هواداران بزرگترین عامل محرومیت پرسپولیس را مهدی طارمی می‌دانند

خبر بازگشت احتمالی مهدی طارمی به پرسپولیس واکنش تند هواداران این تیم را به دنبال داشت. مهدی طارمی که در روز‌های اخیر به دلیل عملکرد ضعیفش با فشار انتقادات رسانه‌های قطری همراه شد، امید زیادی دارد که یک بار دیگر به ایران برگشته و دوباره پیراهن پرسپولیس را بپوشد! این مهاجم بوشهری در هر دو باری که پرسپولیس برای بازی با الدحیل و السد به دوحه سفر کرده بود در هتل محل اقامت سرخپوشان حاضر شد و پالس‌های مثبتی هم برای بازگشت داد!

ظاهراً مهدی طارمی از طریق یکی از بازیکنان بزرگتر پرسپولیس پیام‌هایی به مسئولان باشگاه داده که حاضر است از نیم‌فصل دوم در خدمت تیم سابقش باشد! از قرار معلوم داستان این پیغام‌ها به گوش هواداران رسیده و واکنش تند هواداران پرسپولیس را به دنبال داشته است. به عبارت بهتر مهدی طارمی اگر بخواهد برگردد مانع بزرگی به نام طرفدار پرسپولیس را پیش رو دارد؛ طرفدارانی که بزرگترین عامل محرومیت پرسپولیس، بسته شدن ۲ پنجره نقل و انتقالات تابستانی و زمستانی و مشکلات کنونی را مهدی طارمی می‌دانند. مهاجمی که نه تنها با اشتباه تاریخی‌اش و عقد قرارداد با دو باشگاه ریزاسپور و پرسپولیس زمینه‌ساز محرومیت سرخپوشان شد بلکه از نیم‌فصل دوم لیگ هفدهم ساز جدایی کوک کرد و به قطر رفت! او به قطر رفت و پرسپولیس محروم (!) با علی علیپور و گادوین منشا قهرمان لیگ هفدهم شد. حالا چگونه باید پرسپولیسی‌ها چنین بازیکنی را دوباره بپذیرند حتی اگر برانکو رضایت بدهد؟!

وحید امیری هم از جمله بازیکنانی بود که پس از جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه و به واسطه درخشش در این رقابت‌ها با پیشنهاد خوبی از ترابوزان اسپور ترکیه مواجه شد و از پرسپولیس رفت. تفاوت امیری با طارمی در این بود که قرارداد وحید تمام شده بود و در ۳۰ سالگی شاید این آخرین فرصت برای لژیونر شدن بود. وحید امیری نامه‌ای احساسی نیز برای هواداران پرسپولیس نوشت و شرایط را توضیح داد. شاید طرفداران کمی از او دلخور شدند، اما جنس دلخوری پرسپولیسی‌ها از او با مهدی طارمی زمین تا آسمان فرق می‌کند. گاهی اوقات انسان تصمیماتی می‌گیرد که باید تاوان آن را پس بدهد و به نظر می‌رسد در ماجرای طارمی و هواداران پرسپولیس حق با طرفداران باشد.

مهدی طارمی که خود محرومیت تابستانی و زمستانی پرسپولیس را رقم زده بود باید به خاطر اشتباهش در این تیم می‌ماند و کمک می‌کرد، اما رفت که رفت؛ رفتنی که شاید دیگر بازگشتی به همراه نداشته باشد!