فوتبالی صد در صد نتیجه گرا از پرسپولیس ؛ برانکو باید به این سوال پاسخ دهد

تیم فوتبال پرسپولیس کماکان با اقتدار به صدر جدول تکیه زده و با توجه به فاصله دو رقمی اش با دیگر تیم های تعقیب کننده می بایست آنها را شانس اول قهرمانی بدانیم اما موضوع مهم این است که چرا تیم برانکو روز به روز به فلسفه نتیجه گرایی متمایل می شود و کم کم بازی های این تیم مشابه همان بردهای استقلال با پرویز مظلومی می شود. برانکو شدیدا محتاط شده و شاهد فوتبالی صد در صد نتیجه گرا هستیم. قبل از بازی با نفت تهران او به تصور اینکه با تیم دست و پا بسته ای طرف است در اقدامی عجیب ناگهان دو بازیکن اصلی اش را بخاطر مسائل انضباطی از لیست بازی خط زد. این اتفاق در صورتی رخ می دهد که طارمی کماکان محروم است ، نورالهی در وضعیتی عجیب به سر می برد و رسن هم برای چندین هفته غایب خواهد بود. این یعنی یک نیمکت کاملا خالی. اما با توجه به فوتبال نفت تهران که تنها برای یک امتیاز به میدان آمده بود چه لزومی داشت تیم فوتبال پرسپولیس باز هم با دو هافبک دفاعی وارد میدان شود؟ شاید برانکو پاسخ این سوال را اینگونه بدهد که کمال آزاد بود و در پست هافبک دفاعی بازی نمی کرد. اما بدون تردید کامیابی نیا از تکنیک و سرعت لازم برای حضور در پست وینگر بی بهره است و اگر برانکو کمال را سر جای اصلی اش بازی دهد و ربیع خواه را بگذارد برای بازی های مهمتر(!) آن وقت پرسپولیس در چنین بازی هایی مجبور نیست تن به تساوی خانگی بدهد.

نفت عملا هیچ تمایلی به حمله نداشت و تنها برنامه این تیم، فرستادن توپ های بلند برای آل کثیر بود. تاکتیکی که نود دقیقه تمام حتی یکبار هم درست انجام نشد. با این وجود برانکو دست از احتیاط بر نداشت و حاضر نشد با کم کردن هافبک دفاعی و بازی دادن به محرمی و شایان مصلح که در هجوم بهتر از همتایان خود هستند، تیمش را هجومی تر کند.

برانکو از باخت احتمالی ترسید و ترجیح داد بازی را همان گونه دنبال کند که از دقیقه یک شروع کرده بود. در حملات انتهایی بازی باز هم همه بازیکنان به جلو نمی آمدند تا شاهد یک روند کسالت آور باشیم.

دست برانکو روی نیمکت آنقدر باز نبود که برای نشان دادن اقتدارش ناگهان دو بازیکن اصلی و تاثیرگذارش را نیمکت نشین کند. او حالا با فریادهایش حواس همه را به سوی تیم داوری برده اما واقعیت اصلی این است که او بی جهت وضعیت را برای خودش بحرانی کرد. از روزی که مهدی طارمی محروم شده، شاهد افت فاحش پرسپولیس در موقعیت سازی هستیم به گونه ای که فوتبال علیپور تقریبا شبیه ربات شده و در طول نود دقیقه تنها چند کار تکراری را انجام می دهد.از این رو مدافعان حریف برای بستن خط حمله تیم فوتبال پرسپولیس کار چندان سختی را پیش رو ندارند. شاید فعلا به واسطه تفاوت امتیازی فاحش با دیگر تعقیب کننده ها کسی از جامعه قرمزها نگران از بین رفتن شانس قهرمانی نباشد اما واقعیت این است که پرسپولیس به هیچ وجه طراوت سابق را ندارد و از دست دادن طارمی در این برهه تقریبا مصادف است با یک اشتباه بزرگ و تاریخی.

از بهمن ماه بازی های فشرده قرمزها در لیگ و آسیا شروع خواهد شد و اگر آنها با این نیمکت بخواهند قید طارمی را هم بزنند آن وقت شاید ناباورانه با چند ناکامی متوالی شاهد از دست رفتن فاصله امتیازی پرسپولیس با رقبا باشیم.

مهدی طاهرخانی – خبرگزاری پارس فوتبال