تاکتیک جالب ژاوی هرناندز برای فریب دادن تیم های حریف!

ژاوی هرناندز اسطوره بارسلونا گفت زمانی که انتخاب اشتباهی انجام می دهد، حس می کند قلبش از سینه اش بیرون می آید.

در ادامه مصاحبه مفصل ژاوی با So Foot وی در مورد سبک بارسلونا و خصوصیات فردی خودش و هم تیمی های سابقش در بارسلونا صحبت کرد. بخش اول مصاحبه را اینجا بخوانید.

بعضی از مربیان هم وقت زیادی برای بازیکنانشان می گذارند اما برای طراحی دفاع.

بله. چه در دفاع و چه در حمله، همه به دنبال یار آزاد می گردند اما نه به دلایل یکسان. گواردیولا به دنبال راه حلی است که بازیکنانش حمله کنند، سایرین می خواهند مانع گلزنی حریف شوند. مثلا سیمئونه در این زمینه خیلی خوب کار می کند.

شما ” ژاوی هرناندز ” به عنوان رهبر فوتبال تهاجمی شناخته می شوید. از نظر شما، فوتبال دفاعی هم می تواند مانند فوتبال تهاجمی مورد ستایش قرار بگیرد؟

دفاع خوب دقیقا مانند حمله خوب، یک هنر است. این درست است و به آن احترام می گذارم. ناراحتی من وقتی است که دفاع بر حمله چیره شود. اگر قدرت بدنی به تکنیک و استعداد غلبه کند، همه از دیدن فوتبال کسل می شوند.

اما آیا شما ” ژاوی هرناندز ” اطلاع دارید که بعضی از مردم با دیدن بازی بارسلونا کسل می شوند؟

باورنکردنی است! کدام تیم کسل کننده است؟ بارسا یا تیم های مقابل بارسا؟ گاهی می شنوم که می گویند بارسا خطرناک نیست اما چگونه می توانید خطر درست کنید وقتی ۱۱ بازیکن آنها مقابل گلشان هستند. غیرممکن است. تیمی که عقب کشیده نمی خواهد فوتبال بازی کند و آن را رد می کند. آیا زمانی که یک تیم وقت کشی می کند، برای شما کسل کننده نیست؟ گاهی مقابل بعضی از تیم های دفاعی به خودم می گفتم حالا چگونه فضا پیدا کنم؟ غیرممکن بود. البته همیشه کمی فضا وجود دارد. باید توپ را از جهتی به جهت دیگر جا به جا کنید و این کار را تکرار کنید و بعد فضا درست می شود. من تمام عمرم را صرف پیدا کردن این فضاها کردم. مرتب باید سرم را می چرخاندم تا همه را ببینیم. حتی به من می گفتند “دختر جن گیر”. البته من سرم مانند او ۳۶۰ درجه نمی چرخید اما در بعضی از بازی ها ۵۰۰ بار سرم را می چرخاندم.

بر اساس تحقیق محققان نروژی، شما ” ژاوی هرناندز ” در هر ثانیه ۰.۸ اطلاعات تولید می کنید.

مغز من مثل یک پردازنده عمل می کند. داده ها را ذخیره می کند. چرخاندن سرم به این کار کمک می کند. یکی از هم تیمی هایم مهار شده، پس سرم را بر می گردانم و دنبال راه حل جدید هستم. حریف پشت سرم با خودش می گوید او دارد برمی گردد و نمی تواند مرا ببیند. پس می توانم توپش را بگیرم اما من او را قبلا دیده ام. گاهی می چرخم و دوباره همان هم تیمی که مهار شده بود، آزاد می شود و می توانم او را صاحب توپ کنم. من در ثانیه ها فضا و موقعیت ها را می بینم. مسی این روزها چکار می کند؟ چرا او غیرقابل مقایسه است؟ زیرا او همه چیز دارد. او پاس شانسی نمی فرستد. توپ را احمقانه از دست نمی دهد. مسی بازیکنان حریف را به خود جذب می کند و در یک ثانیه هم تیمی اش را که یارگیری نشده، پیدا می کند و او را صاحب توپ می کند و من می گویم. خدا من! او چهار بازیکن را دریبل می زند و فضا را برای هم تیمی اش آماده می کند. او واقعا قدرتمند است.

ژاوی هرناندز در خصوص حضور لیونل مسی در بارسلونا گفت:

همچنین همه برای بارسا بازی نمی کنند. بارسا فوتبال را متفاوت با سایرین بازی می کند زیرا ما یادگرفته ایم که فکر کنیم. وقتی بازیکنان سایر تیم ها را می بینید، مشخص است که آنها متفاوت فکر می کنند. همچنین بازیکنانی که به بارسلونا می پیوندند، متفاوت هستند و باید روی فکر آنها کار شود. یادم می آید زمانی که آبیدال به بارسا آمد خیلی افتضاح بود.

