رونالدو بهانه فحاشی است!

عذرخواهی حضوری جمشید مشایخی از لیونل مسی!

بلافاصله پس از این اتفاق تعداد بسیار زیادی از کاربران ایرانی اینستاگرام به صفحه شخصی دیمیتری پایت حمله کرده و با الفاظی رکیک به زبان فارسی و انگلیسی طرف را مورد لطف (!) و نوازش قرار دادند.

همان لحظه عادل فردوسی‌پور گزارشگر مسابقه پرتغال- فرانسه در حین گزارش بازی اعلام کرد ۵۰۰ یا ۶۰۰ کاربر ایرانی به صفحه شخصی بازیکن فرانسوی حمله و به او فحاشی کردند! حتی فردوسی‌پور گفت: «این چه کاریه آخه؟!»

طفلکی دیمیتری پایت در دقیقه ۵۸ بازی توسط دیدیه دشان از زمین بیرون کشیده شد در حالی که فکرش را هم نمی‌کرد ۳۱۰ هزار نفر این ‌طرف دنیا مشغول اهانت و فحاشی به او و خانواده‌اش هستند!

کاربران ایرانی به سه بخش تقسیم شده بودند؛ بیشتر افراد و طرفداران کریستیانو رونالدو با بدترین الفاظ ممکن فارسی و انگلیسی به دیمیتری پایت حمله کردند. دسته دیگر با شوخی و جوک و حرف‌های بی‌مزه هافبک فرانسوی را به توپ بستند و گروه آخر به زبان انگلیسی بابت این اتفاق از پایت عذرخواهی کردند که البته این نفرات دسته سوم در اقلیت بودند!

این اتفاق بازتاب وسیعی در رسانه‌های اروپایی به ویژه اسپانیایی داشت و نشریات AS و مارکا به آن پرداختند. حتی نشریه AS فحاشی کاربران ایرانی به پدر دیمیتری پایت به زبان فارسی و ترجمه اسپانیایی را روی جلد خود برد و آن را بسیار زشت توصیف کرد.

البته این اولین باری نیست که کاربران ایرانی به چهره‌های شناخته شده حمله می‌کنند. اولین بار فرناندالیما، مدل برزیلی که مجری مراسم قرعه‌کشی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل بود، مورد حمله کاربران ایرانی قرار گرفت. هموطنان ما معتقد بودند تلویزیون ایران به دلیل پوشش این مدل برزیلی نتوانسته مراسم را به طور زنده و کامل پخش کند و بلافاصله پس از پایان قرعه‌کشی به صفحه فیسبوک او هجوم بردند و الفاظی زشت به کار بردند.
در ادامه نوبت به لیونل مسی آرژانتینی رسید که به جرم همگروهی با تیم ملی ایران، هدف کامنت فوتبالدوستان (!) کشورمان قرار بگیرد. شوخی و اهانت‌های کاربران ایرانی در رسانه‌های اروپایی هم بازتاب داشت و کار به جایی رسید که جمشید مشایخی پیر سینما و تئاتر ایران و هنرمند سرشناس اعلام کرد حاضر است به اسپانیا برود و حضوری از لیونل مسی عذرخواهی کند.
نفر بعدی میلوراد مازیچ، داور صربستانی بود که به دلیل نادیده گرفتن خطای پنالتی زابالتا روی اشکان دژاگه در بازی ایران- آرژانتین در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل مورد حمله قرار گرفت. کاربران ایرانی به زبان فارسی و انگلیسی، به داور صرب و خانواده‌اش فحاشی کرده و حتی تصاویر مستهجنی در صفحه شخصی مازیچ به اشتراک گذاشتند که مایه تأسف بود. در این میان علیرضا حقیقی دروازه‌بان اول تیم ملی کشورمان هم واکنش نشان داد و توهین به داور صرب و لیونل مسی را کاری بسیار زشت و نادرست خواند.
حالا نوبت به دیمیتری پایت بینوا رسیده است که به دلیل یک برخورد ساده فوتبالی خود و خانواده‌اش مورد نوازش قرار بگیرند.

متأسفانه در روزگاری به سر می‌بریم که فحاشی و دشنام‌گویی آرام آرام تبدیل به یک فرهنگ در کشورمان شده است. اگر در گذشته‌های دور دشنام‌گویی فقط مربوط به عده‌ای اوباش، اراذل و دعواهای خیابانی بود اما این روزها در تمام سطوح جامعه از نوجوان و جوان بگیرید تا افراد مسن دیده می‌شود.

دردآور آن که اغلب این فحاشی‌ها در فضای مجازی و توسط کاربران نوجوان مشاهده می‌شود. خاصیت نوجوان، میل به دیده شدن است. شاید راه‌های زیادی برای مطرح شدن وجود داشته باشد؛ از تحصیلات عالیه بگیرید تا ورزش، هنر و… اما راه ساده‌تر دشنام‌گویی در فضای مجازی است. روانشناسان معتقدند افراد نوجوان برای خودنمایی در شبکه‌های اجتماعی فحاشی می‌کنند غافل از آن که فحاشی و استفاده از الفاظ زشت آثار بدی روی فرد و جامعه می‌گذارد.

متأسفانه آموزشی هم برای استفاده از فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی وجود ندارد و هر نوجوانی به راحتی با یک گوشی تلفن همراه هوشمند می‌تواند به اینترنت دسترسی پیدا کرده و وارد این عرصه شود و… تبعات منفی آن در همین مورد دیمیتری پایت قابل مشاهده است.
نوشتن از فرهنگ اصیل ایرانی و ردیف کردن پند و اندرز بسیار سهل و آسان است؛ می‌توان از پشتوانه‌ فرهنگی چند هزار ساله نوشت، می‌توان از حافظ شیرازی، مولوی عارف، سعدی اندیشمند، عطار و خیام و… نوشت و شعری یا تمثیلی آورد اما بی‌فایده است. نوجوان ایرانی دچار گمراهی، سردرگمی و بی‌هویتی شده و همین عامل موجب اهانت و فحاشی برای خودنمایی می‌شود.

مورد دیمیتری پایت، آخرین فحاشی فوتبال‌دوستان(!) یا کاربران ایرانی نخواهد بود. برای این افراد کریستیانو رونالدو هم اهمیتی ندارد و فقط همان بحث فحش دادن مطرح است. فرقی هم نمی‌کند طرف مقابل پایت باشد یا مسی و حتی ممکن است فرداروز خود همین کریستیانو رونالدو فحش بخورد! مهم فحش دادن است و باقی همه بهانه است. رسم است در چنین مواقعی انتهای مطلب و یادداشت با نصیحت و اندرز بسته شود اما از آنجایی که این اقدام حداقل در مورد کاربران ایرانی بیهوده است و ما هم نمی‌خواهیم کار بیهوده انجام بدهیم، ترمز قلم را کشیده و فقط می‌نویسیم: خجالت کشیدیم و خجالت نکشیدند!