تغییر ناپذیری برانکو ایراد بزرگ سرمربی پرسپولیس است

برانکو ایوانکوویچ یکی از بهترین مربیان خارجی تاریخ فوتبال ایران به شمار می آید.

این مربی کروات کار خود را در فوتبال ایران به عنوان دستیار شروع کرد. ابتدا بلاژویچ بود که لقب پروفسور را برای دستیار جوان خود به کار برد و در آن زمان بسیار چنین سخنی را باور نداشتند و آن را مبالغه و غلو می دانستند.

طولی نکشید که برانکو سکان هدایت تیم ملی فوتبال ایران را برعهده گرفت و توانست با این تیم صعودی آسان به جام جهانی داشته باشد اما عملکرد بد تیم در آلمان و حاشیه های زیادی که تیم او داشت باعث شد تا دوران این مربی در فوتبال ایران به پایان رسد.

پرسپولیس دوباره این مربی را به فوتبال ایران آورد با این تفاوت که او بسیار باتجربه شده بود و در لیگ های عربستان، چین و امارات مربیگری کرده بود.

برانکو در نیم فصل دوم به پرسپولیس پیوست و طبیعی بود که نمی شد از او انتظار معجزه را داشت اما او در همان نیم فصل توانست پرسپولیس را در داربی بزرگ پایتخت به پیروزی برساند و خود را در بین هواداران محبوب کند.

برانکو در فصل دوم سرخ پوشان را تا آستانه قهرمانی در لیگ آورد. با توجه به فوت هادی نوروزی و نتایج ناامید کننده سرخ پوشان در ابتدای فصل خوش بین ترین هوادار این تیم هم پیش بینی نمی کرد که پرسپولیس شانس قهرمانی داشته باشد اما در آن فصل تیم برانکو تنها با تفاضل گل کمتر نسبت به استقلال خوزستان از رسیدن به جام بازماند.

در فصل سوم همه چیز بر وفق مراد پرسپولیس و هواداران این تیم بود و برانکو توانست سرخ پوشان را بعد از ۹ سال به قهرمانی در لیگ برساند؛ آن هم قهرمانی که حرف و حدیث نداشت و همه آمار به سود سرخ پوشان بود.

در فصل سوم پرسپولیس بعد از سالها در آسیا هم درخشید و به نیمه نهایی راه پیدا کرد هر چند که برابر الهلال بد جوری تن به شکست داد.

در فصل چهارم پرسپولیس برانکو بازهم با اقتدار در صدر قرار دارد و تا حدود زیادی قهرمانی خود را در لیگ برتر نهایی کرده است و در لیگ قهرمانان آسیا هم امیدوار به درخشش است.

برانکو با این نتایجی که به دست آورده نشان داده که شایسته مربیگری در پرسپولیس را دارد. با وجود توانایی های بالایی که این مربی کروات دارد باید از یک نقطه ضعف بزرگ او سخن به میان آورد و آن علاقه نداشتن این مربی به دست زدن در ترکیب تیمش است.

در فوتبال مدرن دنیا آنالیز کردن تیم ها از اولویت های اصلی است و هر تیمی چند آنالیزور بزرگ در اختیار دارد و جزئیات کوچک نتایج بزرگ را در فوتبال مدرن رقم می زند و به همین خاطر است که مربیان بزرگ همواره نیمکت بزرگی را برای تیم خود انتخاب می کنند تا به راحتی دست به تغییر آرایش زنند و ترکیب اصلی تیم خود را مخفی نگه دارند.

برانکو مشکل بزرگی که دارد این است که علاقه ای به دست زدن در ترکیب تیم خود ندارد.او دوست دارد که ۱۱ بازیکن مورد علاقه خود را برای هر دیداری به میدان بفرستد این درحالی است که او نیمکت بزرگی حداقل در فصل جاری دارد و به راحتی می تواند دست به تغییر زند.

در لیگ قهرمانان آسیا تیم های عربی آنالیزورهای اروپایی باکلاس و سرشناسی در اختیار دارند و به راحتی می توانند نقاط قوت و ضعف تیم های ایرانی را تشخیص دهند و مربیان نماینده های ایران در لیگ قهرمانان باید متوجه چنین مشکلی شوند.

برانکو ترکیب تیمش را در دیدار برابر السد با همان ترکیبی که در چند دیدار اخیر لیگ به میدان می فرستد وارد میدان کرد به استثنای یک تغییر که آن هم اجباری بود. در دیدار برابر السد قهرمان لیگ ایران هیچ حریفی برای گفتن نداشت و بهترین گلزن لیگ به خوبی مهار شد و اجازه فرصت به او داده نشد.

سرمربی السد قطر در نشست خبری بعد از بازی تاکید کرد که به خوبی نقاط ضعف و قوت پرسپولیس را شناسایی کرده بود و اجازه خودنمایی را به مهاجمان این تیم ندادند. این اظهار نظر به خوبی نشان می دهد که برانکو حداقل در لیگ قهرمانان آسیا باید ترک عادت کنند و ترکیبی متفاوت را به میدان بفرستد.

او ابزار لازم را در اختیار دارد و به راحتی می تواند تغییر تاکتیک دهد. شاید تیم های ایرانی توان مقابله با بازیکنان چند پسته پرسپولیس را نداشته باشند اما در لیگ قهرمانان آسیا به خوبی دست سرخ پوشان خوانده می شود و برانکو با چنین تفکراتی نمی تواند سرخ پوشان را به آرزو و رویای دیرینه برساند.