محمد مایلی کهن: آقای تاج! شما حاضری یک دلار از جیب خودت بدهی که می گویی ۶ میلیارد چیزی نیست؟

محمد مایلی کهن ،  مرد همین اعتراض هاست، ایستادن سمت مردم و بلند کردن صدا برای رسیدگی به حقوق مردم. درد او دیگر فقط فوتبال نیست. او مدتها مصاحبه نکرد، چون حرص خوردن و عصبی شدن ها گرفتارش کرده بود. او مردی است که همیشه دغدغه دارد و با درد غریبه نیست. حالا پس از ماه ها دوباره مایلی کهن حرف می زند، اعتراض می کند و دغدغه هایش را به زبان می آورد.او بعد از ماه ها سکوت خود را شکست. او حرف های زیادی زد ولی ما تنها بخشی از آن را منتشر کردیم.
* * *
آقای مایلی کهن، مدت ها بود که سکوت کرده بودید تا احتمالا آرامش داشته باشید. در این روزها شرایط چطور بود؟

محمد مایلی کهن:

مگر می شود آرامش داشت. آنقدر مشکلات در مملکت زیاد است که نمی شود آرامش داشت. اگر بیاییم در مورد فوتبال هم صحبت کنیم، یعنی مردم را جدا می کنیم و این درست نیست. فوتبال مشکلات زیادی دارد اما مملکت مشکلات بیشتری دارد.

فکر می کنید چرا روز به روز مشکلات بیشتر می شود؟

محمد مایلی کهن:

از بس تصمیمات ما اشتباه است. ما می بینیم مثلا یک نفر ظرف ۴۰ سال ۴۰۰ تا پست عوض می کند و در همه زمینه ها تخصص دارد! افرادی می بینیم که از این ور به آن ور می روند و در همه زمینه ها متخصص هستند. آن وقت وقتی یک ورزشکار رفت شورای شهر همه صدای شان در آمد و گفتند چرا رضازاده، ساعی و… در شورا هستند. یعنی همه آنهایی که در شورا هستند تخصص دارند؟ اصلا از شورا بگذریم. همین سازمان تربیت بدنی یا وزارت ورزش را ببینیم. چند نفر از مدیران آنجا تحصیلات ورزشی داشتند؟!

به جز سجادی که البته برای وزیر شدن رای نیاورد.

محمد مایلی کهن:

سجادی هم معاون شد اما اگر یکی از ورزشکاران مثلا وزیر صنعت شود همه می گویند وزارت صنعت؟! مگر می شود؟! اما مدیرانی داریم که در این ۴۰ سال فقط دارند می چرخند. مثلا از سازمان انرژی اتمی به مجلس می روند. از آنجا به جای دیگر و همینطور ادامه دارد. با این وضعیت مملکت ما بهتر می شود؟! تا فشار هم می آید می گویند کالای ایرانی به به اما به محض اینکه روابط با دنیا بهتر می شود در و پنجره برای کالای خارجی باز می شود. مگر غیر از این است؟ ما یا از این ور بام می افتیم یا از آن ور. در بحث واردات کالای خارجی به طور مثال مگر ما کارگران و کارمندان زیادی برای این شرکت ها در ایران نداریم؟ با عدم ورود کالای خارجی اینها اخراج می شوند. چرا یا این وری غش می کنیم یا آن وری؟ کلا هیچ کارمان درست نیست. مثلا یک نفر به تنهایی رفته ۲ تن سکه خریده.

بعد هم گفتند پول خودش بود و سکه خریده.

محمد مایلی کهن:

درست است. یکی ۳۸ هزار سکه خریده و بعد می گویند دنبال پیدا کردن آن شخص هستند. مگر گفتید که مثلا خرید ۲ سکه بیشتر ممنوع است و هر کسی بیش از این خرید کند، قاچاق محسوب می شود؟ بعد ناگهان گفتند فردی که ۳۸ هزار سکه خریده، قاچاقچی و احتکارکننده است! یکی انبار پر برنج دارد، یکی انبار کاسه و بشقاب. طبیعی است وقتی اجازه دادید کالا وارد کنند، نمی توانید بگویید مثلا ۲، ۳ تا کاسه و بشقاب بیشتر نیاور. به هر حال او باید بیاورد انبار کند، بفروشد و باز هم جایگزین کند. چرا اذیت می کنند؟ متاسفانه این داستان ها همیشه هست. الان ۴۰ سال است که می خواهند کمربندی بندر انزلی را درست کنند اما نکردند.

در مورد ورزشگاه ها هم شرایط به همین صورت است.