فاجعه بود؟

نه، نه به آن حد اما در سطح بارسلونا نبود. بعد شروع کرد و به همه چیز فکر کرد. سوال می پرسید. توانایی بالایی او برای وفق پیدا کردن با شرایط جدید باعث شد به سرعت پیشرفت کند و یکی از بهترین مدافعان جهان شود. از نظر من اینگونه بود. آبیدال نشان داد با فکر و تحمل می توانید کارهای بزرگی انجام دهید.

اگر انقدر ساده است، چرا خلاقیت بیشتری در فوتبال به خرج نمی دهیم؟

زیرا فکر می کنیم غیرممکن است. اگر مربی شوم، که امیدوارم این اتفاق بیفتد، دوست دارم تیمم مالک توپ باشد کی در زمین آرامش دارم؟ زمانی که تیمم صاحب توپ است. به عنوان مربی هم همینطور است. کرایوف چه گفت؟ فقط یک توپ در زمین وجود دارد. و حق با او بود. اگر توپ را داشته باشیم، نیازی نیست دفاع کنیم. سایرین برای دنبال آن بدوند. اگر توپ را گرفتند، ما باید زود آن را پس بگیریم. دوست دارم ۹۹ درصد مالکیت داشته باشیم. حتی ۱۰۰ درصد. در فوتبال دو نوع مربی وجود دارند. آنهایی که از داشتن توپ می ترسند زیرا نمی دانند با آن چکار کنند و آنهایی که از نداشتن توپ می ترسند. زیرا نمی دانند بدون توپ چکار کنند. این دو سبک متفاوت است و نیازمند هوش بالایی است اما لطفا به من توپ بدهید.

نداشتن توپ انقدر سخت است؟

بدون توپ ترس آن را دارم که بازی لذت نبرم. باید با اینیستا بازی کنید تا بفهمید لذت فوتبال چیست. باید با مسی پاس رد و بدل کنید تا لذت را بفهمید. تق، تق، تق، تق، و بعد بوسکتس هم آنجا حاضر است. ۶ یا ۷ توپ تک ضرب به هم می دادیم و گاهی حتی حمله نمی کردیم، بلکه لذت می بردیم.

مسی و اینیستا در دو متری هم، توپ را چند بار به هم پاس می دهند. این که سودی ندارد. فقط برای لذت است؟

برای آنکه توجه حریف را جلب کنند. به هم تیمی هایم می گفتم حتی اگر جلو هستیم تند توپ را پاس بدهید.

یعنی شما ” ژاوی هرناندز ” به نوعی می خواستید حریف را تحقیر کنید.

نه، اصلا. اگر این پاس های کوتاه را می دهید یعنی فضا دارید و اگر فضا دارید، یعنی حریف در عقب زمین منتظر ماست. با این کار باعث می شویم آنها جلوتر بیایند و فضا در خط دفاع آنها باز شود.

پس این یک چیز مکانیکی است.

تکرار یک چیز تنها زمانی خوب است که بدانید چکاری انجام می دهید. من ( ژاوی هرناندز ) تمام عمرم صرف این شد که توپ را از عقب زمین بگیرم و حریف را زیر نظر داشته باشم. بعد مغزم می گوید، اینجا سه بازیکن و اینجا دو بازیکن هستند. باید توپ را به سمت دیگر بفرستم. بعضی مواقع از تلویزیون فوتبال می بینم و می گویم آنها بد حمله می کنند. اصرار دارند که از سمتی که حریفان زیاد هستند، پیشروی کنند. چرا؟ وقتی حریف زیاد باشد، نمی توانید خوب حمله کنید. زمانی که با مسی و آلوز بازی می کردم، معمولا سه در مقابل یک حمله می کردیم. یا سه در مقابل دو یا سه در مقابل سه. اما فوقش همین بود. همین که محاصره شدید، باید توپ را به جهت دیگر بفرستید.

وقتی فوتبال را از تلویزیون تماشا می کنید، مانند زمین می توانید تجزیه تحلیل کنید؟

من فوتبال را عمیق تماشا می کنم. وقتی یک دوست در طول بازی حرف بزند به او می گویم هیس! دارم تلاش می کنم بازی را بفهمم. دیدن فوتبال مثل دیدن فیلم است. اگر حواسم را پرت کنید، نمی توانم دیالوگ بین بازیکنان را بفهمم. وقتی بازی متوقف شده، با من حرف بزنید. مثل همسرم نباشید:”ژاوی، من این را نمی دانم”. فکر کردن همه چیز من در فوتبال است. من مثل مسی نیستم. او چهار بازیکن را دریبل می زند. من نمی توانم.

شاید به شما یاد نداده اند که چگونه این کار را انجام دهید.

وقتی زیاد سریع و تکنیکی نباشید، مانند من، نمی توانید یاد بگیرید. تخصص من چیز دیگری است. توپ را به من بدهید، آن را از دست نمی دهم.

می گویند در بازی تتریس (خانه سازی) استاد هستید.

