هادل : هری کین در سال 2017 بی نظیر بوده او رویای تمام مربیان است

گلن هادل سرمربی سابق تاتنهام و تیم ملی انگلستان احساس می کند که تاتنهام برای حفظ هری کین و دله آلی به جام نیاز دارد.

به گزارش دیلی میل، هادل در ستون اختصاصی خود نوشت:

هری کین در سال ۲۰۱۷ بی نظیر بوده و به عنوان یک تاتنهامی نمی توانم از این خوشحال تر باشم. او رویای تمام مربیان است. اگر او به همان قدرت برای پس گرفتن توپ تلاش کند، دیگر در هیچ زمینه ای نمی شود به او خرده گرفت. گل می زند و گاهی با به اشتباه انداختن مدافعان، آن ها گیر می اندازد. او برای کودکان یک الگو است به خصوص با آن دوره هایی که او را به تیم های متفاوت قرض می دادند و بعد آنطور رسیدن به تیم اصلی. برای همه چیزهایی که به دست آورده جنگیده است و همه چیز دارد: پای چپ، پای راست، ضربات سر، جنگندگی، تلاش بسیار، سرعت کافی و غیره. اگر یک مدافع ۷۵ میلیون می ارزد، او چقدر می ارزد؟ چیزی نزدیک به ۲۰۰ میلیون پوندی که برای نیمار پراخت شد. اما تنها یک ترس دارم. فصل ۱۶-۲۰۱۵ برای او بسیار خوب بود اما در تمام یورو ۲۰۱۶ خسته به نظر می آمد. حتی در بازی های دوستانه نظیر بازی با پرتغال و ترکیه، می دیدید که چندان نمی دود. امیدوارم حداقل در بازی هایی نظیر بازی با سوانزی در دوره کریسمس به او استراحت داده شود حتی با وجود اینکه سرما خورده بود. همینطور می شود برای بازی جام حذفی برابر ویمبلدون به او استراحت داد. مشکل این است که اسپرز بیش از اندازه به او نیاز دارد و شانس زیادی نیست که از حالا تا ژوئن به او استراحت داده شود.

برخی فکر می کنند باید برنامه کریسمس تغییر کند. تیم ها می توانند در کریسمس بازی کنند اما نمی شود از تیم های خواست که با تنها یک روز زمان برای ریکاوری دوباره بازی کنند. هم‌تیمی هایم در موناکو به برنامه بازی ها در انگلستان می خندیدند. آن ها می دانستند که همه بازیکنان به خاطر فشار مسابقات در اروپا به استراحت نیاز دارند. استراحت فیزیکی و مهم تر از آن روحی روانی. در سال جام جهانی؛ برای دوزاده ماه هر روز تمرین می کنید، به خانه بر می گردید، به بازی می روید، بدون این که استراحتی در این بین داشته باشید. اگر تاتنهام ترکیب بزرگتری داشت، به مانند کاری که پپ گواردیولا در خصوص گابریل خسوس، سرخیو آگوئرو، رحیم استرلینگ و لروی سانه می کند، می شد به هری کین استراحت دهند.

می دانم که باشگاه ها پول بیشتری از کسب سهمیه لیگ قهرمانان به دست می آورند تا قهرمانی جام حذفی. موضوع قابل درک است. اما بیست یا سی سال بعد چه چیزی در خاطره ها می ماند؟ وقتی به باشگاه خود باز می گردید، چه عکس هایی را روی دیوارها می بینید؟ عکسی از کسب رتبه چهارم فصلی، روی دیوار باشگاهی هست؟ اگر جام حذفی را برنده شوید، مطمئن می شوید که به تاریخ باشگاه پیوسته اید. این حتی در مورد منچستریونایتد صدق می کند. جام، جام می آورد. قهرمانی جام حذفی ۱۹۸۱ باعث شد که جام های دیگری هم برنده شویم. مثلا سال بعد دوباره جام حذفی را بردیم و در جام یوفا در یک چهارم نهایی به رئال مادرید باختیم. همینطور در سال ۱۹۸۵ بر سر قهرمانی لیگ جنگیدیم. اسپرز برای حفظ کین و دله آلی به جام در سال های آتی نیاز دارد. ۳۷ سال از روزی که ریکی ویا (جام حذفی ۸۱، شکست ۳-۲ سیتی در فینال) در ویمبلی برای ما گل زد می گذرد و هنوز در مورد آن صحبت می کنیم.