محمد مایلی کهن:

ورزشگاه ها که جای خود دارد. ورزشگاه آزادی سال ۵۳ یعنی ۱۹۷۴ میلادی افتتاح شد. یعنی ۴۴ سال از بهره برداری آن گذشته است. آزادی را نه تنها درست نکردیم بلکه در مقاطعی هم خودمان خرابش کردیم. عده ای گفتند ممکن است سکوها بریزد چون کنار دریاچه است. بعد آمدیم ۲۰، ۳۰ هزار کیسه سیمان ۵۰ کیلویی گذاشتیم ببینیم می ریزد یا نه! آن وقت ببینید در جام جهانی روسیه ۶۴ بازی آ ن هم در آن سطح برگزار شد و همه هم در بهترین شکل ممکن. آنجا شما دیدید یکی مثلا پوست تخمه بریزد؟ بعضی ها نوشیدنی الکلی هم خوردند و بازی تماشا کردند اما مشکلی هم پیش نیامد. هواداران آلمان، برزیل، فرانسه و همه کشورهای دنیا کنار هم بودند. آیا اتفاقی افتاد؟ آن وقت ما می گوییم فرهنگ ۲۵۰۰ ساله داریم. بعد هم وقتی اتفاقی در ورزشگاه ها می افتد می گوییم تماشاگرنما!

تماشاگرنما همان تماشاگر است.

محمد مایلی کهن:

درست است. وقتی ما می آییم و با عقل ناقص مان حرف می زنیم شانس می آوریم که ما را نمی برند دیوانه خانه (با کنایه). روزی برای داور گریه کردم و گفتم چرا در ورزشگاه ها باید چنین اتفاقاتی بیفتد و باید جلوی آن را بگیرند اما من را مسخره کردند. این هفته (برنامه نود دوشنبه شب گذشته) هم یک قسمت خیلی کوچک از برنامه را دیدم که آنجا هم تصویر من را نشان دادند و مسخره کردند. در آن صحنه تماشاگران به زن و بچه داور فحش می دادند؛ چرا نباید کاری به این چیزها داشته باشم؟ آدم دلش می سوزد. با مشکلاتی که مردم دارند بیاییم به این چیزها بپردازیم.

الان که رفتارهای نادرستی در ورزشگاه ها شده خیلی ها این حوادث را به مشکلات اقتصادی ربط می دهند. شما موافق این مساله هستید؟

محمد مایلی کهن:

طبعا مسائل اقتصادی در این رفتارها نقش دارد. مگر می شود بخوابی و بلند شوی ببینی همه چیز ۳ برابر شده؟ الان می توانی میوه بخری؟ مگر چقدر حقوق می گیرید؟ طبعا سطح تحمل می آید پایین. برای بعضی ها که همه چیز گل و بلبل است. نمی دانیم آنها از کجا خرید می کنند که مردم را درک نمی کنند. آن وقت تا دلتان بخواهد تعدد مراکز نظارتی داریم. این چه کاری است؟ خب مسوولیت نظارتی را مثلا بدهید به من و از من گزارش بخواهید اما اینطور نیست. هر کدام را یکی زیرنظر می گیرد. خب خود اینها ایجاد فساد می کند. اگر یک سازمان باشد همه آنجا را موظف به نظارت می کنند. این همه آدم های مختلف را گرفتیم و زندانی کردیم، حکم اعدام دادیم آخرش چه شد؟ متاسفانه هنوز هم دنبال بازی های جناحی خودمان هستیم. شاید جناح مقابل اقتصاددان خوبی داشته باشد، چرا استفاده نکنیم؟ چه اشکالی دارد؟ بیایید برای «رفاه» که البته خیلی مانده که به رفاه برسیم، تلاش کنیم. ۴۰ سال است نتوانستیم برای تعدادی از روستا و شهرهای کوچک آب لوله کشی تامین کنیم. آن وقت من درمورد ورزش چه صحبتی کنم؟ چه چیزی بگویم. ۸ سال است کی روش بازی مان می دهد.

ظاهرا قرارداد جدید او در آستانه تمدید است.

محمد مایلی کهن:

