مربیان وطنی سایه یکدیگر را با تیر می‌زنند! | نیاز شدید به یک مربی کاردان خارجی

مربیان وطنی سایه یکدیگر را با تیر می‌زنند!

بوکس کشورمان این روزها حال و هوای خوشی ندارد و عملکرد شکننده‌ای در رقابت‌های کسب سهمیه در چین و جمهوری آذربایجان برجای گذاشت.

یک راه پیش روی مسئولان فدراسیون بوکس قرار دارد و اینکه باید تغییر ذائقه بدهند و برای احیای این ورزش و حضور قوی ملی‌پوشان در رقابت‌های آتی بخصوص بازی‌های آسیایی جاکارتا، از همین حالا دست بکار شوند و با جذب یک مربی مجرب خارجی، فردایی امید آفرین را رقم بزنند.

وقتی مربیان وطنی توانایی فنی بالایی ندارند و از سوی دیگر با حاشیه‌های تخریب کننده و دسته بندی‌های پشت پرده، تیشه به ریشه تیم ملی می‌زنند دلیلی ندارد که اصرار به ادامه همکاری آنها داشته باشیم.

در دو سال اخیر از سه مربی وطنی برای هدایت تیم ملی بوکس بهره گرفته شد که متاسفانه این مربیان سایه همدیگر را با تیر می‌زدند و با ایجاد حاشیه‌های متفاوت، سعی می‌کردند دیگری را از صحنه خارج کنند.

متاسفانه باید اعتراف کنیم در دو میدان اخیر در چین و آذربایجان و همچنین در رقابت‌های نیمه حرفه‌ای APB ، ملی‌پوشان ما نتوانستند ردای موفقیت را برتن کنند که علت اصلی آن تنها به ناکارآمدی ” فنی ” مربوط نمی‌شود بلکه نبود وفاق در میان کادر فنی باعث شد تا بوکسورهای ما با دست خالی به کشور بازگردند.

اما نکته قابل تعمق این است که اوایل سال گذشته، فدراسیون بوکس با بکارگیری یک مربی کارآزموده اوکراینی بنام ” ولادیمیر وینکوف ” در اندیشه یک پوست اندازی در مشتزنی بود که اتفاقا با این حرکت مناسب، رفته رفته به اهداف خودنزدیک می‌شد که متاسفانه کمیته فنی پشت این مربی را خالی کرد و در نهایت وینکوف سر از الجزایر درآورد.

جالب اینجاست که تیم ملی بوکس الجزایر با همین مربی اوکراینی پنج سهمیه المپیک دریافت کرد تا انگشت حسرت بردندان بگیریم و افسوس بخوریم که چرا او را مثل آب خوردن از دست دادیم.

بااین اوصاف به‌نظر می‌رسد که دوای درد بوکس ایران یک مربی کاردان خارجی است و باید به وی اجازه داده شود دست به خانه تکانی بزند و بدون دخالت دوستان کمیته فنی، راه را برای موفقیت تیم ملی بوکس کشورمان در مسابقات آینده هموار کند.