هافبک سابق پرسپولیس دلیل جداییش را پول نمی داند

محمد نوری را باید از آن دسته بازیکنانی بدانیم که برای انتخاب کلماتی که استفاده می‌کند، وسواس عجیبی دارد و همیشه حواسش هست که چه بگوید.

شاید محافظه‌کار و وسواسی کلمه‌‌ی درستی نباشد اما قطعا باید او را جزء بازیکنان کم‌حرف فوتبال ایران بدانیم که سخت تن به مصاحبه می‌دهند

با اینکه محمد نوری، هافبک سابق پرسپولیس این روزها در قطر بازوبند کاپیتانی تیمی را بر بازو بسته که یکی از گزینه‌های اصلی سقوط به دسته‌ی پایین‌تر لیگ قطر به حساب می‌آید اما همچنان از این انتخاب پشیمان نیست.

کاپیتان فصل گذشته‌ی پرسپولیس که در یکی از تلخ‌ترین تجربیات ورزشی‌اش به همراه مسیمیر قطر در انتهای جدول لیگ ستارگان قطر حضور دارد، اعتقاد دارد حضور در این لیگ که از نظر کیفی بالاست، تا اینجای کار برایش خوب بوده و مطمئن است قطری‌ها با هزینه‌هایی که متحمل شده‌اند، مسلما در فصول آینده یکی از قطب‌های اصلی فوتبال آسیا خواهند بود.

هرچند به اعتقاد ما و خیلی‌ها حضور محمد نوری و ستارگان فوتبال ایران، جز مسائل مالی و دلارهای قطری، هیچ آورده‌ی دیگری برای فوتبال و بازیکنان ایرانی حاضر در آن نخواهد داشت.

محمد نوری باوجود محبوبیتی که بین هواداران پرسپولیس داشت، به عنوان کاپیتان سرخپوشان در انتهای فصل تصمیم به جدایی می‌گیرد. خیلی‌ها پول را در این تصمیم دخیل می‌دانند. این روزها که باشگاهت وضعیت مناسبی در جدول ندارد، از انتخابت پشیمان نیستی؟

مطمئنا هواداران پرسپولیس خودشان درباره تمام اتفاقات رخ داده، می‌دانند. من در تمام این سال‌ها باوجود تمام مشکلات، اولین نفر بودم که قراردادم را با تیم تمدید می‌کردم اما در این فصل انگار میلی از سوی باشگاه وجود نداشت.

باشگاه از تمام بازیکنان برای عقد قرارداد دعوت کرد جز من که کاپیتان تیم بودم. در آن مقطع تیم مشکلات زیادی داشت اما من را برای صحبت هم به باشگاه دعوت نکردند.

در این بین پیشنهاد باشگاه قطری به من رسید و من هم دوست داشتم در آخرین سال‌های بازیگری‌ام بتوانم در خارج از ایران بازی کنم.

این ذهنیت درباره‌ی همه‌ی بازیکنانی که به لیگ قطر می‌روند وجود دارد اما درباره‌ی پولی که خودم گرفتم، باید بگویم از نظر قراردادی هم تفاوت چندانی با چیزی که از پرسپولیس می‌گرفتم، وجود نداشت و این‌طور نبود که بگویید به خاطر پول به قطر و مسیمیر رفتم.

من با نداری‌های پرسپولیس ساختم و هیچ وقت به خاطر پول با این تیم به مشکل برنخوردم و این وصله‌ها به من نمی‌چسبد. خدا را شکر هواداران هم در این سال‌ها همیشه به من لطف داشته‌اند و نمی‌دانم منظور شما از اینکه می‌گویید آنها معتقدند به خاطر پول از تیم جدا شده‌ام، چیست.

انتخاب مسیمیر و بستن بازوبند کاپیتانی این تیم در اولین فصل حضورت در لیگ ستارگان قطر کمی عجیب بود.

به هرحال آنها باشگاه تازه‌واردی به لیگ برتر بودند و از همان لحظه‌ی اول برخورد گرمی با من داشتند.

برایم افتخار است که به عنوان یک بازیکن ایرانی در یک تیم خارج کاپیتان شدم و تمام تلاشم را کردم که تیم‌ام موفق شود اما در اولین سال و با توجه به کاستی‌ها و بی‌تجربگی بازیکنان به مشکل خوردیم و نتوانستیم عملکرد موفقی داشته باشیم.

همیشه دوست داشتم یک زمانی خارج از ایران بازی کنم و این اتفاق در این سن برای من اتفاق افتاد.