تاج خودش می گوید که جانباز است، آن وقت می گوید ۶ میلیارد برای کی روش چیزی نیست. آقای تاج! شما حاضری یک دلار از جیب خودت بدهی که می گویی ۶ میلیارد چیزی نیست؟ از کدام برنامه حمایت می کنید؟ چند بازی تدارکاتی داشتیم که اثر داشته باشد؟ با کدام تیم که بازیکنان اصلی اش را داشت، بازی کردیم؟ حتی برای سیرالئون هم صدهزار دلار دادیم اما بازیکنان اصلی اش نبود. البته آن پول به نام سیرالئون بود و احتمالا به کام دیگران. کی روش چند روز در ایران حضور داشت؟ چند بازی لیگ را دیده؟ مگر کاوه رضایی بد بود؟ حالا اگر از علیپور بگویم می گویند چون پرسپولیسی هستم اسمش را آوردم. در حالی که من در بحث مصالح ملی قرمز و آبی برایم فرقی ندارد. از قبل هم معلوم بود این سیاه بازی است. ۸ سال است همین بازی درحال تکرار است. کی روش کجا برود بهتر از ایران؟ توهین می کند، دعوا می کند، پولش را هم بدون دردسر می گیرد. بعد می گوییم چرا جو فوتبال اینجوری شده. تیم ملی خوب بود چون حمایت شد. صددرصد که نه، هزار درصد از طریق کی روش و رفقایش این حمایت ها انجام شد. بعد از جام جهانی یکی نگفته مثلا تیم ملی در فلان بخش عیب داشت. اصلا می گوییم تیم ملی خیلی خوب هم بوده. کی روش یک مقدار سکوت می کرد اما متاسفانه همه را به توپ بست. بعد هم دیگران را متهم کرد.

شما معتقدید عملکرد تیم ملی در جام جهانی قابل دفاع نبود؟

محمد مایلی کهن:

حکایت عجیبی است. همه آمارها بیانگر این است که ما یکی از ضعیف ترین تیم های جام جهانی بودیم. همه سایت های معتبر دنیا آمارها را منتشر کردند. ۹۹ درصد مردم می گفتند آلمان، برزیل، اسپانیا و آرژانتین و در مرحله بعد هم فرانسه، بلژیک و انگلیس. پس این چه حرفی است؟ کدام پیش بینی را می گویید؟ ببینید آقای کی روشی پور (فردوسی پور) تا دقیقه ۲۰ بازی با مراکش چه ها که نگفت؟ می گفت «راضی هستیم بازی همین الان با همین نتیجه تمام شود… چی می شد همین الان داور سوت پایان بازی را می زد. ما راضی هستیم به همین نتیجه صفر-صفر.» آخر بازی گفت «ما چه ماهیم، چه قدر خوبیم ما» اینهاست که آدم را اذیت می کند. سیاه بازی، سیاه بازی و سیاه بازی… متاسفانه در همه عرصه ها هم وجود دارد اما وانمود می شود همه چیز گل و بلبل است. الان ما در همه چیز مشکل داریم اما همه چیز برای آقای کی روش تهیه و آماده می شود.

به هر حال مردم فوتبال را خیلی دوست دارند.

محمد مایلی کهن:

فوتبال ویترین است و خیلی ها به آن می پردازند. به خاطر برد وسیع خبری که دارد. شما الان ببینید همه روزنامه ها و سایت ها به فوتبال می پردازند اما جاهای دیگر دیده نمی شود. میلیاردها دلار به خاطر فوتبال این ور و آن ور می شود. من می گویم اوضاع مملکت خوب نیست و باید همه دست به دست هم بدهیم و مشکلات را حل کنیم. مثلا اگر من این میز را نمی توانم بلند کنم و زورم نمی رسد از دیگری کمک بگیرم. نباید بگذاریم مملکت نابود شود. ما باید برای مملکت مان تلاش کنیم. الان عربستان را ببینید. صدهزار آدم فرستادیم آنجا. هر نفر هم هزار دلار هزینه کنند ببینید چقدر می شود؟ واقعا حساب کردید ببینید چقدر می شود؟! می دانید چرا عربستان می پذیرد؟ چون به فکر منافع کشورشان هستند. چند وقت دیگر همه می روند عراق و میلیاردها دلار هم آنجا خرج می شود. مگر ما در عراق هزینه نکردیم؟ از قدیم گفتند چراغی که به خانه رواست به کوچه حرام است. من چندی پیش سیدحسن خمینی را دیدم و گفتم اگر امام الان زنده بود، اجازه می داد چنین چیزی برای شان بسازید؟ می دانید چقدر پول هزینه می کنید؟ آن وقت هموطن ما گرسنه سرش را زمین می گذارد. برخی از مسوولان هم شکم شان روز به روز گنده تر می شود و از در تو نمی آیند. اینها را می گوییم به آنها برمی خورد.

به هر حال امیدواریم مشکلات زودتر حل شود و شرایط مردم بهتر.

محمد مایلی کهن:

کشوری داریم که مثل بهشت است. خوزستان آب ندارد. خوزستانی ها روی ثروت دنیا خوابیدند اما ۴۰ سال می گذرد و آب ندارند. من شرایط مردم را درک می کنم. شمال درست است که سرسبز است که آن را هم خدا داده و داریم از بین می بریم اما سال هاست که فاضلاب شهرها می ریزد توی دریا. این یعنی فاجعه محیط زیست. چطور جوابگوی آیندگان و فرزندانمان باشیم؟ ما هنوز ۲ هزار مدرسه کپرنشین داریم. چرا؟! اینها درد است اما کسی رسیدگی نمی کند.