دست برانکو برای خلق یک معجزه در لیگ قهرمانان اسیا بسته بود

شاید از همان ۲۰ دقیقه ابتدایی بازی دیروز قابل درک بود که زور این پرسپولیس به کاشمیا نخواهد رسید و تکلیف فینال در همان نیمه دوم بازی رفت مشخص شده بود. غیبت سیامک نعمتی و امید عالیشاه باعث شد تاکتیک اصلی پرسپولیس مبتنی بر نفوذ از کناره ها بدون کاربرد شود و درحقیقت تیم برانکو توانی برای خلق موقعیت روی دروازه حریف ژاپنی نداشت. بر خلاف بسیاری از دیدارهای مهم، هر ۲ دیدار رفت و برگشت فینال از حادثه چندانی برخوردار نبود و در واقع کاشیما تنها با بهره گیری از معدود موقعیت های خود و البته اشتباهات حریف موفق شد شاید راحت تر از حد تصور به مقام قهرمانی برسد؛ روشی که تیم برانکو خودش هم با تکیه بر همان اصول تا فینال هم پیش رفته بود.

در ۶ دیدار مراحل حذفی سرخپوشان تا رسیدن به فینال، برانکو چاره ای جز کشیدن نقشه صعود مبتنی بر اشتباهات حریف و ارائه فوتبال اقتصادی نداشت و کمبود نیروی انسانی باعث شده بود سرمربی کروات پرسپولیس از روش کنش گرایانه برای نیل به اهداف خود استفاده کند. سالها غیبت در سطح اول فوتبال آسیا باعث شده بود تا پرسپولیس تا قبل از بازگشت به مراحل پایانی مسابقات آسیایی در ۲ فصل اخیر شخصیت حضور در بازی های بزرگ را از دست داده باشد و این مسئله به نوعی برابر رقیب حرفه ای خاور دور هم تکرار شد. در دیدار برگشت مقابل الجزیره در مرحله یک هشتم، پرسپولیس آنچنان در خلق موقعیت موفق نبود و شاید به جز همان ضربه ای که در دقایق ابتدایی به دیرک دروازه برخورد کرد، فرصت چندانی روی دروازه تیم اماراتی در تهران نداشت اما تقریبا با بهره وری ۱۰۰% موفق شد به جمع ۸ تیم برتر آسیا صعود کند.

در جدال حساس نیمه نهایی و بازی مقابل السد بازی اقتصادی پرسپولیس به اوج خود رسید. آنها از ۲ موقعیت خود در بازی رفت یک پیروزی بسیار مهم در قطر ساختند تا در بازی برگشت از تک موقعیت خود بیشترین بهره را برده و سیامکت نعمتی گل صعود به فینال را به ثمر برساند. اما در فینال مقابل کاشیما دقیقا همین اتفاق اما به سود رقیب ژاپنی رخ داد. تنها تفاوت پرسپولیس و کاشیما در ۲ دیدار رفت و برگشت، استفاده حریف از اشتباهات پرسپولیس و عدم رقم خوردن این اتفاق در تیم برانکو بود.

در این ۲ دیدار کم افت و خیز، چند صحنه مهم رخ داد که تکلیف قهرمان لیگ قهرمانان فصل جاری را مشخص کرد. بی شک مهم ترین آن موقعیت فوق العاده علی علیپور در دقایق ابتدایی دور رفت بود که با بی دقتی و البته بدشانسی از دست رفت تا پرسپولیس که بازی را بهتر آغاز کرده بود، بهترین فرصت خود برای زدن یک گل سرنوشت ساز در ژاپن را از دست بدهد.

دریافت ۲ گل در فاصله زمانی کوتاه از روی ۲ موقعیتی که فوتبال هرگز به آنها موقعیت ۱۰۰ درصدی نمی گویند، باعث شد کاشیما به دستاورد فوق العاده ای در خانه دست یابد. اما چهارمین اتفاق بسیار مهم بازی رفت، اخراج عجیب سیامک نعمتی و غیبت یکی از مهم ترین عناصر موقعیت سازی پرسپولیس در دیدار برگشت بود؛ اتفاقی که به وضوح در جدال دیروز قابل لمس بود و پرسپولیس بدون سیامک و امید یارای نزدیک شدن به دروازه رقیب را نداشت.

پس بر خلاف آنچه ما تصور می کنیم، کاشیما خیلی ساده تر از حد تصور موفق شد قهرمانی را از آن خود کند. ارائه نمایشی شاید برای ۱۵ دقیقه بهتر در اوایل نیمه دوم بازی رفت و البته عدم مبادرت به اشتباه در طی ۱۸۰ دقیقه، باعث شد تیمی که حتی یک موقعیت ۱۰۰% گل هم در طی ۲ بازی خلق نکرد به راحتی به قهرمانی دست یابد.

پرسپولیس گرچه به دنبال معجزه بود؛ اما رقم خوردن هر معجزه ای ابزار خود را می خواهد اما پرسپولیس در دیدار برگشت توانی بر خلق یک معجزه دیگر نداشت. تیم برانکو نمایشی فراتر از تصور در لیگ قهرمانان فصل جاری داشت اما دست سرمربی کروات پرسپولیس برای خلق یک معجزه دیگر بسته بود و حریف ژاپنی تنها چون حرفه ای تر بود، در تهران و در مقابل چشم یک استادیوم مملو از تماشاگر جام را به خانه برد. نمایش های فوق العاده قرمزپوشان در لیگ قهرمانان شاید هوادارانش را دوباره به تکرار اتفاقات دراماتیک مرحله قبل امیدوار ساخت، اما این فینال نشان داد رقم خوردن معجزه هم حد و مرزی دارد.

ورزش سه