بالا
ورود به حساب کاربری
ثبت نام کنید
ارسال این مطلب برای دوستان

یادداشتی برای روزگار فاجعه بار سرزمین فوتبال در جام جهانی ..‌.

غمنامه ای برای وضعیت سرزمین فوتبال

نویسنده : ParsFootball Multimedia News
تعداد نظرات کاربران : ۰ نظر
تاریخ انتشار : یکشنبه 3 تیر 1397 | 18:13
فیلم ؛ پیش نمایش دیدار تیم های انگلیس و پاناما در روز یازدهم جام جهانی

در بیست و یکمین دوره جام جهانی هستیم .در بیست دوره گذشته نه بار این جام به آمریکای جنوبی رسیده است اما آخرین باری که یک تیم از آمریکای جنوبی به این افتخار رسیده است مربوط به ۱۶ سال پیش و جام جهانی ۲۰۰۲ آسیائی ها است که در آن تورنمنت برزیلی ها قهرمان شدند. در طی دوره های بعدی جامهای جهانی در سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ تنها یک بار آرژانتین از آمریکای جنوبی به فینال رسیده بود.

خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام :

قبل از شروع جام جهانی به نظر می رسید که روزگارغم فوتبال آمریکای جنوبی سر انجام در روسیه به آخر برسد، مخصوصا که ستاره های بی شماری از لیگهای اروپائی را در ترکیب تیمهای برزیل و اروگوئه و آرژانتین و کلمبیا می دیدیم .
بازیها شروع شد و تا این نقطه جام شرایط تیمهای آمریکای جنوبی همچنان دردناک است . اروگوئه بهترین تیم آمریکای جنوبی بوده است و تا به امروز دو پیروزی خفیف در مقابل نمایندگان آسیا و آفریقائی داشته است که البته هم تیمی های سوارز از لحاظ کیفیت بدترین نمایش را در جام جهانی در کنار تیمهائی چون پاناما و پرو … نشان داده اند .
پرو و کلمبیا و آرژانتین نیز نتایج نا امید کننده ای داشته اند. آرژانتینی ها با مسی و ستارگانش به جایی رسیده اند که تماشاچیانشان در بازی ایسلند و نیجریه با آوردن پلاکاردی از نماینده آفریقا می خواهند که بخاطر مسی طوری بازی کنند که امیدی برای آبی و سپید ها باقی بماند.
در بازی دیگر بین برزیل و کاستاریکا وقتی که بازی با برتری در دقایق آخر برزیلی ها به اتمام می رسد نیمار شروع به اشک ریختن می کند و ناخود آگاه یاد آور شادی پله جوان در فینال ۱۹۵۸ می شود که برای اولین بار برزیل فاتح جام می شود اما حالا نیمار از بردن در بازی دوم مقدماتی این گونه واکنشی دارد!

براستی چه بر سر فوتبال آمریکای جنوبی آمده که نبردهای سختی که در جامهای جهانی دوره های قبل از قرن ۲۱ با اروپائی ها داشتند را حالا ندارند و حضور ستارگان بی شمارشان که در فوتبال اروپا هنرنمائی می کنند این گونه بی اثر است؟
شاید در کنار بی انگیزگی و بی روحیه بودن و ناهماهنگی و خستگی ستارگان نامی آمریکای جنوبی نگاهی هم باید به کادر فنی تیمها هم داشت.اسکار تابارز با شرایط جسمانی که دارد بی گمان نمی تواند چون سالهای دور موفق باشد . سمپائولی نشان داده است که عیار مربیگری موفق او در شیلی به کار آرژانتین نمی خورد.تیته هم با قهرمانی در جام باشگاه های جهان جانشین دونگا شد اما با وجود بازیهای قبل از جام جهانی برزیل ناموفقی را رهبری کرده است و به نظر کمبود تجربه بین المللی دارد .
حال پرسش این است :
آیا ‍ روزگار فاجعه بار سرزمین فوتبال ” آمریکای جنوبی ” ادامه دارد؟

تورج عاطف-خبرگزاری پارس فوتبال

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.