حرکت شناسی علیپور در پرسپولیس

سرخپوشان پایتخت در چهار فصل اخیر همواره بهترین مهاجمان لیگ ایران را در اختیار داشته اند؛ در لیگ های پانزدهم و شانزدهم مهدی طارمی توانست با انواع و اقسام رکوردشکنی ها به مقام آقای گلی برسد و حالا هم علیپور می خواهد مثل طارمی، برای دومین سال پیاپی آقای گلی را به ارمغان بیاورد. اما در همان فصولی که مهدی طارمی برای پرسپولیس گلزنی می کرد، مهاجم جوانی در کنار او حضور داشت که بدون شک کار طارمی بدون او سخت بود؛ نمونه اش می تواند بازی پرسپولیس – گسترش فولاد لیگ شانزدهم باشد که قرمزها موفق شدند با حرکت ترکیبی طارمی و علیپور به دروازه آبی های تبریز برسند و سه امتیاز حساس را به دست بیاورند.

علی علیپور مهاجم شماره ۷۰ تیم پرسپولیس که احتمالا ادامه این روند به بازوبند کاپیتانی هم خواهد رسید، از نیم فصل دوم لیگ چهاردهم در پرسپولیس حضور دارد و مراحل رسیدن به ترکیب اصلی را با «شیبی آرام» طی کرده است. پیشرفت با شیب آرام را می توان در عملکرد فصل به فصل این بازیکن هم مشاهده کرد؛ از نساجی مازندران تا پرسپولیس تهران.

اگر این پیشرفت با شیب آرام را از بعد حرکت شناسی فیزیک بررسی کنیم، به نتایج مثبت دیگری درباره علی علیپور می‌رسیم. در صورت اوج گیری به این شیوه، بدون شک ماندگاری در نقطه اوج یا نزدیکی به نقطه اوج، بیشتر و بیشتر می شود و به عبارتی فارغ از چند افت مقطعی کوتاه، علیپور را می توانیم بیش از این ها در جایگاه دو فصل اخیرش ببینیم.

علیپور که بی شک رویای رسیدن به چند رکورد و البته شاید فوتبال اروپا را در سر دارد، در بازی با السد کیفیت بالایش را نشان داد اما شاید هواداران پرسپولیس انتظار دارند بهترین مهاجم تیمشان در بازی هایی که تیم نمی تواند آن طور که باید و شاید موقعیت سازی کند، علیپور به یاری تیم بیاید و با حرکت های فردی زمینه گل پیروزی بخش را فراهم کند.

در این روزها که پرسپولیس از کمبود بازیکن رنج می برد، هواداران این تیم نیز حس دوگانه ای درباره علیپور دارند؛ شاید بسیاری از آن ها اعتقاد دارند علیپور باید به تیم ملی دعوت شود اما در این وضعیت فقر بازیکن در اردوی پرسپولیس، دعوت نشدن آقای گل این تیم نیز نمی تواند اتفاق منفی برایشان باشد.