واقعا باید زودتر از اینها به یک لیگ اروپایی می‌رفتم اما به خاطر رقبای قدری که در تیم ملی داشتم، هیچ‌وقت آن‌طور که باید برای ایران بازی نکردم و آن اتفاقی که باید برای یک بازیکن بیفتد و در تورنمنتی مثل جام‌جهانی یا جام‌ملت‌ها دیده شود تا پیشنهادهای خارجی برسد، برای من اتفاق نیفتاد.

دلیلش هم حضور بازیکنان بزرگ در تیم‌ملی بود که باعث می‌شد نتوانم در این تیم حضور کاملی داشته باشم و این فرصت به من نرسید.

حالا در اولین تجربه‌ی بازی‌ات در کشوری دیگر، سقوط به لیگ پایین‌تر را پشت سر خواهی گذاشت. خیلی‌ها تصور می‌کردند با توجه به شرایط این تیم در نیم‌فصل از مسیمیر جدا شوی و به باشگاه دیگری بروی؟

خودم هم مایل به این کار بودم و حتی دو پیشنهاد از همین لیگ قطر داشتم که در نیم‌فصل به جمع آنها اضافه شوم اما مسیمیری‌ها در نهایت راضی به این جدایی نشدند و قراردادم را فسخ نکردند.

آنها حتی با این شرایط هم پیشنهاد تمدید قرارداد برای فصل بعد را هم به من داده‌اند و در حال حاضر نمی‌دانم باید چه تصمیمی بگیرم.

دوست داری به لیگ ایران برگردی؟

مطمئنا همین‌طور است. من به دنبال تجربه‌ای در لیگی خارج از ایران بودم و آن را به دست آوردم و دوست دارم در کنار خانواده‌ام باشم و واقعا دوری از پسر و دخترم خیلی سخت است. با این حال همه چیز به پایان فصل بستگی دارد و باید دید چه شرایطی پیش خواهد آمد.

اما لیگ قطر باوجود هزینه‌هایی که در آن می‌شود، مسلما سطح پایین‌تری نسبت به لیگ ایران دارد و ما این مسئله را در تقابلشان با تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا هم دیده‌ایم.

این مسئله شاید درست باشد اما آنها با سرعتی باورنکردنی به دنبال جلو زدن از فوتبال ایران و غرب آسیا هستند واقعا امکانات خوبی دارند و شرایط فوق‌العاده‌ای برای بازیکنانشان به وجود آورده‌اند.

مسیمیر تیم انتهای جدول لیگ ستارگان قطر است و گزینه‌ی اول سقوط اما همین تیم حداقل سه زمین خیلی خوب برای تمرین دارد با سالن بدنسازی عالی و کادر پزشکی و تمرینی فوق‌العاده.

امکاناتشان با لیگ‌های اروپایی برابری می‌کند و این را از محمد نوری که الان در قطر بازی می‌کند، در خاطرتان داشته باشید.

آن‌قدر به تیم‌های پایه و مربیان رده‌های سنی پایین‌تر اهمیت می‌دهند که قول می‌دهم تا جام‌جهانی ۲۰۲۲ که میزبان هستند، خودشان را از غرب آسیا جدا خواهند کرد.

و به رویای تقابل با ژاوی هم رسیدی. به عنوان یک هوادار بارسلونا با ستاره‌ی تیم مورد علاقه‌ات در لیگ قطر ملاقات کردی. شرایط بازی برابر او چطور بود؟

بهترین خاطره‌ام از حضور در اینجا مسلما ملاقات با ژاوی است. ده سال دیگر هم اگر کسی بپرسد مهم‌ترین خاطره‌ات از حضور در این تیم چیست، می‌گویم دیدن ستاره‌ای مثل ژاوی، بازیکن فوق‌العاده مودب و خوش‌برخوردی ‌است.

ژاوی در قطر محبوبیت زیادی دارد اما مثلا در بازی با تیم ما، با حوصله با تمام بازیکنان مسیمیر عکس گرفت و گپ زد.

در قطر بازیکنان بزرگی حضور دارند و این تقابل باعث شده با کیفیت بالای بازی آنها آشنا شوم و مطمئنا در همین چندسال باقیمانده از عمر فوتبالی‌ام هم تجربیات خوبی به دست آوردم.

فوتبال ایران هم روزی می‌تواند امیدوار باشد ستاره‌های محبوب و مشهور دنیا در آن توپ بزنند؟ البته به نظر می‌رسد این مسئله خیلی بعید باشد و به لیگ خودمان که نگاهی بیندازیم در برطرف کردن مشکلات مالی بازیکنان داخلی و قراردادهای ۳۰۰هزار دلاری هم ناکام مانده‌ایم و تیم‌ها مشکلات فراوان مالی دارند.

