سناریوی تکراری برزای: بازگشت بی‌سرانجام

یکی از علامت سوال‌های ترکیب استقلال در نیم‌فصل دوم غیبت بهنام برزای است. بازیکنی که شفر به محض ورود به ایران به هر دلیلی سراغش را گرفت و خواهان برگرداندن او شد. این اصرار سرمربی آلمانی که البته بنا به گفته مسئولان استقلال بود این تصور را بوجود آورد که برزای بعد از چندسال حضور در استقلال می‌تواند زیرنظر سرمربی خارجی به آنچه توانایی و شایستگی‌اش را دارد برسد. تا این‌جای کار اما سرنوشت برزای در تیم شفر همان چیزی بوده که قبلا برای او هم رقم خورده بود. مثل تیم منصوریان، مظلومی و قلعه‌نویی.

برزای که توسط قلعه‌نویی به استقلال آمد در زمان حضور این مربی تنها در سه بازی در دقایق اندکی به میدان رفت. مجموع حضور او در میدان در زمان این سرمربی به ۸۰ دقیقه محدود شد. طبیعی است که در این مدت کوتاه او نتوانست در اولین سال حضورش در استقلال گل یا پاس گلی را به نام خودش ثبت کند.

در زمان پرویز مظلومی تعداد دقایق بازی برزای و البته آمارش پیشرفت چشم‌گیری داشت. او در زمان حضور این مربی ۱۰ برابر زمان امیرقلعه‌نویی یعنی ۸۰۰ دقیقه به میدان رفت. ۲ گل و ۲ پاس گل آمار بدی برای این بازیکن جوان نبود. با این حال مظلومی حاضر نشد که دقایق بیشتری به برزای میدان دهد.

بهترین روزهای آبی برزای در زمان منصوریان بود. کسی که در نهایت او را در لیست فروش قرار داد. بازیکنی را که او را از خطر اخراج در طول فصل نجات داده بود. او در زمان حضور منصوریان حضورش را نسبت به زمان مظلومی تقریبا دوبرابر کرد و حدود ۱۵۰۰ دقیقه به میدان رفت. با آمار ۵ گل. با این حال منصوریان هم مثل دو مربی قبلی اعتقادی به حضور این بازیکن در ترکیب اصلی نداشت و هرازگاهی به سراغ او می‎‌رفت. این داستان با حضور شفر به پایان نرسیده. او هنوز فرصت بازی برای استقلال را پیدا نکرده و مشخص نیست که فرصتی به او خواهد رسید یا نه. اتفاقی که در چهارمین سال حضور برزای در استقلال تکرار می‌شود این سوال را به وجود می‌آورد که چرا مربیان روی او به عنوان بازیکن اصلی حساب نمی‌کنند و علاقه چندانی به اعتماد کردن به این بازیکن ندارند. بازیکنی که از یک قدمی پرسپولیس به عنوان شکار بزرگ استقلال خریداری شد اما هنوز، منتظر است فرصتی برای اثبات خودش پیدا کند.