شباهت عجیب وینفرد شفر سرمربی آلمانی استقلال با منصوریان

در دوران حضور علیرضا منصوریان روی نیمکت استقلال، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های کاری این مربی که به شدت هم مایه انتقاد از او بود، به اعمال تغییرات پیاپی در ترکیب تیمش مربوط می‌شد. علیرضا منصوریان نه‌تنها از دگرگون کردن ترکیب استقلال در همه مسابقات ابایی نداشت، بلکه آشکارا این موضوع را یکی از استراتژی‌های فنی و جزو ستون‌های سبک مربیگری خودش به شمار می‌آورد.

او می‌گفت هیچ اعتقادی به عبارت «ترکیب اصلی» ندارد و اضافه می‌کرد:

«اگر قرار است همیشه فقط با ۱۱بازیکن به میدان برویم، پس چرا اول هر فصل ۲۳بازیکن می‌گیریم؟»

به هر حال این جزو اصول علیرضا منصوریان بود و تا روز آخر هم از آن کوتاه نیامد. بعد از عزل منصوریان و جانشینی وینفرد شفر با او، انتظار می‌رفت این روند هم در استقلال متوقف شود و آبی‌ها به تدریج به یک ترکیب اصلی برسند، اما با گذشت هشت بازی لیگی و حذفی هنوز چنین اتفاقی رخ نداده است. ظاهرا شفر هم علاقه‌ای به استفاده از یک ترکیب آشنا ندارد و سعی می‌کند با تغییر دادن ارنجش، مربیان رقیب را گمراه کند.

در مسابقاتی که شفر سرمربی استقلال بوده، هرگز از یک ترکیب ثابت برای دو بازی پیاپی استفاده نکرده است. البته در این مسیر اتفاقاتی مثل مصدومیت وریا عفوری هم تاثیرگذار بوده، اما به طور کلی شفر از دست زدن به ترکیب تیمش لذت می‌برد. به طور مثال او در بازی‌های متوالی از خسرو حیدری و جابر انصاری در ترکیب تیمش استفاده کرد، اما ناگهان این دو بازیکن را برای بازی با سپاهان کنار گذاشت. او در سمت چپ خط دفاعی هم دایما بین میلاد زکی‌پور و امید نورافکن در رفت‌وآمد بوده و البته برای مهاجم نوک هم گاهی به شهباززاده و گاهی هم به علی قربانی اعتماد کرده است. فرشید باقری هم دیگر بازیکنی بود که در سه بازی اول شفر برابر فولاد، پرسپولیس و نفت تهران فیکس بازی کرد، اما پس از آن به نیمکت دوخته شد. البته در مورد شفر می‌توان همچنان این حجم از تغییرات را به تازه‌وارد بودن او در فوتبال ایران و تلاشش برای آزمودن بازیکنان مختلف مرتبط دانست.