یادداشتی در ستایش آرسن ونگر به مناسبت خدافظی او از آرسنال

فوتبال چون روزگار است. به قول محمود دولت آبادی: “روزگار همیشه بر یک قرار نمی ماند؛ روز و شب دارد؛ روشنی دارد؛ تاریکی دارد؛ کم دارد؛ بیش دارد؛ دیگر چیزی از زمستان باقی نمانده است؛ تمام می شود بهار می آید…آرسن ونگر.
روزگار فوتبال هم چنین است بهاری ها روزگار را می گذرانند و زمستان می شوند.
آرسن ونگر با افتخاراتش در آرسنال خداحافظی کرد. پیرمرد ۶۹ ساله در کنار زمین واندا مترو پولیتانو مادرید ایستاده بود در حالیه رقیبش یعنی سیموئنه به سکوها تبعید شده و در همانجا هزاران نفر حتی شخصیت های ورزشی چون نادال برای اتلتیکو فریاد می زدند تا بار دیگر اقتدار لا لیگا را در عرصه اروپا نشان دهند.

رئال مادرید و بارسلونا در چمپیونز لیگ و لالیگا را مطرح می شوند و اتلتیکو و سویا پرچمداران افتخار برای اسپانیا در یوفا کاپ هستند اما در این میان جهان فوتبال چون فینال سال گذشته و یا شاید یک چهارم نهایی چمپیونز لیگ امسال وقتی بوفون بزرگ بدون این جام خداحافظی کرد بار دیگر متاثر شد که چرا بزرگی دیگر چون مرد خوش قامت آرسنالی ها این گونه حقیرانه خداحافظی می کند.

مردی که در طی ۲۲ سال مربیگری در آرسنال باعث حضور ۲۰۰ بازیکن در دوران حرفه ای گری شد و سالها بعلت این که تحصیلاتش در رشته اقتصاد بود با ریخت و پاش ها رایج فوتبال مخالفت کرده و با سه اصل مهم مدیریت یعنی برنامه ریزی و سرمایه گذاری و مدریت و بهره وری به چهره شاخصی در تاریخ فوتبال تبدیل شد این گونه فقیرانه از آرسنال خداحافظی کرد.

او که در مهد سیاست فرانسه یعنی استراسبورگ به دنیا و رشد کرده بود خیلی زود فوتبال را در عرصه بازی رها و از ذهن خلاق و حسابگرش در عرصه مربیگری استفاده کرد. ونگر با موناکو دوران درخشانی را آغاز کرد و در اقدامی عجیب پیشنهاد بایرن مونیخ را رد کرد و به ناگویا گرامپوس ژاپن پیوست اما پس از قهرمانی در جام امپراتوری و سوپر جام ژاپن در یک انتقال عجیب و بحث بر انگیز به آرسنال آمد و ۲۲ سال سر مربی یکی از محبوب ترین تیمهای دنیا شد.او سه بار لیگ برتر و هفت بار جام حذفی و جام خیریه را برد و بسیاری معتقد بودند که او باید پس از فتح جام حذفی و جام خیریه در ۲۰۱۷ آرسنال را ترک می کرد اما گوئی حسابگری ها و اندیشه ای که میلیون ها در آمد برای تفنگداران به ارمغان آورده بود در اوایل دوران کاری اش در آرسنال کاررائی نداشت.

ونگر شاگردان بی شماری را به عرصه فوتبال معرفی کرده و در برابر آتلتیکو ۵ بازیکن از آکادمی تیم بازی می کردند. ونگر هم چون فرگوسن رفت تا دوران جدیدی از فوتبال بدون این دو بزرگ آغازشود.

تورج عاطف-خبرگزاری پارس فوتبال