درخشش سانچز در یونایتد

منچستریونایتد یک بار دیگر شماره ۷ دارد و الکسیس سانچس در نخستین بازی‌اش برای شیاطین سرخ فقط به ۷۲ دقیقه زمان نیاز داشت تا در خاص‌ترین شماره پیراهن باشگاه شبیه کریستیانو رونالدو بازی کند.

منچستریونایتد با پیروزی ۴ بر صفر قاطعانه به مرحله بعد صعود کرد و بازی‌های به مراتب سخت‌تری نسبت به دیدار با یئوویل تاون در راه است -هر چند بعید است زمین بدتری نسبت به هویش پارک وجود داشته باشد- اما نخستین بازی سانچس با پیراهن منچستریونایتد ثابت کرد چرا باشگاه حاضر شده سر کیسه را شل کند و وسط راه انتقال از آرسنال به منچسترسیتی، او را برباید!

این شیلیایی بازی را در سمت چپ شروع کرد و در جریان این بازی پرانرژی از دور چهارم جام حذفی انگلیس به راست و وسط سرک کشید و دوباره سر جایش برگشت. وقتی در فاصله ۱۸ دقیقه مانده به پایان جای خود را به جسی لینگارد داد، به اندازه کافی درخشیده بود تا به هواداران ثابت شود نه تنها می‌تواند یک شماره هفت جادویی دیگر برای منچستر باشد، بلکه این توانایی را دارد که حتی مقابل رقبای قوی‌تر تیم مورینیو را قدرتمندتر و فرصت طلب‌تر کند.

البته در سال‌های اخیر به خاطر کسانی که نتوانسته‌اند بار مسئولیت پوشیدن پیراهن شماره ۷ را به خوبی به دوش بکشند، درباره اهمیت آن تردید به وجود آمده. بدون شک برخی پیراهن‌ها سنگین‌تر از بقیه هستند مثل پیراهن شماره ۱۰ تیم ملی برزیل یا بارسلونا؛ اما پیراهن شماره ۷ منچستریونایتد تقریبا ۴۰ سال است که جایگاه خاصی دارد و برایان رابسون که به کاپیتان مارول شهرت دارد نخستین «هفت جادویی» دوران جدید به شمار می‌رود.

رابسون این پیراهن را تحویل اریک کانتونا داد که آن را به سطح دیگری چه در زمین و چه بیرون آن ارتقا داد. بعد دیوید بکام و کریستیانو رونالدو این جایگاه مرموز را تحویل گرفتند؛ اما وقتی در سال ۲۰۰۹ رونالدو به رئال رفت دیگر بازیکنی شایستگی پوشیدن آن را بروز نداده.

مایکل اوون اعتبار لازم را داشت؛ اما آمادگی بدنی کافی را نه. آنتونیو والنسیا یک فصل این پیراهن را پوشید؛ اما بعد به شماره مورد علاقه‌اش، ۲۵ برگشت. آنخل دی‌ماریا که گلش در پیروزی ۲ بر صفر مقابل یئوویل در ژانویه ۲۰۱۵ یکی از معدود نقاط درخشان یک سال کم فروغش در منچستریونایتد بود، در پیراهن شماره ۷ به تقلا افتاد. جانشین او، ممفیس دپای اصرار داشت استعداد و کاریزمای پوشیدن این پیراهن را دارد؛ اما بعدا ثابت شد هیچ کدام را ندارد.

از ۱۲ ماه قبل که دپای راهی لیون شد این پیراهن صاحب نداشته و حالا سانچس می‌خواهد بعد از ۹ سال به آن اعتبار از دست رفته را بازگرداند. بازیکن ۲۹ ساله حداقل در این بازی ثابت کرد شجاعت و آمادگی لازم برای رسیدن به این هدف را دارد. او بعد از ۱۵ دقیقه ابتدایی که پر استرس بود و چهار بار توپ را لو داد، نمایش خوبش را شروع کرد. با خوان ماتا و اسکات تومینای ارتباط برقرار کرد تا اینکه دقیقه ۴۱ پاس گل اول را به مارکوس راشفورد داد. بعد از آنکه مدافعان را مشغول خود کرد. ارزش کارش را شاید بیش از همه مایکل کریک درک کرد که برای نخستین بار بعد از درمان قلب بازی می‌کرد و به دنبال بازیکن جدید دوید تا پاس خوبش را به او تبریک بگوید.

آندر هررا که سه سال قبل هم در این ورزشگاه گل زده بود با پاس خوب دیگر سانچس گل دوم یونایتد را به ثمر رساند. ژوزه مورینیو قبل از بازی گفته بود سانچس به خاطر اینکه در هفته منتهی به انتقالش به منچستریونایتد به طور کامل با آرسنال تمرین نکرده، شرایط ایده‌آل بدنی ندارد؛ اما او می‌دانست خرید جدیدش توانایی فوق‌العاده‌ای دارد. سانچس به یک سوم هجومی یونایتد سرعت و غیرقابل پیش‌بینی بودن را اضافه کرد و این برای یئوویل زیادی خوب بود.

مورینیو او را خریده تا در لیگ برتر و لیگ قهرمانان و نه تیم ماجراجوی جام حذفی تفاوت ایجاد کند؛ اما سانچس پیش از این با آرسنال چنین کاری را انجام داده. بازی چهارشنبه با تاتنهام در ویمبلی نمای روشن‌تری از قابلیت‌های سانچس برای یونایتد را ارائه می‌دهد؛ اما او در همین یک بازی ثابت کرد می‌تواند قدرت جادویی شماره هفت را بازگرداند.