نگاهی به ماجرای ۹۰، کیروش و انتقادات به حمایت همیشگی عادل فردوسیپور از سرمربی تیم ملی!
ماجرای ۹۰، کیروش و عادل فردوسیپور
قرار نیست همواره مرزی بسازیم که یک طرف آن کیروش و یک طرف برانکو باشد. میتوانیم به این فکر کنیم که هر دو مربی برای منافع و امکانات خود میجنگند و در نهایت فوتبال ایران رشد میکند. حضور شفر، برانکو و کیروش که با هزینههای سنگین در فوتبال ایران حضور دارند باید با نگاه بهینه بررسی شود.
حمایت برخی از رسانهها از کارلوس کیروش به دلیل ترس از جانشین اوست؟ میتوان در این باره گفت پاسخ این سوال بله هست و نیست! اگر کیروش از تیم ملی ایران جدا شود، بدون شک جانشین او با توجه به شرایط اقتصادی، مربی ارزانتری خواهد بود.
در حال حاضر حضور بازیکنان ارزانتر شاغل در لیگ میتواند گواه آن باشد که مربیان گرانقیمت را نمیتوانیم استخدام کنیم. تصور کنید اگر یک مربی دو میلیون دلار دستمزد بخواهد، با توجه به قیمت حدود ۱۵ هزارتومانی هر دلار، حدود ۳۰میلیارد تومان هزینه روی دست فدراسیون خواهد گذاشت و این موضوع نگرانیهایی را ایجاد میکند.
می توان گفت حمایت از کارلوس کیروش به جانشین او ربطی ندارد و برای این ادعا ، می توان دلایلی عم داشت. در حال حاضر جامعه فوتبال ایران به چند قطب تبدیل شده است؛ آنها که کیروش را دوست دارند و به طور طبیعی به جانشین او فکر نمیکنند.
آنها سابقه او را دیدهاند و نوع رفتار او را میپسندند. این افراد میگویند کیروش تضمین موفقیت است .
دسته دوم افرادی هستند که او را دوست ندارند و موضوع آنها این است که شخص کیروش را دوست ندارند یعنی از نظر شخصیتی با او مشکل دارند و بنابراین به جانشین او فکر نمیکنند.
مساله جانشینی برای دسته سومی جذاب است که حالت بینابینی دارند و نه عاشق او هستند و نه از او متنفر هستند. این عده سعی میکنند ارزیابی درستتری داشته باشند و این دسته از افراد هستند که تمام کارهای کیروش را مطلقا درست و همه کارهای او را تماما اشتباه نمیدانند.
این دسته انتقادات جدیدی از کارلوس کیروش و فردوسیپور دارند که به دلیل گفتوگویی است که این هفته در برنامه محبوب شبکه سه انجام شد.
درباره برنامه ۹۰ این هفته البته باید این را گفت که مهمتر از همه اتفاقات پیش آمده و انتقادات، لحن کیروش در برنامه مذکور برای مخاطب جدید بود.
او از کشور ایران، جلال حسینی، هادی عقیلی، علی علیپور، پرسپولیس و استقلال تعریف کرد و حتی درباره سردار آزمون حرفی زد که زیرکانه بود و در واقع اشاره به تمامیت ارضی ایران داشت.
کیروش وقتی داشت درباره مشکلات مالی صحبت میکرد، لحن متفاوتتری نسبت به لحنش پیش از جام جهانی داشت. ما پس از مدتها کارلوس کیروش مهربان را دیدیم، حس می شد که او به دنبال شرایط بهتری است .
اما به هر روی انتقاداتی که به برنامه ۹۰ می شود این است که برخی معتقدند علاقه قلبی مجری برنامه ۹۰ باعث شده او در مصاحبه با سرمربی تیم ملی، وارد چالش نشود.
مدافعان نوع برخورد عادل در برنامه ۹۰ اما معتقدند که مهم است که این اشکالی ندارد که فردوسی پور از کی روش خوشش بیاید بلکه نکته مهم این است که ما در طرفداری نیز منصف باشیم، یعنی اگر یک طرف را به طرف دیگر ارجح میدانیم، ارزیابی منصفانهای درباره او داشته باشیم.
تصور کنید شما میخواهید با شخصی که در آستانه انفجار است گفتوگویی را انجام دهید و قرار است هر چه سوال سخت وجود دارد از او بپرسید. سوالاتی که اگر در کنفرانسهای مطبوعاتی از او بپرسیم ممکن است به دعوا منجر شود.
آیا بهتر نیست که با ادبیاتی مدیریت شده این مصاحبه را به انتها برسانیم؟
مدافعان عادل می گویند ، در مصاحبه فردوسیپور با کارلوس کیروش، سوالی نبود که پرسیده نشود .
در این بین فردوسیپور در آن برنامه به جای چالش با روی خوش سوالات را پرسید و کیروش نیز با مهربانی به سوالات جواب داد و قرار نبود مصاحبه چالشی باشد و دعوا ایجاد شود.
اما منتقدان عادل معتقدند که چرا سوالات و مصاحبه چالشیتر نبود؟ این عده معتقدند این همان موضوعی است که همواره در خصوص ندع برخورد فردوسی پور با کی روش مطرح است.
بر اساس دیدگاه این دسته ، فردوسیپور مصاحبهکننده شاهکاری نیست و حتی از جوابهای شخص مقابل نیز سوال نمیسازد. در ۹۰ درصد مواقع وقتی شخص مصاحبهشونده در حال پاسخگویی است، حواس عادل جای دیگری است.
حالا باید در نگاه یک بی طرف پرسید ، آیا مصاحبه میتوانست بهتر باشد؟
پاسخ این است که بله، به مراتب میتوانست بهتر باشد.
آیا مصاحبه میتوانست به دعوا منجر شود؟
بله، یکی از روشهای روزنامهنگاری ایجاد همین چالشهاست. اما فردوسیپور شاید به درستی نمیخواست با کیروش دعوا کند و میتوانی گفت که باید به یک برنامهساز اجازه بدهیم برنامه خودش را بسازد.
در پایان باید به آن عده که همواره دنبال دو قطبی برانکو – کی روشی هستند هم گفت قرار نیست همواره مرزی بسازیم که یک طرف آن کیروش و یک طرف برانکو باشد. میتوانیم به این فکر کنیم که هر دو مربی برای منافع و امکانات خود میجنگند و در نهایت فوتبال ایران رشد میکند. حضور شفر، برانکو و کیروش که با هزینههای سنگین در فوتبال ایران حضور دارند باید با نگاه بهینه بررسی شود.
منبع : روزنامه قانون