زورآزمایی جدید کی‌روش کابوس های تیم ملی را تیره تر می کند

زورآزمایی جدید کی‌روش کابوس های تیم ملی را تیره تر می کند

هنوز خط و نشان های مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال برای برانکو بخوبی شنیده نشده بود که باز هم شاهد بیانه ای از سوی کارلوس کیروش بودیم. بیانه ای از نوع بیانه هائی که روزگاری قلعه نویی و مایلی کهن به همدیگر می دادند و همدیگر را با الفاظ عجیبی مورد خطاب قرار می دادند.
به بیانه کی روش که می نگریم دو احتمال را برای آن متصوریم که احتمال اول این است که کی روش کنترل روحی خود را از دست داده و احتمال بسیار ضعیف تر این است که کی روش با زیرکی خاصی می خواهد رقیب اصلی خود یعنی برانکو را از میدان به در کند، رقیبی که به گفته اطرافیان کی روش از سوی یک شخص خاص و … تحریک شده است اما حتی اگر احتمال دوم را هم در نظر بگیریم باز هم باید بگوئیم که کی روش بدترین روش برای بیان احساسات و بیرون بردن رقیبش از میدان را برگزیده است.
کی روش بخوبی نشان می دهد که هیچ فرمانبری از فدراسیون فوتبال و خصوصا مهدی تاج ندارد که چنین بیانه ای می دهد. آخر در کجای دنیا سر مربی تیم ملی از طریق فیس بوک با سر مربی باشگاهی مکاتبه می کند؟ در فدراسیون فوتبال چه می گذرد ؟ فدراسیونی که دستور اکید به برانکو می دهد که فقط از طریق مدیریت باشگاه حق اظهار نظر دارد نمی تواند به کی روش بگوید حق ندارد بیانه فیس بوکی آن هم با لحن تهدید آمیز بفرستد ؟
سالها است که گفتیم فدراسیون فوتبال باید از مردان صاحب دانش در قالب کمیته فنی بهره بگیرد اما گوش شنوائی وجود نداشت. مهدی تاج در روزگاری که در روزنامه جهان فوتبال وارد فوتبال شد از تیمی متشکل از روزنامه نگاران خبره بهره می گرفت اما در فدراسیون فوتبال کسی نیست که به کی روش بگوید کار سرمربی تیم ملی بیانیه فرستادن آن هم با این لحن نیست؟ اگر در فدراسیون فوتبال چهار پیش کسوت بزرگ چون مهاجرانی و جلال طالبی و علی پروین و منصور پور حیدری و حسین کلانی و…. بهره یم برد آیا کی روش این گونه بی محابا دست به اعمالی احساسی می زد؟
کی روش روزی می گوید برایش تیم ملی اهمیت چندانی ندارد و با خیال راحت با لغو اردو به پرتغال می رود و این گفته همه را بیمناک می کند که برای اثبات ناکار آمدی باشگاه ها در برابر قطر انگیزه ای برای برد دارد یا خیر ؟ روز دیگر برانکو را متهم می کند که به تیم ملی توهین کرده است و نمی گوید برنامه اردوی ارمنستان بر اساس کدامین برنامه ریزی منطقی بوده است؟ تاج هم یک نوع کاپیتالیسون فوتبالی برای تیم ملی ساخته است و به بازیکنان خارج کشور حتی آنهائی که در لیگ ستارگان قطر هستند اجازه حضور در باشگاهایشان را می دهد اما در ایران این اجازه را نمی دهد زیرا معتقد است که باشگاه های ایرانی در آسیا بد نتیجه گرفته اند اما نمی گوید آیا باشگاه های آلمان در اروپا خوب نتیجه گرفته اند که یواخیم لو بازیکنانش را به اردو طولانی مدت نمی برد و یا این که اگر رئال مادرید و آتلتیکو مادرید و سویا در فینال رقابتهای اروپائی رفته اند پس چرا در برابر کرواسی شکست خوردند؟
کی روش می تواند برنامه تمرینات باشگاه های ایران را نظاره گر باشد و بعد بخواهد لیگ ایران را تعطیل کند. می پرسیم کی روش چند بار با برانکو و قلعه نویی و … جلسه داشته است که حالا این گونه عصبانی است و باز هم می گوئیم اگر حق هم با کی روش باشد این روش برخورد نیست که این برخوردها فقط کابوس های تیم ملی را تیره تر می کند.
کی روش با تئوری توطئه زندگی می کند. او از بسیاری از اتفاق های فوتبال ایران در هراس است. از سایه خودش هم می ترسد به همین دلیل مربیان بی خطر را در کنار خودش نگاه داشته است اما در این بین نقش تاج و افشین پیروانی چیست ؟ در این همه درگیری برانکو و کی روش مدیر تیم ملی کجا حضور دارد؟ چرا تاج آنقدر ضعیف عمل کرده که کار به اینجا بکشد؟ تاج می گوید فیفا دی را قبول ندارد چون قطر و ازبکستان به اردو های طولانی رفته اند اما نمی گوید برنامه های فوتبال قطر و ازبکستان می تواند برای فوتبال ما مفید باشد؟ براستی کابوس های تیم ملی چه زمانی به پایان می رسد؟