نه تنها باشگاههای ما بلکه فوتبالیستهای ما هم حرفهای نیستند!
این روزها رفتاری را از فوتبالیستهای ایرانی در داخل و خارج از کشور شاهد هستیم که عجیب است و دستکم در فوتبال حرفهای شاهد آن نیستیم و اگر هم باشیم، آنقدر کم است که نیاز به اشاره نیست!
سردار آزمون به یکباره دیگر در تمرینات تیم روبین شرکت نمیکند! باشگاه از او به فیفا شکایت میکند و اگر به تمرین بازنگردد، میخواهد وی را دو فصل از حضور در میادین محروم نماید.
سجاد شهباززاده بیخبر از تمرینات استقلال راه ترکیه را در پیش میگیرد و نیت پیوستن به یکی از تیمهای این کشور را دارد، در حالی که باشگاه میگوید وی یک فصل دیگر قرارداد دارد و در صورت رضایت باشگاه میتواند لژیونر شود. رامین رضاییان اصلاً به تلفن جواب نمیدهد و پرسپولیس وقتی از او خبردار میشود که عکسش به همراه مدیر باشگاه ریزاسپور روی سایتهای خبری میرود! مهدی طارمی هم با وجود اینکه با باشگاه پرسپولیس صحبت کرده بود و برای تمدید قرارداد به توافق رسیده بود، همراه رامین رضاییان میشود.
این نشان میدهد نه تنها باشگاههای ما بلکه فوتبالیستهای ما هم حرفهای نیستند و اصلاً توجهی به اخلاق حرفهای ندارند.
قطعاً اینگونه رفتارها زیانبار خواهد بود؛ هم برای فوتبالیستها و هم برای باشگاهها. حمله طرفداران پرسپولیس به رامین رضاییان و مهدی طارمی در فضای مجازی تاوان این رفتار اشتباه است که تبعات آن تا مدتها دامنگیر این دو بازیکن خواهد بود. همچنین سجاد شهباززاده هم با جدایی غیرحرفهایاش موجبات ناراحتی طرفداران استقلال را فراهم کرده است.
مشخص نیست وقتی فوتبال حرفهای همه پیشبینیهی لازم را برای جدایی بازیکن تدبیر کرده، این رفتارها چه معنی میتواند داشته باشد. حق مهدی طارمی، رامین رضاییان و سجاد شهباززاده است که در تیمهای خارجی بازی کنند اما بیخبر! بیتوجه به مفاد قرارداد؟ اگر حق با اینها باشد، پس دلیل تلفن جواب ندادن، دلیل بیخبر رفتن و دلیل احترام قائل نشدن برای باشگاهها چیست؟
در فوتبال حرفهای همه چیز شفاف و روشن است؛ به زلالی آب. اخلاق حرفهای هم حق و حقوقها را به آسانی تعریف کرده که حتی با حساب سرانگشتی هم قابل محاسبه است. دلیل این رفتارها چیست؟ بیتعارف این رفتارها نشان میدهد فوتبال ما هنوز بزرگ و حرفهای نشده است و همچنان احساس در آن حکمفرماست. همه ایراد به بازیکنان نیست. باید از باشگاهها هم این سؤال را پرسید، چرا به گونهای رفتار کردند که بازیکنشان بیخبر میرود؟
همه اینها به کنار، حرمت یک فصل یا بیشتر در کنار هم بودن، ارزش یک خداحافظی و احترام گذاشتن به یکدیگر را دارد.