3 ثانیه برای رقم زدن تاریخ؛ آسمان و جنون و دروازه

او می دانست که برای جاودانه بودن باید چه کرد، گوشش پر بود از قصه های رویایی از فان باستن و مارادونا و پله و اوزه بیو ..؛ بالاخره این فوتبال نسخه ای عینی برای شاهدانی که چندان با قصه ها میانه خوبی ندارند نیاز داشت، پس مسئولیتش را برعهده رونالدو گذاشت و او نیز با کمال میل این مسئولیت را پذیرفت!

آخرین فصل حضورش در رئال مادرید بود، سرخیو و مارسلو و البته زیدان از این ماجرا مطلع بودند، اتحادی عجیب در گروه  نفره آنها شکل گرفته بود و در سرشان موسیقی ابرقهرمانان پخش می شد؛ آنها قهرمانند! این دوئل قهرمانان است و صدای هیچ اعتراض و یا هیاهویی هم به گوششان نمی رسید؛ اصلا اهمیتی هم نداشت که دیگران چه می گویند..، فقط یک مسئله مهم بود؛ پیروزی!

قرار بود در آلیانز تورین شگفتی ها رقم بخورد، این یک تئوری بزرگ بود، کسی نمی خواست قهرمان باشد، فقط قرار بود که آخرین صفحه تاریخ رئال مادرید با رونالدو به امضا برسد و در موزه سانتیاگو برنابئو به جاودانه شود، پس زیدان به او همانند همیشه گفت: براوو و کریستیانو سرش را به مفهوم آگاهی تکان داد و برای چند ثانیه طوفانی فوتبال دچار ایست قلبی شد.

این دسیسه مادریدی ها بود؛ باید برای فوتبال چالش آخر را بسازیم، پرش در شش قدم بیانکونری ها مانند آن بود که اسپانیا به خاک آتزوری ها تجاوز کرده باشد؛ هیچ دژبانی هم نمی توانست مانع ورود این دشمن غیر قابل کنترل شود، چه بارزالی و یا کیه لینی! در آن لحظات بونوچی شکرگذار بود! چرا که در ترکیب تیم حضور نداشت تا به عنوان سرباز شکست خورده در نبرد با هیولای پرتغالی انگشت نمای جهان شود.

آخرین سنگر در دستان تاریخ نویس ایتالیایی بود! او مهربان است، برخی می گویند برای کریستیانو و آن شلیک مهیبش در دل آرزوی موفقیت کرده بود! چرا باید این تاریخ سازی را خراب می کرد؟ او خودش برای چندین سال در حسرت ثانیه هایی بود که بدست بیگانگان خراب شده بود تا کلکسیون تاریخی اش تکمیل شود، چرا باید این حسرت را در آخرین ثانیه های تاریخسازی بر دل آخرین غول برنابئو می گذاشت؟

در آخر این تئاتر درام، نمی توان به میمیک چهره بوفون  و پاهای خشکیده اش و چشمان بهت زده بارزالی نمره نداد! این صحنه حاصل یک هارمونی جمعی بود، همه در جای درست قرار داشتند و قدرت جاذبه نیز برای چند ثانیه خود را نقض کرد و به رونالدو فضای بیشتری را داد تا در آغوش خلاء آسمانی قرار بگیرد.

مردم عاشق تئاتر هستند، به همین دلیل است که حتی مخالفان رونالدو به او رای دادند تا به عنوان برترین گل سال یوفا برگزیده شود! فقط یک سوپر گل به ثمر نرسید، بلکه برای ثانیه هایی هنر انتزاعی در دل فوتبال رخنه کرد و هیجان انگیز ترین رنگ دنیا را به تصویر کشید.