اینتر میلان ایتالیا، بین المللی ترین تیم فوتبال جهان، 110 ساله شد

در ۹ مارس ۱۹۰۸ عده ای غیر ایتالیایی تصمیم گرفتند در برابر قوانین سختگیرانه باشگاه آ.ث میلان برای جذب بازیکنان غیر بومی بایستند.
از آن شب تاریخ یکصدو ده ساله باشگاه اینتر میلان آغاز شد.

مارس ۱۹۰۸ در فوتبال ایتالیا یک روز خاص است.
روزی که جمعی از روشنفکران و هنرمندان غیر ایتالیایی در در رستوران L’Orologio ، گرد هم آمدند تا ایده ای را در قالب یک باشگاه به دنیا ارائه دهند.
از همان ابتدا نام اینتر ناسیوناله را برای او انتخاب کردند تا نشان دهند هدفشان برابری فارغ از نژاد و ملیت است.
موضوعی که بنیان اینتر را تشکیل داد، جایی که تنها استعداد مطرح بود و رنگ پوست و جغرافیای تولد کوچک ترین اهمیتی نداشت.

سند روز تأسیس باشگاه

اینتر میلان افتخارات و اساطیر بزرگی را به خود دیده است.
بزرگانی چون فاکتی، برگومی، جوزپه مه آتزا، پالیوکا، تولدو، روبرتو باجیو، رونالدو، ایوان زامورانو، یورگن کلینزمن، روبرتو کارلوس، لوتار ماتئوس، فابیو کاناوارو ،دنیس برگکمپ و اسطوره وفادارشان خاویر زانتی، همه این نام ها تنها بخش کوچکی از بزرگانی هستند که قدم به چمن استادیوم خانگی این تیم گذاشته اند.
اما در این سالها اینتر میلان همواره به سنت های مهم خود پایدار بوده است. نراتزوری ها در تاریخ حالا ۱۱۰ ساله خود رکورد دار جذب بازیکن از ملیت های مختلف هستند و از این حیث در میان تیم های پر افتخار یک رکورد بی نظیر دارد.
۴۸ ملیت مختلف پیراهن این تیم را در طول تاریخ به تن کرده اند تا به همگان ثابت کنند این باشگاه همیشه به سنت ها و آرمانهایش وفادار است.
از ابتدای قرن بیستم تا اوج ایتالیای فاشیستی، فرهنگ بین نژادی اینتر بی تغییر باقی ماند و کلیشه های کهنه و بی ارزشی مانند ملیت و نژاد و اصالت خانوادگی کنار گذاشته شد.
این اتفاقات در دورانی رخ داد که نژاد پرستی نازی ها و ایتالیایی ها دست کم ۶۰ میلیون نفر را به کشتن داد!
شاید می توان گفت این باشگاه همواره برای خارجی ها فرش قرمز پهن می کند.
پس از عصر طلایی موراتی مالکیت اینتر حالا در دستان گروهی چینی قرار دارد، مالکیتی که به نوعی زاده فرهنگ بین المللی نراتزوری است.
آن هم با مدیریت کاپیتان آرژانتینی سابق آنها خاویر زانتی. زانتی که گویا از بومی های این کشور هم ایتالیایی تر است.
افعی ها در فوتبال ایتالیا خاص هستند زیرا هیچگاه از سطح اول فوتبال این کشور فاصله نگرفتند.
جای آنها بالای بالاست حتی در روزهایی که با مشکلات مالی سخت ناشی از بحران اقتصادی ایتالیا دست و پنجه نرم می کردند نامشان اخم های هر حریفی را در هم می کرد.
اینتر در حالی امروز شمع ۱۱۰ ساله تولدش را فوت می کند که با گذشت ۸ سال هنوز آخرین قهرمان کشور چکمه ای در فوتبال اروپا محسوب می شود.
قهرمانی که با ژوزه مورینیو به دست آمد. مرد پرتغالی اما تنها به لیگ قهرمانان اروپا اکتفا نکرد.
او برای ثبت امضای خود در کتاب قطور افتخارات این باشگاه رکوردی جاودانه در فوتبال ایتالیا به ثبت رساند. فتح سه گانه که تنها یکبار برای تیم های این کشور به دست آمده و تیفوسی های نراتزوری این روزها به اتکا به آن فخر می فروشند.