گذر از کرواسی به قیمت اشک مودریچ!

شاید کمتر کسی تصور می کرد که دو تیم پرتغال و کرواسی در مرحله حذفی یورو ۲۰۱۶ به مصاف هم بروند اما ماجرا اینگونه رقم خورد و یاران رونالدو در مقابل تیم تاکتیکی کرواسی قرار گرفتند.

شرایط در این بازی سخت تر از حد انتظار بود، پرتغال تیمی بود که با ۳ تساوی آمده بود، تیم بدشانس که بیشترین آمار خلق موقعیت را در سه بازی اول در میان همه تیم ها داشت و مالکیت توپ بالا هم از ویژگی های شاخصش بود و اما کرواسی تیمی با دو برد و یک تساوی، تیمی که در مقابل اسپانیای مدعی به برتری رسیده بود!

شاید جذابیت این پیکار آن جا به چشم می آید که کروات ها با خط میانی قدرتمند خود که ستارگانی همچون مودریچ و راکیتیچ را در اختیار داشتند و نقطه قوتشان بود باید در مقابل بهترین بازیکن جهان ، البته به عقیده بنده،  و یارانی نه چندان در حد و اندازه خود او قرار می گرفتند.

شروع بازی با برتری آماری کروات ها در مالکیت بود، آن ها در مقابل یکی از بهترین تیم های مالک توپ در این رقابت ها توانستند نیمه اول را با مالکیتی دوبرابر به پایان برسانند.دلیلش هم بازیسازی های بی نقص مودریچ و مانور های راکیتیچ بود که بارها روی او خطا کردند. نیمه اول بدون هیچ موقعیت خطرناکی به پایان رسید و برنده نیمه در آمار، هم تیمی های کاپیتان سرنا بودند.

نیمه دوم به همان روال نیمه اول شروع شد تا زمانی که در اوایل این نیمه پرتغال تعویضی رو انجام داد، حضور رناته سانچز به جای آندره گومز.

گومز که یک هافبک حجومیست در نیمه اول اصلا نتوانست توپی برای مهاجمان تیمش بسازد و فاقد خصوصیت های جنگندگی بود بیرون رفت. رناته بازیکنی با شرلیطی متفاوت بود، هافبک میانی جوان و تازه نفس که به کمک دو هافبک دفاعی تیمش توانست توازن قدرت را در میانه میدان برقرار کند. پرتغال این را دانسته بود که اگر نتواند در میانه میدان رقابت کند شانسی برای گل زدن و گل نخوردن ندارد پس با آوردن سانچز شانس گل نخوردن خود را افزایش داد و بازی روندی برابر پیدا کرد و با نتیجه تساوی بدون گل به وقت های اضافی رفت.

روند نیمه دوم در وقت های اضافی ادامه داشت تا جایی که مربی کروات ها راکیتیچ خلاق را از بازی بیرون کشید. در وقت های اضافه هر دوتیم تا حدودی برابر بودند، پرتغال بهتر از نیمه اول و کروات ها با مالکیت کمتر اما حضوری پر رنگ تر در حمله!

بازی در وقت اضافه دوم شور خاصی گرفت، این شور خاص با یکی دو حمله کروات ها صورت گرفت تا جایی که ضربه سر پرسیچ به تیرک خورد و بعد از آن رونالدو با راه انداختن رناته سانچز ضد حمله را آغاز کرد!

ستاره پرتغالی که در این بازی به دلیل عدم طراحی موقعیت برایش حضور پر رنگی نداشت با دادن پاس به سانچز در دقیقه ۱۱۷ فراری شگفت انگیز داشت. رناته با رساندن توپ به نانی و نیز ارسال بیرون پای نانی برای رونالدو که زمینی صورت گرفت با ضربه رونالدو به سمت دروازه صورت گرفت،  توپی که دروازبان دفع ناقصی داشت و لقمه ای آماده شد برای کوارشما، بازیکنی که در اواخر نیمه دوم به بازی آمد و با ضربه سر دروازه را باز کرد.

چهره های ویژه

دو چهره ویژه این بازی برای من رناته سانچز و ویدا، دفاع میانی کروات ها، بود.

سانچز با حضورش در زمین مالکیت و توازن قدرت را برای تیمش به همراه آورد.بازیکن جدید بایرنی ها با پایه ریزی گل تیمش در آن ضد حمله نقش موثری در پیروزی تیمش داشت.

ویدا، دفاعی که برای من یادآور فیلیپ مکسز بود اما در بازیش حتی از عملکرد مکسز هم بهتر بود و شاید به جرات بتوانم بگویم که او راموس بازی دیشب بود؛ جنگنده ای کم نقص، پرتلاش و فعال در حملات تیم! شاید اگر آن ضربه ی آخرش گل میشد او امروز نامش تیتر همه اخبار ودر لیست خرید تابستانه پرز بود!

بهترین تفکر

سانتوس، سرمربی پرتغال،  با آوردن سانچز و تغییر سیستم میانی خودش و نیز آوردن کوراشمایی که زننده گل بود قطعا برنده تفکر این بازی بود.

کاپیتان رونالدو

شاید رونالدو نقش پر رنگی در بازی نداشت اما همان یک موقعیت که در بازی برایش بوجود آمد ۹۰ درصد گل پرتغال را تضمین کرد گلی که کوارشما زد. ماندن ستاره پرتغال در مسابقات شاید راه توپ طلای امسال را برای او هموار تر کند.مطمنن او در مقابل لهستان بهتر خواهد بود.

نویسنده : سجاد توسلی