شوخی می کنید؟ من یک قهرمان بودم. در این بازی باید شکل های بعدی را حدس بزنید، با سرعتی که آنها به پایین می آیند، برای جای آنها تصمیم بگیرید. زمان درستی را انتخاب کنید تا قطعات را در جای مناسب بگذارید. فوتبال هم همین است. تمام کسانی که تتریس بازی کرده اند، می دانند من چه می گویم.

در فوتبال هم مثل همین بازی، آجرها را می بینید؟

متفاوت است. من فاصله و خطوط پاس ها را محاسبه می کنم تا مطمئن شوم پاسم به مقصد می رسد. بازیکن هم تیمی ام نباید به سمت من بیاید. زمانی که فضا وجود داشته باشد، من خوشحال ترین آدم دنیا هستم. وقتی بازیکنان جا به جایی زیاد داشته باشند، گزینه های پاس بیشتر می شود. پس از جمع آوری اطلاعات، مغزم فرمان می دهد: “اکنون زمان ارسال است”.

چگونه می توانید به بازیکنانتان بگویید که با سبک کار شما کار کنند؟

من ایده هایم را در فوتبال به آنها یاد می دهم. من از یک مدافع فقط دفاع نمی خواهم. نه، باید فوتبال بازی کند. باید به جلو حرکت کند. از ماسکرانو بپرسید که چگونه در بارسلونا یاد گرفت. باید وفق پیدا می کرد. او باهوش بود، مثل آبیدال و اومتیتی. اومتیتی بهترین مدافع جهان است. نیست؟ چرا؟ زیرا وقتش را تنها صرف دفاع کردن نمی کند. در لیون فقط توپ را می گرفت و به هافبک پاس می داد و راضی بود اما در بارسلونا باید با هافبک همکاری کند.

ژاوی هرناندز در خصوص عثمان دمبله گفت:

او به کمی زمان نیاز دارد. بارسلونا مثل امتحان نهایی است. دمبله در حال گذراندن دوره لیسانس است زیرا همه نمی توانند در بارسا بازی کنند. چرا؟ زیرا اینجا باید سه برابر سایر باشگاه ها همه چیز را بدانید. دمبله استعداد زیادی دارد اما در بارسا نیازی نیست مانند دورتموند یا رن بازی کند. اینجا فضای بیشتری به دست می آورد.

ژاوی هرناندز در این که عثمان دمبله چه کاری در بارسلونا باید انجام دهد گفت: 

باید زودتر یاد بگیرد. باید دید او ذهنیت لازم را دارد یا خیر. باید به خودش بگوید “من بازیکن بارسا هستم. باید به لحاظ ذهنی خیلی قوی باشید. بعضی از بازیکنان بودند که نتوانستند اینجا کار کنند زیرا نمی توانند از عهده فشار اینجا برآیند. آنها در تمرینات عالی هستند اما در زمین پایشان می لرزد و به خودتان می گویید خدایا چه بلایی سرش آمده؟

این همان ترسی است که خورخه والدانو از آن گفت؟

همان است. قدرت ذهنی باعث قدرت شما در زمین می شود. وقتی شرایط سخت است، مارسلو، راموس و مودریچ پنهان نمی شوند. برعکس، در آن لحظات است که آنها حاضر می شوند. لوکاس وازکز مقابل پاری سن ژرمن چکار کرد؟ او با میل به پیروزی وارد زمین شد. پیش خودتان می گویید او دارد چکار می کند اما جریان این است که او قدرت ذهنی دارد.

گودین یک بار گفته بود به عنوان مدافع مسئولیتش انقدر سنگین است که نمی تواند از بازی لذت ببرد. شما او را درک می کنید؟

وقتی حس مسئولیت داشته باشید، بیشتر زجر می کشید. من این را تجربه کرده ام. باید کاری کنید مردم به شما احترام بگذارند و همه چیز درست پیش برود. پس قطعا با جوک گفتن وارد زمین نمی شوید. البته قطعا لذت هم می برد. غیرممکن است لذت نبرد. گودین یک مدافع خارق العاده است. پست های ما متفاوت بود و نمی توانیم یکدیگر را کامل درک کنیم. زمانی که توپ را بیرون می زند، اگر دقیقه ۹۳ باشد، چرا که نه؟ اما اگر دقیقه ۶۰ باشد، فایده اش چیست؟ هنوز باید راه حل پیدا کنید. زمانی که مالکیت را از دست می دهید، فشار را روی خودتان بیشتر می کنید. باید به دنبال فضا باشید. به دروازه بان پاس بدهید، دریبل بزنید یا حتی توپ را محکم به بازیکن مقابلتان بکوبید. هر کاری لازم است انجام دهید اما توپ را بیرون نزنید. حس مسئولیت من مانع می شود که چنین کاری انجام دهم.

وقتی در پاس دادن انتخاب اشتباهی می کنید، چه حسی دارید؟

حس می کنم قلبم از سینه ام بیرون می زند.