اعتماد به نفس کاذب ” ستاره متعصب استقلالی ” ؛ فروزان یک ” سوشا مکانیِ ” دیگر !
سندروم سوشا مکانی -محسن فروزان ؛ شورهزار!
فروزان ضربه پنالتی حساساش را از دست داد و سکوهای هوادار تیم میزبان را به شدت عصبانی کرد اما اما به کمک اعتماد به نفس همیشگیاش، حتی حاضر به پذیرفتن مسئولیت شکست نشد.
-«بهترین پنالتی را زدم!». این واکنش محسن فروزان به ضربه پنالتی جنجالیاش در دیدار با پرسپولیس بود. او موفق شد دروازهبان حریف را فریب بدهد و ضربهاش را به طرف گوشه دروازه بفرستد اما حقیقت آن است که در پنالتیها، خوببودن/نبودن اهمیت چندانی ندارد و تنها گلشدن/نشدن است که مهم تلقی میشود. فروزان ضربه پنالتی حساساش را از دست داد و سکوهای هوادار تیم میزبان را به شدت عصبانی کرد اما به کمک اعتماد به نفس همیشگیاش، حتی حاضر به پذیرفتن مسئولیت شکست نشد.
این، همان محسن فروزان همیشگی بود. شیفته نمایش و بنده نفرت. قبل از مسابقه با پرسپولیس، هر روز مصاحبه تازهای انجام میداد تا بر طبل جنگ بکوبد. باشگاه را به خطر انداخت تا در موقعیت انتقامگیری شخصی قرار بگیرد و آخر بازی به جای حسرت و همدردی با هوادارها، انتظار رویارویی دیگری با پرسپولیس را میکشید. ساعاتی بعد از شاهکار فروزان، سوشا مکانی دست به کار شد و فیلم گلزنیاش از روی نقطه پنالتی برای پرسپولیس در جام حذفی را منتشر کرد. صحبت از آرزوی فروزان و خاطره سوشا بود اما این گل، چقدر فوتبال مکانی را متحول کرد؟ حتی بعد از گلزنی برای قرمزها، سوشا هنوز همان سوشا بود. همانقدر بیدقت و سهلانگار. همانقدر پراشتباه و ویرانکننده. گل شدن توپ فروزان نیز، از او بازیکن دیگری نمیساخت. حرفزدن از این کاراکترها، حرف زدن از شورهزارهایی است که یک گل، وضعیت اقلیمیشان را تغییر نمیدهد. از شخصیتهایی که به نمایش، خو گرفتهاند و تعصب را در ظاهر دروغین اما فریبنده خشم و هیاهو، به ملت میفروشند. آنها حتی اگر بهترین پنالتیزنهای کره زمین هم باشند، هنوز نقاط تاریک زیادی دارند که با هیچ ضربه دقیقی در جریان هیچ مسابقهای، روشن نمیشوند.