یکی از مشکلات عدیده‌ای که فوتبال ما دارد، همان مسائل مالی است که شما خودتان به آن اشاره کردید. الان بیشتر تیم‌هایی که من پیگیری می‌کنم، مشکلات مالی دارند، مشکل هتل دارند، مشکل رفت و آمد و حقوق عقب‌افتاده‌ی بازیکنان را دارند ولی با این حال خوب نتیجه گرفتند و الان هم ایرانی‌ها در آسیا دارند خیلی خوب نتیجه می‌گیرند.

ان‌شاءالله هرچه زودتر این مشکلات با یک برنامه‌ریزی درست حل شود و مطمئنا می‌توانیم ستاره‌هایی را به فوتبال ایران بیاوریم که هم حضور تماشاچیان را پررنگ‌تر کنند و هم تماشاچیان به آنها علاقه داشته باشند. فکر می‌کنم همه‌ی اینها با برنامه‌ریزی خوب و دقیق قابل اجرا باشد.

بازی در استادیوم بدون تماشاگر برایت سخت نیست، قبلا هیچ‌وقت تجربه‌اش نکرده‌ای، حتی در زمانی که در صبای قم حضور داشتی اما تیم مسیمیر با توجه به عملکردش، جزء باشگاه‌های صاحب تماشاگر لیگ قطر به حساب نمی‌آید.

اینجا به جز چهار، پنج تیم، بقیه‌ی تیم‌ها هوادار خاصی ندارند. تیم ما هوادار آنچنانی ندارد، البته اینجا هم مثل ایران مطبوعات تأثیر زیادی در محبوبیت باشگاه‌ها دارند و حتی رسانه‌های قطری هم نسبت به مسیمیر چندان زوم نیستند و اخبار تیم ما بازتابی در رسانه‌ها ندارد.

در شرایط فعلی که تیم ما عملکرد خوبی ندارد، قطعا یکسری مزایا دارد و یکسری معایب، ولی من همیشه دوست داشتم در استادیوم پر از جمعیت و پر از تماشاچی بازی کنم. پنج سال واقعا هواداران پرسپولیس همیشه به من لطف داشتند و باعث قوت قلب من و پرسپولیس می‌شدند و الان هم پرسپولیس هرچه دارد از این هواداران خوبش است.

بازی‌های این فصل پرسپولیس را می‌بینم. وقتی ۷۰هزار نفر به آزادی می‌روند، دلم برای آن جو و صدای تماشاگران و تشویق‌هایشان تنگ می‌شود.

همین تماشاگران پرسپولیس که این فصل با تیم آشتی کرده‌اند هم یکی از دلایل نمایش خوب پرسپولیس هستند. تفاوت پرسپولیس و باشگاهی مثل مسیمیر هم همین است.

شاید اگر ما هم هوادار داشتیم، جایمان در انتهای جدول لیگ ستارگان قطر نبود، مسلما آنها محرک بزرگی هستند.

در نیم‌فصل صحبت‌هایی بود درباره‌ی اینکه قرار است از تیم مسیمیر جدا شوی و جزء اخراجی‌های این تیم قرار داری. حتی در رابطه با کاپیتانی‌ات نیز شایعات زیادی در رسانه‌های قطری می‌شنیدیم که گفته می‌شد بازیکنان این تیم نسبت به کاپیتانی تو موضع منفی دارند و چون دوست ندارند تو بازوبند را ببندی، برای تیم بازی نمی‌کنند!

متأسفانه هر خبری که از بنده در رسانه‌ها منتشر شد، دروغ و کذب بوده و اینجا رابطه‌ی خوبی با بچه‌های تیم دارم و خودشان من را به عنوان کاپیتان تیم انتخاب کرده‌اند.

درباره‌ی اینکه مرتب می‌گفتند نیم‌فصل فلان می‌شود و نوری از تیم اخراج می‌شود و … هم باید این توضیح را بدهم که دو ماه قبل از نیم‌فصل مدیرعامل تیم درباره‌ی نقل و انتقالات با من صحبت کرد و اعلام کرد می‌خواهد چه مسائلی را برای تیم پیش بیاورد.

من نه علاقه‌ای به باز کردن این مسائل داشتم و نه توجهی به رسانه‌ها می‌کردم چون واقعا دلیلی برای پاسخگویی نمی‌دیدم و فکر می‌کنم ۹۹درصد حرف‌هایی که مطرح می‌شد، دروغ بود و دلیلی نمی‌بینم وقتم را صرف حرف‌هایی کنم که بی‌ارزش هستند.