بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

به یاد درگذشتگان فوتبال ؛ میرن آدما از اونا فقط خاطره هاشون به جا میمونه !

اختصاصی پارس فوتبال ؛ یادداشتی به یاد روزهای خوش فوتبال در امجدیه!

نویسنده : خبرگزاری پارس فوتبال.کام
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : یکشنبه 18 آذر 1397 | 15:55
فوتبال

پس از سالها به استادیوم پیر شهر بر می گردم. ای کاش روزی اینجا را تبدیل به موزه ورزش بکنند.

خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام :

متولد خیابان بهار تهران هستم و ورزشگاه امجدیه برایم چون منبع الهامات است . از کودکی و سپس نوجوانی و جوانی با امجدیه زندگی کردم و چون همه عاشقان قدیمی تر فوتبال ایران خاطره های فراموش نشدنی با آن دارم و پس از سالها به همت دوست خوب و پیش کسوت دوست داشتنی عرصه روزنامه نگاری جناب آقا رضا میرزائیان به مسابقات پیش کسوتان جام یونس شکوری دعوت شدم . بازی سپید مویان فوتبال در مقابل سپید مویان و دیگر تماشاچیانی که با هوای پاییزی امجدیه پیر مست خاطرات جوانی مست می شوند. عصر دلپذیری را می گذرانم . در داخل زمین پیش کسوتان هما _دهداری به مصاف سپید مویان کیان می روند. مردان خاطره ساز را می بینم . منصور رشیدی و احمد سنجری و حمید علیدوستی و هادی نراقی … و بیرون زمین استاد نوریان و قاسم آقا پناهگر و آقا مهدی مناجاتی و امیر خان یزدجردی و آقا رضا میرزائیان … حضور داشتند .

بازی همچنان پر از هنر فوتبال و تکنیک و بی کران ادب و انسانیت است .گوئی هنوز پرویز خان دهداری و منصور خان امیر آصفی واستاد حاج نصرالله که بزرگان فوتبال ایران و کیان و گارد و هما بودند به آنها می نگرند. عکسهای درگذشتگان دیگر را می بینیم . همایون بهزادی و ابراهیم آشتیانی و منصورخان پورحیدری و غلامحسین مظلومی و ناصر حجازی و…
صدای کلاغها همان نوای کودکی را به من می دهند و در محوطه قدم می زنم و چشمها را می بندم و تصور می کنم که دهه ها برگشتم و هنوز بر روی سکوها مردم برای سرداران شاهین و تاج و دارائی و عقاب و پاس و تاج و پرسپولیس و بانک ملی و تهرانجوان و هما … و شاید بازی های تیم ملی فریاد شوق سر می دهند .

باورم نمی شود این سالها گذشته است و بسیاری یا رفته اند و یا گرد پیری بر سر دارند و یا….
بی اختیار نجوای رسول نجفیان را می خوانم:

پرسید زیر لب یکی با حسرت
از ما ها بعدها چه یادگاری میخواد بمونه
خدا میدونه
میرن آدما از اونا فقط خاطره هاشون به جا میمونه
کجاست اون کوچه
چی شد اون خونه
آدماش کجان خدا میدونه

خدا می داند سالهای آینده باز هم مردان با وفا چون رضا مجاوری عزیز و دیگر زحمت کشانی که جام یونس شکوری را یاری می کنند دست یاری خواهند داشت؟ امید که چنین باشند و همه بدانند خانه فوتبال یعنی امجدیه پیر هنوز هم نفس می کشد و فراموش خانه نشده است
نفس پیران فوتبال پابرجا و عمرشان به درازا و همراه با سلامتی و شادمانی باشند.

دکتر تورج عاطف – اختصاصی خبرگزاری پارس فوتبال

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.