انتقام گیری از بازیکن حریف به سبک یک مهاجم شجاع و مرگبار و البته کمی هم کینهای!!
انتقام گیری جالب نیستلروی در بازی تیم ملی هلند
رود فن نیستلروی کسی است که همواره در خط مقدم تیمش قرار داشت و هیولایی بود که مدافعان حریف از رویارویی با آن هراس داشتند.
او کسی بود که به هر شکلی گل می زد: والی، با ضربه سر، تک ضرب، پنالتی و البته روی حرکت های چشم نواز فردی. این ها فقط ویژگی های او در لیگ برتر و منچستریونایتد نبودند. در لیگ هلند، در هیرنوین، در آیندهوون و حتی در بوندس لیگا و هامبورگ که مقصد او پس از رئال مادرید و پیش از مالاگا بود نیز، همین آش بود و همین کاسه. دوران حرفه ای او سرشار از گلزنی بود. پس از این که از دن بوش _تیمی که او را به دنیای فوتبال هدیه کرد_ به هیرنوین پیوست، توانست در همان فصل نخست طی ۳۱ بازی ۱۳ بار گلزنی کند؛ آماری که برای یک جوان ۲۱ ساله در تیمی به نسبت ضعیف قابل قبول بود. آیندهوون یکی از غول های فوتبال هلند، به سرعت به استعداد این بازیکن پی برد و او را در قبال ۶.۳ میلیون یورو خریداری کرد؛ در آن زمان پرداخت این مبلغ بین باشگاه های هلندی بی سابقه بود.
او در آیندهوون فرصت این را پیدا کرد که توانایی های خود در فوتبال را به علاوه سرعت تخریبی اش و همراه با دقت قابل توجه اش تلفیق کند و در سال ۱۹۹۸، جایزه بهترین بازیکن سالِ هلند را کسب کند. او در فصل ۹۹-۱۹۹۸ ظرف ۴۶ بازی، ۳۸ بار گلزنی کرد تا آیندهوون لیگ هلند را در رده سوم به پایان ببرد و راهی لیگ قهرمانان فصل بعد شود. اگر فصل نخست حضورش در پی اس وی خوب بود، فصل دوم حتی بهتر بود؛ ۳۲ گل طی ۳۳ بازی که ۲۹ تای آن ها در لیگ هلند بود و در نهایت موجب شد تا برای دومین فصل پیاپی عنوان آقای گلی لیگ کشورش را کسب کند و البته به آیندهوون کمک کرد تا با اختلافی ۱۶ امتیازی نسبت به نزدیک ترین تعقیب کننده اش یعنی هیرنوین، برای پانزدهمین بار قهرمان لیگ هلند شود. حالا دیگر فن نیستلروی هدف نقل و انتقالاتی بزرگانِ فوتبال اروپا بود و منچستریونایتد نیز همانند رئال مادرید در تلاش برای جذب او برآمد.