مشکل اساسی پرسپولیس ؛ برانکو باید فکری به حال این موضوع کند !
برانکو به دنبال راهکار برای حل مشکل فرصت سوزی زیاد بازیکنان پرسپولیس
تیم فوتبال پرسپولیس همچان در زمینه ایجاد موقعیت گل عالی و به ثمر رساندن آن ضعیف عمل می کند.
پروسه بازسازی پرسپولیس آغاز به کار کرد، بازی هشتاد و ششم شهرآورد تهران، نتیجه مطلوب خود را برجای گذارد! برانکو که سنگینی انتقادات را غیر قابل تحمل میدید، دست به کار شد! تا رسیدن به روند مطلوب و تا کسب حالت تیمی دلخواه، البته که راه درازی را باید پیمود، مهم این است که پرسپولیس میخواهد از چنبره اشکالات و از هزار توی اشتباهات مکرر خود خارج شود و چون میخواهد، پس میتواند!
۱- نشانههای این توانستن که اتکایی محکم دارد به خودآگاهی و دانستن ارادهورزانه، در بازی عصر روز دوشنبه ۱۴ اسفند بروز کرد! اول در آشتی زودهنگام و خوبموقع هواداران که با هجوم ۴۰ هزار نفره خود، به آزادی، رنگ پیروزی و رنگ شادی زدند!
نشانه دوم، در تدابیر تاکتیکی برانکو ایوانکوویچ که آشتیجویانه و راهگشا بود، نمود پیدا کرد!
راهی که باز شد تا محسن مسلمان، بهتر از همیشه و هر زمان، هنر پا به توپ شدن و بدیههسازی خود را در بهترین بستر کارآمدترین نوع همکاری به کار بگیرد!
برای مردم- مردمی که پرسپولیس را بدون اینان، تصور هم نباید کرد- به میدان آمدن مجدد شماره ۷۷ که انتظارات فراوانی از او میرود، بهترین حادثه و بهترین جایزه و دستاوردی نیکو و درخور هواداران بود!
مسلمان نیز کوشش محسن و قابل تحسینی داشت! یکسره در خدمت تیم بودن! یکسره در کار انجام وظایف گروهی و تیمی دویدن!
برانکو، کارهای معنادار دیگری هم انجام داد! برانکو، باید تعمیرات و «رموت»کاریهای بیشتری را هم در دستور کارهای جبرانی خود قرار دهد!
نظم بخشیدن به حرکات فردی شجاع خلیلزاده! انضباطپذیر کردن بازی «شجاع» که باید از سر به هوا بودن، دست بردارد! شجاعت خلیلزاده باید توأم شود با عاقلانگی! ریسکپذیری در بازی شجاع، باید به مراتب کم و کمتر شود! زوج شمارههای ۳ و ۵، باید کاملاً مکمل هم باشند! ترکیب خلیلزاده و سیدجلال حسینی، باید بهترین دونفره در لیگ برتر و بلکه بهترین ترکیب دفاعی لیگ آسیا باشد! لازمهاش، جمع شدن حواس شماره ۳، یعنی خلیلزاده و دل دادن او به اصول بازی تیمی است!
پیدا کردن راهکاری بهتر، برای استفاده عالیتر از استعداد پخش توپ محسن مسلمان، هنری است که باید از برانکو سر بزند! مسلمان، کمال، وحید و نعمتی و محرمی، عجب ترکیبی میشوند!
حیف از وحید، حیف از فرشاد
۲- پرسپولیس با زدن ۲ گل وارد پروسه متفاوتی شد! برای غلبه بر الوصل دبی، این دو گل بس بود، اما برای کوشش چشمگیر مردان برانکو، ناکافی بود و کم!
پرسپولیس باید راههای بیشتر و راههای بهتری را برای گل زدن بیابد و در زمره عادتهای تاکتیکی خود قرار دهد!
پرسپولیس همچنین لازم است و واجب است تا برای زدن گلهای آسان و به نتیجه رساندن فرصتهای بالای ۹۰ درصد، تدبیری عملگرایانه بیندیشد!
سیامک نعمتی، چند گل مسلم را نزد؟ گادوین منشا و فرشاد احمدزاده، هر کدام چند بار گل نزدند؟ چرا؟ برای چه؟ مهارت گلزنی، پس چه موقع باید به کار بیاید؟ شم گل زدن به درد چه مواقعی میخورد؟
گیریم که محسن مسلمان و یا وحید امیری و کمال کامیابینیا بهترین پاس گلها را دادند، وقتی تمامکنندهها، قدر نعمت نمیدانند و توپها را هدر میدهند و گلها را تلف میکنند، چه فایده؟
پرسپولیس به الوصل، ۲ گل زد و دستکم ۴ گل مسلم را نزد، چرا؟ تا به کی؟
برانکو از بازی وحید امیری و فرشاد احمدزاده چه میفهمد و چه میخواهد؟ برای «بهسازی» بازی این دو، چه کارها که نباید انجام داد و چه کارها که هر روز باید تأکید کرد! حیف است این دو بهترین مردان زمین نباشند!
خبر ورزشی
علیپور خوبه ولی اونم کم فرصت از دست نمیده یه بازیکن قاتل اگه داشتیم چی می شد
واقعا خیلی موقعیت از دست میره یه مهاجم تومو کننده داشت پرسپولیس خوب میشد