوانی به سرش زد و تصمیم به بازگشتش به تیم ملی ودرنهایت المپیک ریو را داشت که با واکنش‌های زیادی روبه‌رو شد . اینکه چرا می‌خواهد برگردد؟
محمود میران دراین باره می گوید : « پس از خداحافظی از دنیای قهرمانی ، نزدیک به دو سال است که دوباره به صورت حر‌فه‌ای ورزش می‌کنم و با توجه به این که به سطح آمادگی خوبی رسیده‌ام ، دیدم تا المپیک ۲۰۱۶ زمان کافی برای تمرین و کسب سهمیه دارم به همین دلیل تصمیم گرفتم بار دیگر در وزن ۱۰۰ + کیلوگرم درخدمت تیم ‌ملی باشم.»
محمود میران درباره شیرین ترین خاطره اش می گوید: « درالمپیک آتن پس از پیروزی دو برد پیاپی بر جودوکاران هائیتی، ترکیه خیلی خوشحال بودم ، اما مقابل تامرلان تمنوف روسی که مدال برنزالمپیک سیدنی و دو نقره جهان درسال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۵ و برنز جهانی ۲۰۰۳ را در کارنامه شکست خوردم و راهی گروه بازنده ها شدم . برای رده بندی سوم و چهارمی باید به مصاف دنیس واندرگیتس هلندی که قبل از المپیک دو بار در جام باشگاههای هلند و یک بارهم در گراند اسلم مجارستان اورا شکست داده بودم نتیجه را واگذار و به پنجمی دست یافتم .»
محمود میران کاپیتان جودوبی مدالی را تلخ ترین خاطره می داند : « دربازی پای فینال در حالی به حریف روسی باختم که فرصتی برای استراحت نداشتم . هنوز از زمین بازی بیرون نیامده بودم که به فاصله چند دقیقه دوباره برای مسابقه فراخوانده شدم و این در حالی بود که حریف من دو ساعت استراحت داشت وهمین موضوع باعث شد تا تمرکزم به هم بریزد و به راحتی برنز را از دست بدهم.»

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.